کیسه
د دیپا اګروال لیکنه 
د ذبیح الله آسمایی ژباړه
د موټر له تم ځای څخه د هغه چا د پښو غږ ورتی کوم چی ددوی په لوری ور روان وه. پورا خپل مخ ور وګرځاوه. هو ! دا هغه څوک وه چی کله ناکله به دیخوا او آخوا لیدل کیده.
د پورا کوره نی لږ وخت کیده چی  هلته یی ګډه کړی وه.
هلک په داسی حال کی چی نیغ نیغ یی ورته کتل ، وویل:
« سلام »
شروټی چی د پوروا نه کلنه خور وه ، شاته وکتل ، په مسکا شوه او ویی ویل

د کېسې لېکونکی : ډاکټر ببرک ارغند
ژباړونکی : س . سیلنی
د همدې زړه بوږنونکې کیسې په اړوند : د اسلامي تنظيمونو خپل مینځي شخړو ، اخ و ډب زور اخیستې و ، څاښت و ، ومې غوښتل د درواغجنې ارامې څخه په ګټه اخیستو په بېړه د کور تر څنګ هټېو څخه چې زړه نازړه به یې پرانستل څه خوراکي توکي واخلم ، د لارې پر اوږدو کې مې پر یوې جنازې سترګې ولګېدې ، موږ له مړو او ټپيانو سره روږدي او اشنا وو ، خوله دې جنازې سره مې انډيوالان او پېژند خلګ ولېدل ، ورنږدې شوم ځينو سره مې  تر روغبړ روسته  وپوښتل

لیکونکی: دوکتور ببرک ارغند

ژباړونکی: س . سیلنی

۰۷ -۰۱ -۲۰۱۷ زیږدیز
لنډه کیسه :

او دریم دا چې . . .

ملاخان ، کټ مټ لکه خپل پلار ! مینځویه ونه ، غوښن او توربخن بڼه و ، د سر وېښته یې کورټ توږل خو ځبه ببره ږیره یې نه خریله؛
ته به وایې ځوی او پلار د مڼې دوه نیمه دي.
پلار یې چړچمار؛ *ډوډۍ غپ ؛بې سوله او کلک زړه و ، درې ښځې یې درلودې او درې واړه یې د څیلې پر شپه په چړې حلالې کړې! خلکو به ویلې: میرمنو یې په پټه د ميړه یخدان کې لاس وهلی.
ملاخان چې دداسې پلار زوی و لا یوه ښځه یې کړې وه!
میرمن یې حوا نومیده؛ سپينه څیره او د ښایښته واړه لاسو و پښې لرونکې وه

د کیسې لیکونکئ : ډاکټر ببرک . ارغند

ژباړونکئ : س . سېلنی

ښه مې ېادېږي چې یو تود او لمرین ماسپښین و او هغه ، لکه د ځېری وړنکوتوکمو څخه یو عاق شوی ، سرکښه او سپین سترگی هلک مې ، د پښو مخې ته ناست او رډې رډې یې را کتل ، تا به وېل د څېرې کرښې مې راته شمېرلې ، تابه وېل خپل ړنگ شوی انځور زما د څیرې په کاب کې لټوي

شکسپیر
د عبدالملک پرهیز ژباړه
د یونان په آتنس کې یو ځوان سړي ، دمیتریس یوه ستونزه لرله.
«لطفن ، هرمېیا، په ما ګرانه يې!!»
«هرمېیا وویل»: نه ، دمیتریس، ليزندر پر ما ګران دی.
« لیزندر وویل » له چا سره مینه کول څه آسانه کار نه دی، راځه چې په ګډه وتښتو.
هلنا د هرمېیا ملګرې وه. هغه پر دمیتریس مینه وه

 ژباړه: رفيع الله روشن

يو نابينا شخص د ونې تر سيوري لاندې ناست و چې د وخت پاچا يې څنګ ته راغی،سلام يې ادا کړ اوپه ډېر احترام سره يې ورڅخه وپوښتل:

 بابا جانه! له کومې لارې کولی شم چې پايتخت ته ولاړ شم؟

په ده پسې د همدې پاچا دکابينې يو وزير راغی او پرته له سلام او احترام څخه يې نابينا ته وويل:

 پايتخت ته کومه لاره تللې ده؟

دی هم ولاړ ورپسې دهمدې پاچاهۍ يو عادي ساتونکی راغی،نابينا يې په سرباندې وواهه او ورته ويې ويل

کیسه
د سګرون شیریواستوا لیکنه
د ذبیح الله آسمایی ژباړه
تانوی وویل:
« پوجا  ، هیر یی که «
خوزه یی نه شم هیرولی. لږ تر لږه  دا اوس  خو د هغو دو تنو خاطره زما نه هیریږی چی دموټر دروازه یی وهله او په چیغو چیغو یی ویل « ادویه ، ادویه «
دهغوی د چیغواو نارو انګازی تر اوسه هم زما په غوږ کی دی.
زه په دی لټه کی نه وم چی افغانستان می دی خوښ شی ؛ خو زما پلار چی یوازی څلور میاشتی هلته وه ، افغانستان یی خوښیده. ده هلته د خان اباد د اوبو لګولو په پروژه کی  د انجنیر په توګه کار کاوه. زه او زما ورور دلته په ډیلی  کی له خپل تره او ترور سره اوسیدو ؛ خو پریکړه مو وکړه چی د رخصتی ورځی به له خپل پلار سره د کندز په ښارګوټی کی ، چی دروسیی له سرحد څخه څه لیری نه دی ، تیری کړو او هلته ولاړو. د اونی په  پای کی مو د بلخ تاریخی  ښار ولید

زیاتې مقالې …