ژباړن : عبدالملک پرهیز

ډېر کلونه پخوا په دنمارک کې د هملت په نامه یو شهزاده ژوندکاوه. یوه ورځ د هغه پلار چې د دنمارک پاچا ؤ په ناڅاپي ډول مړ کېږي ، چې د هملت د زیات خپګان سبب کېږي. وروسته له دغې پېښې د هملت  مور ګریترود په بیړه  واده کوي ، هغه د خپل لېور یانې د پاچا له ورور کلادیوس سره واده کوي او اوس کلادیوس پاچا دی.

هغه له ځانه سره وايي:« تا څنګه وکړی شو له ما سره داسې وکړې


سپين وردګ
دداستان په بڼه د جغتو د وروستۍ غميزې بيان
نور نو لمر د غرونو له څوکو پناه شو، شپونکي په شاوخوا دښته او وچو پټيو کې خواره واره څاروي

 بلقیس مل
هاشم با برادرش ابراهیم در یک خانه ای که از پدر برای شان به ارث رسیده بود در یکی از پس
کوچه های شهر کهنه کابل زندگی میکردند

بقیه در ضمیمه

د کېسې په اړوند د ژباړونکې څو خبرې

کافکا په شلمه پېړۍ کې د المان له مشهوره او سترو لیکوالو څخه ؤ

کافکا په داستان لیکلو کې ځان ګړی سبک رامنځ ته کړ چې وروسته د کافکايي سبک په نامه یاد شو او د مارګز په څير ستر لیکوال د هغه لاره غوره کړه. مارکز لیکي:« د کافکا د بدلېدنې د داستان په لوستلو سره پوه شو چې بل راز لیکل هم کېدی شي». کافکا خپل یو دوست ماکس برود ته وصیت کړی ؤ څو د هغه  تر مړینې وروسته دهغه  ټولې لیکنې بې له دې چې يې ويې لولي،  له منځه یوسي ، خو د هغه له دغه وصیت سره سره  د هغه لیکنې لا هم خپرېږي او په لویدیځ کې د اغېزمنو لیکنو څخه ګڼل کېږي

 

پاتې يې په ضمیمه کې ولولئ

نویسنده : انوپا لال
مترچم : ذبیح الله آسمایی

مونا بکس کتابهایش را بالای تخت خوابش انداخته به طرف مادرش دید و ګفت:
«مادر ، حدس بزن ، او دوباره امد.»
مادر ګفت:
«خبر خوش اس. مه همیشه فکر میکردم که بسیار نادرست اس که معلم ورزیده مانند اقای وایوک درم راج که برای یک مدت شما را انګلیسی درس میداد ،  مکتب را ترک کنه.»
مونا ګفت:

د خوشال مزاروال لنډه کیسه

څلورلارې ته په رارسېدو سره بختیار اوږده سا اخلي. بیا ځغلنده د خپل لاس ګړۍ ته ګوري. د سهار پاوکم شپږ بجې دي. خوږ خوږ، نری نری باران اوري. څلورلارې ته پر راغلیو سړکونو د ګاډو ګڼه ګوڼه شېبه پر شېبه زیاتیږي. د سړک تر غاړې په پلیو لارو کې پلي بیړه کوي. خپلو موخو ته ځانونه رسوي. بختیار یوه شېبه سترګې د څلورلارې په واټونو کې څروي. نرۍ شانې موسکا یې په تاندو او تنکیو شونډو تېر و بېرېږي، او ورسره جوخت یې د انداو انګیرنې بوده او تنسته یوې بلې نړۍ ته غځيږي

 کیسه
د دیپا اګروال لیکنه 
د ذبیح الله آسمایی ژباړه
د موټر له تم ځای څخه د هغه چا د پښو غږ ورتی کوم چی ددوی په لوری ور روان وه. پورا خپل مخ ور وګرځاوه. هو ! دا هغه څوک وه چی کله ناکله به دیخوا او آخوا لیدل کیده.
د پورا کوره نی لږ وخت کیده چی  هلته یی ګډه کړی وه.
هلک په داسی حال کی چی نیغ نیغ یی ورته کتل ، وویل:
« سلام »
شروټی چی د پوروا نه کلنه خور وه ، شاته وکتل ، په مسکا شوه او ویی ویل

زیاتې مقالې …