ځان چوپړ ؤ غم لړلی رنګ يې ژېړ ؤ

پښې ابله ګریوان څيرې لوڅ لغړ ؤ

همېشه به سولېده او ربړېده دی

بیا هم هر وخت د هرچا د غصې وړ ؤ

 ها بها ر نور نه راځی پرما له سره

چی وطن کی اوم خوشحال او لوړسره

 بلقیس » مل «
در خانه ، خانه ای ویران شده ای شهر من .
ناله ها و فغان های زنده با آه و حسرت و صد ها پا برهنه با تلخ کا می میگذرند .
هر گام آنا ن از دریچه قلب من عبور میکند .
در هر کوچه و پسکوچه آوازی که بگوشها میرسد صدای دردمندان است .