صبورالله سیاسنگ
بسیاری از کتابهای بزرگ کهن در راست و چپ هر برگ، دو کناره نازک میلانی داشتند: یکی فرارونده و دیگری فروآینده. نویسندگانی که آنجاها کج کج مینوشتند و بیشتر به واگشایی گرههای واژگانی میپرداختند، نام زیبایی داشتند: "حاشیهنگار". آنان را "حاشیهپرداز" نمیگفتند، زیرا حاشیهپردازی که استعاره "گریز از سوژه" بود، آهنگ خوشایند نداشت و ندارد