شاعران

روح الله

{slide= غزل}زمونږ په ګران وطن کى انسانان لمبـــــــه لمبـــــــه شو
په جنګ او په جګړو کى ډير ځوانان لمبــه لمبــــه شو
سپين سرى ميندى ژاړى پيغلى کونډى پاتى کيږى
سپيره مخونه ګرزى يتيمان لمبـــــــــــه لمبــــــــــــه شو
تورتم دى سرى لمبى دى هره خوا فريـاد فر يــاد دى
لوږى دى د باروتو سره ګلان لمبــــــــــــه لمبــــــــــه شو
چاښى پيسى پيداکړى او څوک ګرزى وږى تـــــــــږى
هيڅ کار او کسب نشته غريبان لمبـــــــه لمبـــــــــه شو
روح الله واى خپله ربه د خورانو مدت ګار شـــــــــــــى
زما په شانته ډير زيات عجزان لمبــــــــه لمبــــــــه شو
روح الله{/slide}{slide= غزل}د بي غيرته خاينانو سه مى جوړه نــــــــه ده
وطنه ستا د دښمانانو سه مى جوړه نــــــــه ده
چه د حرامو او حلالو منځ کى فرق نـــــــه کوى
تش په نامه مسلمانانو سه مى جوړه نـــــــــه ده
چه تکبر کوى بى رحمه په خوارانــــــــو باندى
د کبرجنو انسانانو سه مى جوړه نــــــــــــــه ده
غريب سړى يم غريبانو سره مينـــــــــه لرم
د ظلم ځور د خاوندانو سه مى جوړه نه ده
زه روح الله به يي رسوا کړم خلاصيدلى نشى
د ريشوت خورو مامورانو سه مى جوړه نه ده

روح الله{/slide}

ګل آقا ((ریښتینوال))

{slide= ملی وحدت} دخوشحالی زیری کوم ایی افغانانوورونو
ملی بیرغ ته شی راټول زړو ځوانانو ورونو
د خوشحالی ورځی راغلی خوشحالی به کوو
اوس په دنیا کی د د نیا سره سیالی به کوو
دغه مشکله کشاله د ژوند اسانه به شی
د نوی ژوند قافله ډیر ژر راوانه به شی
په دی زړا دنیاکی بیا نوی جهان جوړوو
راځی عوامو دخدمت دپاره ځان جوړوو
راځی چی ټول شو یوملی وسیع حکومت جوړوو
تعصب دژبی سیمی لری کړو قوت جوړوو
وایی ریښتینوال راشی وموټی یوځان شو سره
خپل وران وطن بیا جوړولوته یوشان شو سره {/slide}{slide= دملي اردو ساتونکی}یار می دی ملی اردو ساتونکی ده
یار می د ملی اردو ساتونکی دي
خدمت به صدق کړه وطی لره
سوله زر راوله ګلشن لره
ستا شنه خولی اویونیفورم ډیر زړه وړونکی دی
یا ر می د ملی اردو ساتونکی دی
په غوړیدو دی رنګارنګ ګلان سره ټولیږی د هر بڼ بلبلان
ښکلی موسم د بسرلی هم خورا زړه وړونکی دی
یار می د ملی اردو ساتونکی دی
ملی اردو کی سرباز یار ده زما
پدی کی ویاړ او افتخار دی زما
هیواد او خلکوته د سولی راوستونکی دی
یار می د ملی اردو ساتونکی دی
د زنګی او مینی خیاله زماکلی ته راشنه ریښتینواله
زماافسر لالی زما دهر سنګر ګتونکی دی
یا رمی دی ملی اردو ساتونکی دی {/slide}

