سید عبید الله نادر

شاهان ټول ولاړل او قصرونه ، پر ځای پاتي شول
شا او ګدا مړه شول ، خو دنیا پرځای پاتي شوه
ای د عشق سپوږمۍ ، لږ وغوړیږه
او ته ای دمینې بارانه ووریږه

د عبدالملک پرهیز ژباړه

بېګا چې ومې تړه ور، مست په شراب مې کړله

سپوږمۍ چې څومره ور واهه له ور ځواب مې کړله

د ختا ترک دې ولیده ، زما د ځان دښمن شو

په درست ژوندون ، په خطا ما د دوست خطاب کوله

شعر از: جمال ناصر اصولي
برگردان: عزیزی غزنوی


این مردم شخ بروت تاریخ ما
جانا می دانی ما حالا چه کار می کنیم؟
ما خانه و مکتب را آتش می زنیم
ما کودکان را در شکم مادر می کشیم
ما بازار ها را ویران می کنیم