غزل

از کنار دل توان پیمودن راه  وصال
ذوق مشق خود سری ها یک قلم درد سر است
شیشۀ ما را غبار از کلفت زنگار نیست
ذره ام لیکن همیشه آفتابم در بر است
گاه خجلت وارد از حالم به حالی میکند
گاه از سیل سرشکم دیده دریا منظر است
این جواب آن غزل باشد که بیدل گفته است
تا نفس باقی است در دل رنگ کُلفت مضمر است
ای عزیز از من بجز سوز جگر فرسا مپرس
این شرر ما را به نورستان معنی رهبر است
 
فقیر احمد عزیزی غزنوی
تورنتو       کانادا