سید عبید الله نادر
زما په خیــــالو کې،راحـــــــــــــتونه دي بـــیده
خوبو کې د هــــوس می، تعـــــبیرونه دي بـیده
رقیبه په ظاهر صــورت می تیر نه شـي ته بیا
په دې ورانه بــــیدیا کــې بهـــــارونه دي بـیده
تل ګرځــم، کهکشان کې، د خـــیالونو په اوږو
زمــا په تصــور کـــــې، جـهـــانونه دي بــیده
تیریږي ســـتا له غــمه، دا زمــا ټوله ژوندون
زما ســـوی ګوګل کې، ســــتا غمــونه دي بیده
دا ستا د سترګو یاد،په هر ځای راسره مل وي
شوخۍ کې ستا د ســــترګو، آفــــــتونه دي بیده
رسا قد و قــــامت دي هــــــم، فتنې راپاڅـــوي
چې دي قد و قــــامت کې ،قـــــیامتونه دي بیده
لا تر اوســـه ، لاروی یم د میني د کــــــاروان
نصیب کې می د لارې ، منزلونه دي بــــــــیده
تصویر دي لا تر اوسه، خاطرو کې ده ژوندۍ
زما په تصور کې ، ســـــتا یادونه دي بـــــــیده
ظاهره خـــــاموشۍ می، چې تیر نشــــی زاهده
دریاب کې د زړګي می، طــــوفـــانونه دي بیده
بی ســـوز و ســـازه نه یم، په کاروان کې د فنا
چوپتیا کې د ګــــوګل می، فریادونه دي بــــیده
چې د اَمن او د ســولې ، ترې نه خیژي ترانې
دردمن زړه کې می داسي، پـــیغامونه دي بیده
