یو څو ښکلي پیداشي له موږ زړونه یوسي ولاړ شي
زموږ د سترګو تور زموږ خوبونه یوسي ولاړ شي

مودې شوې سوړ بادونه له هر لورې را لګېږی
زموږ د هیلو کور د ژوند ارمان یوسي او ولاړ شـــي

له شونډو مو فصلونه د خندا رېبي له بېخه
د یار له تورو زلفو سره  ګلان یوسي او ولاړ شي

اوږده دې د غرض وحشي لاسونه له هر لورې
زموږ له عقل او فکره باورونه یوسي ولاړ شي

زموږ پر شونډو دوی د خوښۍ رنګ لیدلی نه شي

زموږ د خوشحالیو غزل یوسي را نه ولاړ شي

کوم څوک به پیدا نه شي له کومې لوري دلته راشي؟
ټوپک او راکټ واخلي، ټول بمونه یوسي و لاړ شي

خبیثې ارواګانې ګرځي زموږ پر ورشوګانو
زموږ له هرې شپې نه سهارونه یوسي ولاړ شي

د وخت په چيغه د جرګو او د مورچو قیصې دي
موږ کښی لا هاغسي د خپلو او پردو قیصې دي
که د ګل خواکښي د ازغو تیرې تیرې قیصې دي
زخمي بلبل هم د وږمو نغمې نغمې قیصې دي
د یار نوم واخلی د راتلو خبره یې تاو را تاو کړی
د رویبارانو خولو کښي دا رنګي ړندې قیصې دي
ځنګل کښی منډي، په ګودر چکري، در کښي ګدا
ستا د دیدن د لیونتوب څومره خوږې قیصې دي
دا چي دستا د لوري باد مشک و عنبر را پاشي
خو ستا کمڅۍ وايي چي لا ډیري اوږدې قیصې دي
څاروانه ته دي قافله ګورې په خیال لیږدوه
په لویه لاره کښی پیدا ډیري کږې قیصې دي
ستا اشارې ما هڅوي د قربانۍ ډګر ته
دا راته وایه که څه نوي که زړې قیصې دي
ستا د جبین په رڼا ګانو خو شک نه شي کیدای
ولي د وخت په توره شپه کښي لا تیارې قیصې دي
خټک تر مرګه پوري ستا لاري ته بیا بیا کتل
ته به راغلې وای خو لاره کښي کږې قیصې دي