رفيع الله ستانګزى

{slide= لنډه پيژندګلوي}
د نن څخه پوره 21 کاله دمخه د لوګر ولايت د محمدآغې په ولسوالۍ د مغل خېلو په کلي کې د انجينر محمد جميل په کور کې سترګې پرانيستې دي، چې په دغه مهال کې افغانستان پرته له جنګه بل څه نه پيژانده، د دوی کورنۍ هم د مهاجرينو د اوږدې لړۍ يوه کړۍ شوه او ښاغلي ستانګزي خپل ښونيز ژوند په پاکستان کې پيل کړ او په کال 1381 لمريز کې د پېښور د محمديې عالي لېسې څخه په ډېره ښه درجه فارغ شو، او د لوړو زده کړو لپاره يې د ژبو او ادبياتو د پوهنځی د پښتو په څانګه کې خپلې زده کړې پيل کړې، چې سږ کال (1385) کې د همدغې پوهنځی څخه په لومړي درجه فارغ شو.
د شعر او شاعرۍ سره له پخوا مينه لري، کابو ډېر شعرونه يې ويلي دي، خو اوس مهال يې خپله ټوله پاملرنه څېړنې ته کړې او خپلې لومړنې برياوې يې هم تر لاسه کړي دي.
دښاغلي ستانګزي کوم اثر په ځانګړې توګه نه دی چاپ شو، خو د بېلابېلو مجلو او پاڼو څخه يې خپلې ليکنې د هېواد والو سره شريکې کړي دي.
د ستانګزي د ناچاپو اثارو نوم لړ:
1- په پښتو ادب کې ژباړه او اړتيا
2- د عبدالحميد مومند ژوندليک، شاعري، سبک او د سبک پلويان يې
3- د عبدالحميد مومند په اشعارو کې د ماهيت په لحاظ تشبيه
4- د ملنګ جان په اشعارو کې بديعي ښکلاوې
5- د خوشحال خان په اشعارو کې د ښځې انځور
او د ادبي فنونو سره د مينې لرلو له کبله يې بېلابېلې ليکنې کړي دي، چې په تر اوسه د چاپ په ګاڼه نه دي پسولل شوي.
د دې ترڅنګ يې په ډېرو علمي سيمينارونو کې هم ګډون کړی دی، چې يو له هغو څخه د ښوونې او روزنې د پوهنتون علمي سيمينار دی، چې (په پښتو ادب کې ژباړه او اړتيا) تر سرليک لاندې يې خپل سيمينار جوړ او وړاندې کړ، چې وروسته بيا د پوهنتون او څانګې د ښوونکو له خوا د ستاينې وړ وبلل شو او د لوړو زده کړو د وزارت له خوا په ستاينليک ولمانځل شو.
د ښوونې او روزنې په پوهنتون کې د مشاعرې بنسټګر او د نورو فرهنګي کړيو سره په ادبي بنډارونو او ناستو کې هم برخه اخلي.
د ژورنالېستانو د ټولنې غړی او دم ګړۍ د اکسور سروې په نامه دفتر کې دنده ترسره کوي

{/slide}{slide=تندي دپاسه} لکه خورې زلفې تندي د پاسه
دومره غمونه مې زړګي د پاسه
څوک مو مرى باندې چاړه راکاږي
څوک مو خزان شول پسرلي د پاسه
راته هېڅ پام دهغه چا نه کيږي
چې يې نازونه وړم زړګي د پاسه
پورته له مينې مې يودا ګټه کړه
په لاره پښه نه ږدم مېږي دپاسه
څومره اداوې چې دښکلو وينې
دومره غمونه ستانګزي دپاسه

{/slide}{slide= ارزاني}

دا مينه دا دنيا ده محض غمونه دي ارزانه
وفا په چا کې نسته قسمونه دي ارزانه

تلې اوښکې د مين څېرې ګرېوانه سره لاړې
وړيا وړيا توئيږي مشالونه دي ارزانه

اشنا زه په رښتيا درته خواږه کتلى نشم
په دغه زمانه کې تهمتونه دي ارزانه

په هره ميخانه کې د رندانو غوبل جوړ دى
بې ځايه وېشل کيږي شرابونه دي ارزانه

مجنون نه د خواږه ژوندون هستي په مخه شوې
په اور به لولپه شي سره اورونه دي ارزانه

د مينې په کتاب کې د وصل لغت نه شته
کليات واړه د هجر عنوانونه دي ارزانه

د چا په خوله کې نشته د وفا پاکې خبرې
په تنده او ترخه لهجه ځوابونه دي ارزانه

چې کله را په ياد شي د ستانګزي رښتيا خبرې
زما په اوږده چيغه فريادونه دي ارزانه

د کابل د ښوونې او روزنې پوهنتون
رفيع الله ستانګزى

{/slide}{slide= نعت شريف}

دومره مې پرېږده چې دا ځان مې په تا ځار کړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم ا ې حبيبه

ارمان مې دا په زړه کې چې دې ديدار ووينم
د رغېدلو نه يم تا پر کومه لار ووينم
دا تقاضا د الهي پروردګار کړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم اې حبيبه

شپې رڼوم د هجر په اميدو د وصال
سلګۍ وهم درپسې په ارمانو د وصال
چغې وهم دا ارمانونه وار په وار کړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم اې حبيبه

