سیدعبیدالله نادر
له ســترګو می د اوښــــکو دریابونه ، لـــکه باران ځي
چې وینمه له مخي می ، څــــه خواږه خواږه یاران ځي
د عبرت نښـــي به نور څـــه وي ، ګذر ګــاه کې د دنیا
یو په یو چې مو لــه مخي ، هره ورځی آشــــنایان ځي
پښــیمانه د هفــــــــــتو ، مـیاشتي ورځـــــو او د کـــــلَویم
ځکه هر لمحه د خولي نه می ، آهـــــــونه او افغان ځي
بی قدرۍ او بی ارزۍ کې ، ښه وخــتونه رانه تیر شول
چې د عمر په بازار کـې ، اوس هر څه رانه ارزان ځي
په ویره ویره درومومم ، په هـــر ګرزونې ، او پیچومو
چې دیوان په قـــــــــافلو کې ، په څیره کـې د انسان ځي
چې په لاره تیریدل ، ښـــایسته ښــــــــــــــایسته ، مخونه
اوس د وهم دې کـــــــوڅو کې ، اهرمن او شیطانان ځي
د عزلت په ګوټ کې ناست یم ، له هر څه نه بی پروا یم
خو قدرت د هنـــګامو پســـــــي ، څــــــو تنه نادانان ځي
هر مشرب د سر بازۍ ، د خــــود فروشو ، خاصه نه ده
د وطن په میــــــنه مست هم ،څو بیــــخوده ، عاشـــقان ځي
لا به ډیری جــــــنازې ، د معرفت دلـــــــــته کې ، وشي
که تیارو کــــــــــــې مو د جــــــهل ، د علم طـــالبان ځي
دښمــــــنانو په خپل پوهه ، ښـــه وختونه مـــــــهار کړي
هر لمحه زمونږ له مـــــــخي ، فرصــــتونه د دوران ځي
دا آرمـان به مــــــو دسولي ، په هیڅــــــــــکله پوره نشي
چې د اَمن فیصــلي ته ، بیســــــــواده شــــــــوده ګان ځي
د ضمیر او د وجـــــدان له محکمی نه به ، خلاص نه شو
که نا هیلي زمونږ له دَر څخه ، بی وزلي او خواران ځي
د ګلـــــــــونو په اســرارو پوهیـدل هم ، کـــــــــرامت دی
پوهـــــــیدو د دغي رمــــــز ته ، تل تر تله بلـــــبلان ځي
بیا دا چا راته وژلي ، دا د دي لارې مشـــــــــــــــــعلونه
چې په تورو تروږمو کې مو د هــــیلي کــــــــــــاروان ځي
خاوندان د علــــم وفـــــن یي راته ټـــــــــوله زندۍ کړي
خامخـــــــا به د قسمت و فیصــــلي ته ،لیونــــــــیان ځي
څوک مــعراج د انســـــانیت هم، معرفت په رڼا غـــــواړي
څوک له خپل جهل او جها لـته ، په لاره د حــــیوان ځي
