باري جهاني

د پسرلي یوه ښایـــــــــسته سهـــار کـــــی
له شنه اسمانه پـــــــــلوشــــــــــې را اوري
زه په کوټه کی یم فـــــــــــــکرونـــــــو وړی
پر کتابونو د لمر وړانــــــگی ښـــــــــوري
د کړکۍ شاته می لـــــه ونـــــــو څــــــــخه

چی ټول کیني په یوه ټغرجرګو ته 
دومره وس خو خدایه ورکړې پښتنو ته 
بس وطن چې مو اباد شې لویه خدایه 
نور له  پوندو عقل راولې سرو ته


دارد اوصاف خدایی بی ریا آموزگار
می کند ما را همآهنگ خدا آموزگار
ما همه سرگشتۀ دوران جهل و حیرتیم
دستگیر ماست بیچون و چرا آموزگار

زیاتې مقالې …