درمیان دوستی ها رشتهٔ محکم کم است
همرهان بسیار اما همرهٔ همدم کم است
صورت آدم بسی و سیرت آدم کم است
در جهان خلقت از هر خلقتی آدم کم است
باز در اصناف آدم آدم محرم کم است
+++
مهر و الفت نیست پیدا در فضای این چمن
حل نمی گردد به کوشش این معمای کهن
با چنین احوال نا هنجار باید ساختن
بوی انسی در مزاج دهر نتوان یافتن
آنسوی این انجمن گو باش درعالم کم است
+++
عالمی با کلفت خشم و خشونت روبروست
هرکسی را در خیال خویش طرح گفتگوست
گوهر نایاب گشته آنچه ما  را آرزوست
با چنین موجی که عالم غرقهٔ توفان اوست
در جبین های مروت احتمال نم کم است
+++
عزم خود را جزم انواع عداوت کرده اند
خویش را و دیگران را بی سبب آزرده اند
حیله ها در پوشش مکر و فتن آورده اند
بسکه مردم تیغ در جیب نفس پرورده اند
زخم چندانی که خواهی جمع کن مرهم کم است
+++
گنبد عمامه و تزویر و تشویش است و بس
از زبان تا گوش یکسر حمله و نیش است و بس
زندگی با این دنائت رنج و تخریش است و بس
حرف نا منظور دل یک نقطه هم بیش است و بس
معنی دلخواه اگر صد نسخه باشد هم کم است
+++
این مصائب حاصل نو رستهٔ  دیروز نیست
هیچ کس در آزمون نفی آن پیروز نیست
ای عزیز امید بر بهبودی و بهروز نیست
از ازل این بیش و کم دارد خروش امروز نیست
اینکه خواندم بیش بیش و آنکه گفتم کم کم است

عزیزی غزنوی
اول جنوری ۲۰۲۵ تورنتو/کانادا

سید عبید الله نادر   

د اسلام په نوم که داســــــــي مو چلند وي

زمونږ چاري به په ټول عمر کې شنډ وي

د جهان، له ســـــیالیه به شـــــــــئ وروسته

که همداســــــي مکتبونه ســــتاسي بند وي

معنویاتو له مقـــــــــامه به محـــــروم شئ

که ککړ مو خـــــیالات په داسی ، ګند وي

نړیوال به نه ودریږي ســــــتاسو خوا کې

که د علم لار کې ټول اعمال مو خنډ وي

که غرور له خره نه کـــوز نشئ ، یارانو

طنابونه به د عـــــمر ســــتاسي ، لنډ وي

د پرَدو حـاجـــت نه، وباســــــئ، ځـانونه

د خیرات به مـــو تر څـــو نیولی پنډ وي

که په سر کې مو ذَره عقل و شعور وي

نو دا څو کرخي به زما تاسي ته پند وي

عبدالملک پرهیز

ما خو د ستورو او سپوږمۍ د شپې دعا کړې وه
د شپې تیارو کې مې بس هیله  د رڼا کړې وه
خو اوس بې ستورو او سپوږمې شپې بې رڼا پاتې شوې
 کله ما ځان ته د ړندو سترګو ښيرا کړې وه
***
ما د پسرلي تمه لرله په بیابان واوښتم
په وچو پاڼو، لوڅو څانګو د خزان واوښتم 
زرغون موسم کې وچې دښتې او صحرا پاتې شوې
د خپلو هیلو په پسرلي کې په خزان واوښتم
****
ما د خندا له میو ډک یو څو جامونه غوښتل
ما د تیارو له سیوري وتي څو لمرونه غوښتل
ماتې پیالې شوې، د رڼا جامونه تش پاتې شول
ما خو جامو کې ډک د مینې څو دردونه  غوښتل
****
دلته د پوهې نغمه زړونو ته هیڅ لار نه لري
لکه رباب د هر یو زړه نغمې ته تار نه لري
زه مسافر، ستړي مزلو ته په بیدیا پاتې شوم
اوس قافله زما د لارې ورین سالار نه لري
*****
ما یې د زلفو ډک وريښمین ښه بالښتونه غوښتل
د سپوږمۍ شپه کې د سیند غاړې دیدنونه غوښتل
د خیال دنیا په تیاره شپه کې یو تنها پاتې شوم
ما په شیبو، په مړوندو د یار خوبونه غوښتل
****
د چا د زلفو او پیکي سیوری پر ما و نه شو
د چا د شونډو د شربت باران پر ما و نه شو
د خیال اسمانه،  ولې سترګې  بې رڼا پاتې شوې
د سترګو جنګ کې مې په زړه ګوزار رسا و نه شو
****
ما ویل چې سترګې به یوازې ښکلاګانې ویني
په هره څانګه  د غوټیو موسکاګانې ویني
اوښکې جاري په اننګو د هر ګلاب پاتې شوې
د اغزو لار کې بې پروا تګ سزاګانې ویني
****
د ګل پر شونډو بیا د غم سپینې  تڼاکې راغلې
د بورا سترګونه ته بیا اوښکې څو کاواکې راغلې
شونډې شوې وچې او د میو له خمار پاتې شوې
د عشق ګل بڼ ته چې ملخې ډېر بې باکې راغلې
****
د عشق اسمان کې بې شیمې ستوري لویدل  له غمه
لکه خالونه د لیلا له مخ لویدل له چمه
د شیدو لار کې نه د ستورو  سپین پاولې پاتې شوې
د هسک سینه کې ستورو زړونه چاودیدل له غمه
****
نه خیال د مرستې نه ملاتړ په دغه لار کېدی شي
نه پاڅیدو ته مو کوم  اند د کومې چار کېدی شي
پر دې پیچومو قافلې په نیمه لار پاتې شوې
نه پر مخ تګ شته نه شاتګ ته د چا لار پاتې شي 
*****
زما له لارو د هغې لاره جدا شوه ولاړه
د هوسونو بار پر سر په بله لاره شوه ولاړه
هغه خوږې سترګې بدلې، اوس ترخې پاتې شوې
زما پر زړه یې غوغا پريښوده رسوا شوه ولاړه
****
زړه ډوبېده د عشق دریاب کې ما ساحل لټوه
د ماتو هیلو سمندر کې ما منزل لټوه
هیلې شوې ماتې بس د هیلو دوه ټوټې پاتې شوې
چې مې اسمان ته د توفان شور کې ختل لټوه
***
هیلې لا هم زړه کې ژوندۍ دي تیندکونه وهي
په تورو شپو کې د رڼا پسې مزلونه وهي
په مایوسۍ کې لا د هیلو ولولې پاتې شوې
ستورو سپوږمې پسې د شپو لوی کمرونه وهي