سیدعبیدالله نادر
له ســترګو می د اوښــــکو دریابونه ، لـــکه باران ځي
چې وینمه له مخي می ، څــــه خواږه خواږه یاران ځي
د عبرت نښـــي به نور څـــه وي ، ګذر ګــاه کې د دنیا
یو په یو چې مو لــه مخي ، هره ورځی آشــــنایان ځي
غزل
یو خوږ یاد مخې ته دنگ شو د سرو میو جام مې ړنگ شو
زړه مې تنگ شو میکده کې له پیالوسره مې جنگ شو
د ساقي خوږې خبرې د بې سوره نغمې ترنگ شو
شوه خوره تیاره پر سترگو ساقي هم رانه په څنگ شو
تر داره
څه چې څښلې ما د سترگو په پیالو کې
هغه څښلی دې تا کله په جامو کې
هسې تش ځانته میخور وایې چې زه یم
په یو جام باندې بې هوش شي میکدو کې
