عبدالملک پرهیز

وریت په اور مو هر ارمان شو

تور لوګی جګ تر آسمان شو

نوې نوې نغمې راغلې

هر څوک سر نغمه د ځان شو

میکدې شوې ړنګېدو بنګې

د مطرب ځای بیابان شو

ها شراب اوس زنګ وهلي

دغه نوی زړه ته زیان شو

هره خوا د اور لمبې دي

نفرتونه ډېر ارزان شو

د باور مزي شلېدلي

چې پټ لمر په لوی اسمان شو

مخ ته یو په څټ بل شان دی

دغه حال د مسلمان شو

ښکلی دوست دی بې وسئ کې

شي دښمن چې کله خان شو

ژر جامې ژبه بدل کړي

چې مقصد یې سود او زیان شو

ما لیدلي داسې خلک 

هم کافر هم مسلمان شو

عمر ما بگذشت در افسون هردم کاشکی

کاشکی این کردم و آن هم بکردم کاشکی

نیست در ما همت تدبیر فکر از تنبلی

ورد ما تکرار های کاش و پیهم کاشکی

کاشکی ها بدتر از بد کرد ما را روز گار

خست ما را در تب اندوه و ماتم کاشکی

از کجا آموختیم این واژهٔ بیهوده را

کز تفکر پیشتر ما راست همدم کاشکی

کاشکی این مردگان را زندگانی بود باز

یا به این امراض مهلک بود مرهم کاشکی

این یکی پرسد ازآن دیگر چی داری در توان

آن دهد پاسخ  اگر باشد توانم کاشکی

بسکه با این کاش ها کردیم عادت عاقبت

بست بر مایان رهٔ اندیشه کم کم کاشکی

هرگز این بیهوده گویی را نمی آموختیم

گر بدانستیم همچون کاسهٔ سم کاشکی

هیچ کاری با لمیدن ها نه می گردد درست

با توکل های بی معنی و یا هم کاشکی

درد ها را جز مداوا نیست درمان ای عزیز

زین سبب در زندگی هرگز نگفتم کاشکی

عزیزی غزنوی

اول جون ۲۰۲۵ تورنتو/کانادا

سـاقی وړاندي دي پـــــیاله کړه،چې تـــیریږي زمانه

چې تیر نه شــي رانه عـــمر، ډکــــوه می پـــــیمانه

هوښیاری دي زمـــــانه کښي،پوهــانو ته عــذاب دی

خلاصــــوه می د دي عـقل له ځنـــــــځیر او زولانه

راډکه می پــیاله کړه،تر نازک لاســــــو دي ځارشم

چې ســـبا به له مـــــونږ پاتي، په دنــیا وي افـــسانه

مطربه!په رباب کې کړه،زړه پوري نغــــمې پورته

د بهار مستۍ نغــــمې دي په خـپل چـــنګ او ترانه

دا خروش د میکدې خو، ســــاقي د حسن زور دی

چې ساقی د ښـــکلي مـــخ دي، هــمه واړه پـروانه

دا اثر دی ســتا د مینې، چې له ځـــانه خـــبر نه یم

ګرځـــولۍ یم ســــتا مینې میـــــخانه په مـــــیخانته

دردونه د ماحـــول می، چې له ځانه څخه هیر کړم

پیمانې دي ســر پر ســـر کړه نور دي پریږده بهانه

نه یمــه راغلی په خــــپل خــوښــــه ، دي ولات ته

پناه کــــړی له ملکو یم، خـــپل قســـمت آب و دانه

د بدمستولاس کې پروت دی برخه لیک مود قسمت

آســـوده دلته هــــغه دی، چې مجــــنون وي،دیوانه

‎اثر په لــــیونو نه کړي، د دي خلـــــــکو حـــالت هم

په دي حـال باندی ځوریږي ، تل عاقل او فرزانه

عالم ته د خیالونو، بیــــخودۍ کښي دومـــره لاړم

چې په څـــو ګامونو رســــم د خپل یار تر آستانه

فدایان د مــعرفت یـــــــو بچــــیان په عـلم روزو

تل مو ایښـــــي په دي لاره، خــپل سرونه نذرانه

زه نادر د حــسن له پـلوشـــــو یې الــهام اخـــــلم

ځکه ښــکاري هر کلام می، مســــتانه او رندانه