شده دوزخ همین دنیا نباشد حاجت فردا
که روز محشر وعقبی شده درملک ما بر پا
به هرجا آتش جنګست فساد و فتنه و رنګست
مجاهدین
فقیر احمد عزیزی غزنوی
سرو از چمن و غنچه ز گلزار ببردند
شاخ و ثمر و ریشۀ اشجار ببردند
دزدان مقدس به ترازوی شریعت
از کوه و کمر معدن و احجار ببردند
پنځګر(سپین)
لکه
څانګې
لاسونه يې
خپل ډډ ته تکيه کړي وو
ځواني يې خزان وه
يوې شډلې موسکا يې
پر خيرنو اننګو کرښې راښکلې
مخ يې شاته نه اړاوه
ډاډمن و
ته وا چې يو ځواکمن پښت يې تر شاپاته دی
يو څو نيمګړې غونډلې يې
پر شوڼدو ورغړېدې
لاسونه يې لکه ګلپاڼه وغوړول
په ورغوو کې تڼاکې يې...
زما د سترګو
د ترنده رڼوبېو پرخو
د بېوسېو پټغالی
چې ژوند پنځوي
هو، ما د خپل ولس يو هستوونکی پنځګر وليد
نوی ښار، کابل، ۲۰ جون ۲۰۱۷
کابل ته
نجم الرحمن « مواج»
پوښتنه:
کابله
تاد خپل د ژونداوږ دوکې
څه لیدلی؟
که راته.
یو پریویې وشمېرې
