میرویس نجیبي 

ما چې دې دزلفو بلا واخیسته
تا رانه د مینې سزا واخیسته
ما چې ستا دخولې نه ژړا واخیسته

عزیزی غزنوی
کاش بودم گنگ و بودی چشم نا بینا مرا
تا نه بودی فرق پیدا ها و نا پیدا مرا
کاش بودی در بیابان جنون ماوا مرا
کاش بودم لاله تا جویند در صحرا مرا

ز آه تکیه به اندام ناتوان میداد
سرشک بهره به دریای بیکران میداد
گلو ز بغض به ترکیدن امتحان میداد
زنی تمام خدا را به قرص نان میداد