ژمی تېر دی لا تر اوسه خبر نه يی
پسرلي پستو وږمو باندې ویښ نه شوې
د وږمو د الهامي زیرو تر څنګه
د باران په ترانو باندې ویښ نه شوې

عزیز پرهیز ملکزي 
د ژوندون لړۍ ته ګورم چې غوڅيږي
هره ورځ یوه کړۍ ترينه بېللېږي
زړګی سوړشوګرمي یوړه ورنه ژمي
سپنيې واورې مې په مخ او سر ورېږي

 
که د افغا ن تر مینځ وحدت شي برقرار
د ښمنا ن به شي له ژونده خپل بیزار

نور په ضمیمه کې


زما ټپي او ژوبل ژوبل هیواد
بیا دمو هم غچ په لمبو کې سوزي
بیا د وحشي ناتار منګول کې ګیر دی
بیا هغه سوي لولپه ښارونه
بیا هغه وران او کنډوالې کورونه
د توغندیواو بمونو لاندې
په دوړو خاورو
او ایرو بدلېږي
بیا د ښکيلاک
تور سړیخوره او داړونکې ليوان
په انساني څيره کې
د وینو غوښو
په لټون وتلي
هغه بې پلاره او يتيم ماشومان
بیا هغه کونډې ځورېدلې ميندې
له تېر ناتار نه چې ژوندي پاتې دي
د دې داړونکو شرمښانو
د هوس نښه دي
دا ټيکدارد انساني حقونو
د انساني حق په نوم
څومره وحشت څومره نادوده کوي

زیاتې مقالې …