د پسرلي وږمې راځي وطن له غرونه
غوړوي چمن د زړه مې ژړ ګلونه
لکه ګل هر خوا تازه سپېره چمن کړه
په وږمو دې عطراني کړه مړاوي غرونه
نوروز
گوييد به نوروز که امسال بيايد
با خيل گل و لاله به دنبال بيايد
سرسبز و طربناک چو هر سال بيايد
تنگ است زمان گوکه همين حال بيايد
بهار
چله ها رفت و نوبهار آمد
ختم اندوه و رنج پار آمد
سده و نوبهار و نوروزش
سعد بخشای روزگار آمد
علم او پوهه
عبدالملک پرهیز
که دې شوق د آلوتو وي علم زده کړه
که آسمان ته د ختو وي علم زده کړه
که له جهل او له خواریو وتل غواړې
چې خاوند د تدبیرو شې علم زده کړه
