لمر په لوړ آسمان ځلېږي
د باران څاڅکي ورېږي
کله پړک د یو برېښنا شي
کله غږ د هیولا شي
د پسرلي نرۍ شمال خوږه وږمه ده
په غزني کشي د آلو د ګل میله ده
د مرغانو قطارونه دی خوځیږی
هري خوا ته په زړه پوری ننداره ده
ستا وطن دې وران ویجاړ شي
د پنجشیر لارجورد دې زما شي
موږ به جوړ پرې خپل وطن کړو
یو کوڅه به په نوم ستا شي
د پسرلي وږمې راځي وطن له غرونه
غوړوي چمن د زړه مې ژړ ګلونه
لکه ګل هر خوا تازه سپېره چمن کړه
په وږمو دې عطراني کړه مړاوي غرونه
د عبدالملک پرهیز ژاړه
۱
بشنو از نی چون حکایت می کند
از جدایی ها شکایت می کند
راشه واوره د شېلۍ حکايتونه
د بېلتون له لاسه کړي شکايتونه
انجنیرعبدالصبورساپی
ستا ښاېسته رخسار یاد کړم که نکړمه
په خیالونودې زړه ښاد کړم که نکړمه
نارام زړګی مې ترسهاره په ترپا وي
بنمای رخ كه باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب كه قند فراوانم آرزوست
ښکاره کړه راته مخ ، د ګل او بڼ هيله لرم
را خلاصې دې کړه شونډې چې د شات هیله لرم
ژباړن عبدالملک پرهیز
د هغه لیدو ته تل ځه چې د زړه په حال خبر وي
هغه ونې لاندې تل ځه چې يې څانګې له ګل ډک وي
د عطرونو دې بازار کې ګرځه مه لکه وزګاره
په هغه دکان کې کېنه چې خواږه يې په دکان وي