فکر انسانی بیابد وحدت و حمد خدا

راه یزدان کی بود محدود کیش و انبیا

زینت عقل بر دمد آن بینش و رخشندگی

تا بیابی مصلحت اندر طریق اعتلا

 له لورا لورې نه تنا شته

 نه وریږي ږلۍ،

نه د ګلپاڼو پر مخ

شته د باران هه څپڅپالې ښکالو

نه را وریږي

ای کاش در جهان اثر از بغض و کین نه بود
یکدل ز رنج  و غصه و حسرت غمین نه بود
چیزی به نام خصم بشر در زمین نه بود
ای کاش در میان بشر جنگ دین نه بود
غوغا و فتنه بر سر دین این چنین نه بود