لالۀ آزادۀ دشت شقایق ها منم
زینت بازار و زیب خانه و صحرا منم
عالمی مجنون اخلاق من اند و حسن من
مادر شیرین و لیلی خواهر عذرا منم
دستگاه عالم خلقت ز من دارد فروغ
بانی ی خلقت من و معمار فردا ها منم
گر بود آدم همه اولادۀ ابوالبشر
از ازل ام البشر جان جهان افزا منم
بی جمال من کمال هردو گیتی ناقص است
عظمت و فر و شکوه این و آن دنیا منم
من نیم آن استخوان پودۀ پهلوی چپ
با تو از فطرت یکی در صورت و معنی منم
مخس برغزل سنائی
من که ترک سریر شه کردم
موی ژولیده را کُله کردم
سیر کوی تو گه گه کردم
تا به رخسار تو نگه کردم
عیش بر خویشتن تبه کردم
آنچه در عشق تو ببایستم
کردمی کردم و توانستم
جز تو از هرچه بود بگسستم
تا رۀ کوی تو بدانستم
بر رُخ از خون دیده ره کردم
پای بر هفت و پنج و چار زدم
پشت دستی به شغل و کار زدم
ساړه بادونه (۳)
شپه اوږده ده
د کلا په مینځ کې شور دی
بس د پلار او د بچیو تر مینځه جنګ دی
د زاړه بابا له ډډه ؛
غیرتي بچیان! ځېلۍ دي
څوک یې ګوتې نوکان پرې کړي
څوک یې پلې هډونه باسي
پلار ځولۍ، ځولۍ لویدلی
بوي
اوس مې اوښکې
تړم او مالګین خوند نه لري
لارې لارې
تر لمنې،
تر پړنده خاورو
د سروپو د لوګجنو تڼاکو بوي کوي.
کابل
۲۰۱۷-۵-۵
