لیږونکی : سید عبید الله نادر
کلام : عبدالمالک فدا
د خدای بخښلي عبدالمالک فدا دې شعر چې د چارسدی د کربلا په حق کې وییلی وو ، ډير خلک د پا چا خان شمول، په سرو سترګو وژړول دا هم تاسی او د ارواښاد فدا شعر
شهر جولانگۀ ددان گشته
قریه میدان وحشیان گشته
قاری و طالب است در همه جا
آدمی گم در این میان گشته
سیدعبیدالله نادر
کال ۱۳۷۸پیښاور
(درس و تعلیم نه پاتي کیږو)
لږ په سرعت واخلي ګام
په متــانت واخـــــلي ګام
چي له قطاره ، وروسته کیږو
په ځپل احساس څـوک پوهولی ، نشم
چــاته دردمـــن زړګی ،ښـــودلی نشم
په زړه لـــــرمه ،ناويـــيلی قــیصـــی
غـوټي د زړه چــاته ، ســـپړلی نشــم
سید عبید الله نادر
لنډه کیسه د رهی معیری د یو شعر ژباړه په پښتو ادب کې
سید عبید الله نادر
شاهان ټول ولاړل او قصرونه ، پر ځای پاتي شول
شا او ګدا مړه شول ، خو دنیا پرځای پاتي شوه
ای د عشق سپوږمۍ ، لږ وغوړیږه
او ته ای دمینې بارانه ووریږه
د عبدالملک پرهیز ژباړه
بېګا چې ومې تړه ور، مست په شراب مې کړله
سپوږمۍ چې څومره ور واهه له ور ځواب مې کړله
د ختا ترک دې ولیده ، زما د ځان دښمن شو
په درست ژوندون ، په خطا ما د دوست خطاب کوله
شعر از: جمال ناصر اصولي
برگردان: عزیزی غزنوی
این مردم شخ بروت تاریخ ما
جانا می دانی ما حالا چه کار می کنیم؟
ما خانه و مکتب را آتش می زنیم
ما کودکان را در شکم مادر می کشیم
ما بازار ها را ویران می کنیم