گاه آن آمـــــد که فکرهمنوایی  داشتن           
کینه و بغض وتعصب را زسربر داشتن
ازخصـومت بر شده برورطۀ محووفنا           
 بس جفا باشد که تخم کینه بردل کاشتن   

فقیر احمد عزیزی غزنوی

خیمه زد باز خالقانه بهار
با هیاهوی شادمانه بهار
مردگان را حیات می بخشد
از دم گرم مشفقانه بهار
می دمد جان تازه در عالم

عبدالغفور امیني

دابه منم چه ستا په مینه ګرفتاریمه زه

تل پاته کیږ م ستا په مینه وفادار ومنه

ستاپه خاطر زه یم بیزار او بی نیازدهرڅه

تا زه یوازی نه پریژدم زما نګار ومنه

دازه منم چه ته می روح اوته می تن شانته یی

ستا په مینه یم ولاړ او استوار ومنه

که رانه لیری شی خالی دڅو شیبو له پاره

یمه راتلوته انتظار شپه تر سهار ومنه

یمه ودان ستا دمینی دګرمی په خاطر

که نه ورانیژمه کومه دا اقرار ومنه

تاچه منلی یم په مینه یوی ورځی نه دی

یم تر قیامته ستا دمینی خریدار ومنه

بغیر له تا زما په ژوند کومی مضمون نشته دی

زه ستا دمینی قربانی ته یم تیار ومنه

که ستا په مینه کی دوصل امیدونه نه وی

امینی شانته وژل کیژمه ناچار ومنه

غبرګولی ۲۰۱۱