را په ياد شي ها وختونه چې به موږ مينه کوله
د رامبېل ګلونو خواته مو د زړه خواله کوله
د نارنج پر څانګو ناستې د غوټيو پونډکونه
موږ پر شونډو د سرو پاڼو د مچکو کرکوله


این چه دین است و چه آیین ای خدا
گشته ایم بر باد زین وهم و دغا
چون به قدرت آمدند ارباب دین
جوی خون گشته روان در ملک ما

:

چیري مې ولېدې بېګا خوب کې

لار کې ولاړه وې تنها خوب کې

تش څو خبرو کې حیران پاتې شوم

چې مو لېدلي لا پخوا خوب کې


زما خو ټول ځان او زړه تا سره دی
دا راته وایه ستا زړه چا سره دی
وايې چې یو زړه نه، لار بل زړه ته وي
د پښتو دا متل ریښتیا سره دی؟

زیاتې مقالې …