يوسه قاصده زما دغه پيغام د مينې
په پاک حبيب مې وايه درود او سلام د مينې
دا درته وايم، چې دا زړه څنګه قرار کړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم اې حبيبه

د خواږه غمه ډکې، ټولې قصې د جانان
هره لحظه مې زړه کې ښکلې قصې د جانان
چې دې راياده واقعه د حراء غارکړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم اې حبيبه

اسير په دام د زلفو د هاشمي جانان يم
ستانګزی غلام د زلفو د هاشمي جانان يم
ښکاره مين يم واقيعت چاته اظهار کړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم اې حبيبه

دومره مې پرېږده چې دا ځان مې په تا ځار کړم اې حبيبه
ځان چې ستي ستا په رخسار کړم اې حبيبه

کابل نوی ښار
دميلاد ورځ

{/slide}{slide=مورې}

څومره خوږه يې مورې
ډېره درنه يې مورې
د زړه ټوټه يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

له ډېرې مينې وايم
خبرې سپينې وايم
د ژوند نغمه يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

مورې چې تاووينم
نړۍ زيبا ووينم
ښکلې شېبه يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

تياره تياره وي ژوندون
يم د رڼا په لټون
بله ډيوه يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

مورې دعا دې غواړم
ښکلې دنيا دې غواړم
ښکلې شيبه يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

مورې راياده شولې
زړه کې آباده شولې
هره لحظه يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

مورې قربان دې شمه
ستا په ايمان دې شمه
د زړه قطره يې مورې
واخ! پښتنه يې مورې

{/slide}{slide= غزل}

تا چې مخ له مانه پټ ماته دې شاکړه
په زړګي دې راته بله لمبه بيا کړه
چې رقيب ته دې خبرو کې لاس ورکړ
په سيندونو دې لاهو ارزو زما کړه
زه خو تل دا ستا دمينې خريدار وم
خو تا تل له پاره لار مانه جدا کړه
ستا په در کې به تر هغه وخته ژاړم
تر هغې چې دې قبول زما رضا کړه
ما خو نه کړله جفا، جفا خو تا کړه
ستانګزيه تا خو مينه په رښتيا کړه
دکابل دښوونې او روزنې پوهنتون
رفيع الله ستانګزى

{/slide}{slide= غزل }

تندي دپاسه
لکه خورې زلفې تندي د پاسه
دومره غمونه مې زړګي د پاسه
څوک مو مرى باندې چاړه راکاږي
څوک مو خزان شول پسرلي د پاسه
راته هېڅ پام دهغه چا نه کيږي
چې يې نازونه وړم زړګي د پاسه
پورته له مينې مې يودا ګټه کړه
په لاره پښه نه ږدم مېږي دپاسه
څومره اداوې چې دښکلو وينې
دومره غمونه ستانګزي دپاسه
کابل نوی ښار

{/slide}{slide= پښتنه}

څومره حسينه پُر حيا ده
دا پښتنه مينه زما ده
ملکه د حسن او ښکلا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

چې په ناز ناز راته راګوري
چې وړاندې ځي په څټ راګوري
څومره ظالمه يې ادا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

شونډې خوږې لکه قندونه
زلفې يې اوږدې دي سنبلونه
لکه وېښته نرۍ يې ملا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

زه يې په يو نظر شيدا کړم
د خپلې مېنې يې راجلا کوم
خو دا ظالمه بې وفا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

زه يې په وير باندې غمجن شم
دا مې ژړا باندې ښادمن شي
داسې دلبر خدايه زما ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

په دنګه ونه يې زلفان ځړيږي
لکه چنار کې ښاماران ځړيږي
زما د بڼ ښکلې مينا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

پرته د ښکليو مې بل کار نه شته
د زړه د خونې مې قرار نه شته
مينه چې کړم دا مې سزا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

چې ورته ګورم په قهريږي راته
سترګې له سترګو نه شرميږي
آيينه د مخ يې پُر حيا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

مين مې نه کړله مين شومه زه
په بې وفا باندې مين شومه زه
دغه د پاک الله رضا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

مينه د ښکليو کې چې رانه شې
پرته د خدايه د بل چا نه شې
زما ستانګزي ته دا دعا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

څومره حسينه پُر حيا ده
دا پښتنه مينه زما ده
ملکه د حسن او ښکلا ده
هغه مې ښکلې دلرُبا ده

د کابل د ښوونې او روزنې پوهنتون
پښتو څان

{/slide}{slide= پښتنه مينه}