سید عبید الله نادر

زما په خیــــالو کې،راحـــــــــــــتونه دي بـــیده

خوبو کې د هــــوس می، تعـــــبیرونه دي بـیده

رقیبه په ظاهر صــورت می تیر نه شـي ته بیا

په دې ورانه بــــیدیا کــې بهـــــارونه دي بـیده

تل ګرځــم، کهکشان کې، د خـــیالونو په اوږو

زمــا په تصــور کـــــې، جـهـــانونه دي بــیده

تیریږي ســـتا له غــمه، دا زمــا ټوله ژوندون

زما ســـوی ګوګل کې، ســــتا غمــونه دي بیده

دا ستا د سترګو یاد،په هر ځای راسره مل وي

شوخۍ کې ستا د ســــترګو، آفــــــتونه دي بیده

رسا قد و قــــامت دي هــــــم، فتنې راپاڅـــوي

چې دي قد و قــــامت کې ،قـــــیامتونه دي بیده

لا تر اوســـه ، لاروی یم د میني د کــــــاروان

نصیب کې می د لارې ، منزلونه دي بــــــــیده

تصویر دي لا تر اوسه، خاطرو کې ده ژوندۍ

زما په تصور کې ، ســـــتا یادونه دي بـــــــیده

ظاهره خـــــاموشۍ می، چې تیر نشــــی زاهده

دریاب کې د زړګي می، طــــوفـــانونه دي بیده

بی ســـوز و ســـازه نه یم، په کاروان کې د فنا

چوپتیا کې د ګــــوګل می، فریادونه دي بــــیده

چې د اَمن او د ســولې ، ترې نه خیژي ترانې

دردمن زړه کې می داسي، پـــیغامونه دي بیده

از جهنم قصه ها گویند با ما سالهاست
در جهان ما اگر برپا جهنم نیست چیست؟

روز و شب در آتش خمپاره می سوزند خلق
کشتن و سوزاندن مردم جهنم نیست چیست؟

سردی و برف زمستان و نبود آب و برق
زندگی با این مصیبت ها جهنم نیست چیست؟

سفره ها خالی ز نان و خانه ها سرد و خنک
زنده و از فاقه مردنها جهنم نیست چیست؟

ضجه و آه و فغان و اضطراب کودکان
این اگرسنگینتر از صدها جهنم نیست چیست؟

آنچه در افسانه ها از سوز دوزخ گفته اند
بازبین و چشم دل بکشا جهنم نیست چیست؟

بیش ازینم ز آتش دوزخ مترسان واعظا
زندگی در شعله مردن ها جهنم نیست چیست؟
عزیز غزنوی
تورنتو/کانادا

سید عبید الله نادر 

ستا مـعرفت کـــــــې چـــــې آشــــنا یو                      

پابند د میـــــــني عشـــــــق و وفـــــا یو                     

په عظــمت کې ،ســـــــتا کمــۍ نشــته                      

تقصیر زمونږ دی، چـــــــې نارسـا یو                     

جوړښت مو یو دی غــــــافل له دي یو                     

له یوي خـــاوري ، لــه یو اجــــــزا یو                     

زمــا اوسـتا نور فرق به په څــــه وي                      

چې پیدایښـت کــې یو شــــان پـــیدا یو                     

ځان ځاني هومره ، لویي کې ډوب کړو                     

چې ټول جــهان ته ، رســــوارســــوا یو                    

کــــاروان د عـلم ، فلــک ته وخــــوت                     

مونږ له غفـــــــلته، په څــــه هــــــوایو                     

نقصان په هر شي ویـــــــنو ، له جهله                      

د سترګـــو عیب دی؟یامونږ خطـــــایو                     

لکــــــــــه ذرې مونږ ، د لمــر رڼا ته                      

هر چانظر کې  ، ځــــانونه ښــــــــــایو                     

کتـــــــل په کــــار دي، خپل آییني کې                        

څــــو  به یـــــــو بل، عـــــیــــبونه وایو                       

تکــــیه چــــــې نشــــئ ، دنیــا په چارو                       

چـــې ســترګو ،رَپ کـــې ، بادِ ، فنا یو                       

دښـــــمن مـــو څــــاري له هـرې لوري                        

مونږ ناخــــــــــــــبره ،دا څــــــــه بلا یو                       

عبرت تــــــــیریږي د ســـــترګو وړاندی                       

مــونږه وړانده یو؟ او کـــــــه بیــــنا یو؟                       

نه دي عنوان زیــب ، نه دمضــــمون شو                       

نه دچــا درد کــــــې ،د زړه دوا یـــــــــو                       

روح مو اســـــیر دی ، وچ تعــصب کې                       

د معـــــــرفــت نه، ځـــــکه جـــــــــلایو                        

کرکي نـــفرت مو، زړونه تیـــاره کــړل                        

په انتــــظـار دې ، یـــــــوې رڼـــــــــا یو                       

ترڅو به شـــخړي، د ځــــان ځـــانۍ وي                       

یا د نفـــاق په ، لومــــــــــــــــه کې پایو                        

که ځان ته ځیر شـو ، په دې به پوه شو                         

چې حقیـــــقت، کــــــې وړ د ژړا یــــو