میرویس نجیبي
اوس مې شو په خیال له مانه هیره وه
ستا جفا یو کال له مانه هیره وه
راشه چې مننه درنه وکړمه
شپه دې د وصال له مانه هیره وه
غوغای غرض آلود
درحیرتم که این همه غوغا زبهر چیست
زاندیشه وفاق و سلامت همه تهیست
هر یک به نام ملت و میهن کند فغان
در واقعیت نه بهر صلا است و مردمیست
وروستۍ شیبې
هره ورځ غم او ماتم دی
وړ او ځوان په وینو رنګ دی
انسانان دلته چاودېږي
غم راوړی کوم فرنګ دی
مخمس بر غزل مصفا غزنوی
شوخی به دست رایت محشر گرفته است
عالم تمام صورت اخگر گرفته است
کون و مکان صلابت مجمر گرفته است
مستان به کف ز مژه که خنجر گرفته است
ما را به مغز دل سر نیشتر گرفته است