لنډه کیسه

لیکوال: خوشال مزاروال

اسمان تورو ورېځو اخېړ کړی و، کټ مټ لکه سړی چې د ژمي واورو او بارانونو ته خټین بامونه اخېړوي، ورسره د اسمان سترګې مړې مړې ورېدې، داسې لکه د سړي په بوټیو چې درد وي، له پېڅ و زغمه وتی درد..... د ماښام اذانونو ته لا وخت پاتې و، ښاروګانو او چوڼچنو، د کلي  په وستل، د راسورو ونو، په پیڅکو او پلوونو کې، شور بګت، او چان چو جوړ کړی و،

دودیال

بعد از ده ساعت صدای یکسان انجن طیاره، چراغها روشن و صدای الارم شنیده شد. تعدادی خود را بالای سیت راست نموده چشمان خواب آلود شانرا مالیدند. ستیورد جوان نزدیک دروازه ی کابین نمایان گشت، داکتر و دیگر سرنشینان این آیربس متوجه ساعتهای خود شدند، زیرا کپیتان در آغاز پرواز اعلان نموده بود که طیاره ی حامل شما بعد از ده ونیم ساعت در میدان هوایی کابل نشست خواهد نمود.

                             یوه لنډه کيسه
                                                     د يوسف هېواد دوست ژباړه

د عدالت کيسه کوڅه په کوڅه سرګردانه ګرځېده چې کوم څوک يې ولیکئ.کله چې کيسه، لومړني لیکوال سره مخامخ شوه ،هغه ته يې وويل:(( ما ولیکه او ټولو ته ووایه چې نړۍ کې د يو څيز کمښت دی اوهغه عدالت دی))

دودیال

یاد کوچه خیابان، کوچه ی سگ بچه ها، کاه فروشی و تنورسازی، سنگتراشی،بارنه و سراجی بخیر که حالا هم تصویر آن جغرافیا و قلمرو کودکانه ام، با تمام جزئیات و خاطرات به یادم است. آن محاسن سپیدان مهربان، عیاران که بروتهای شان را تاب میدادند، دکانداران صادق، همبازیها و هم صنفان بی آلایش وصمیمی و پولیس مُدمغ با چشمان ناظر و شکاک که با دنده سیاه رنگ کوچک، در کنار ترین سمتهای کوچه آهسته آهسته قدم برمیداشت.

دودیال

(یوه لنډه کیسه)

د آسمان کوز او بر سر کې به د تالندې او برېښنا  ځغلنده رڼا وځلیده او ورپسې به د تالندې ګړزا شوه. د ړومبني اورښت ډنډوکي به لا نه وو وچ چې بیا به له کوزې خوا ګڼه توره وریځ د غونډیو له شا راتاو شوه. ته به وایی له خپلو تلو بیرته پښیمانه شوه، دا ځل به برې خواته لاړه، ورپسې به ورو ورو آسمان شین شو، یوه یوه بنګړه لمر او ورپسې به د پسرلی ښه تود لمر راښکاره شو. شنیلي او نوي شنه شوي بوټي به وینځل شوی وو او نرۍ وږمې به ورو ورو ښورول، ورسره به نویو غوړیدلو ګلانو په نڅیدو- ښوریدو پیل وکړ، پسرلنیو مرغانو به وزرونه پرانیستل، خو لږ شیبه وروسته به بیا ګڼه وریځ دهغې باښې په څیر چې  تر خپل سترګو لاندې ښکار باندې تاویږی، بیرته را تاو شوه.

دودیال

(داستان کوتاه)

پدرم بعد از مدتی زیاد ی چپن ره دار سبز و کلاه  قرقلی اش را پوشیده بود که در زیر چراغهای  رنگه منطقه ی جشن و چمن حضوری به او شکو و جلال خاص داده بود. پدر ندرتاً این لباسش را میپوشید، آن هم یا در ایام جشن استقلال، یا در ایام مراسم عید و یا در عروسی دوستان و ایام بازگشت حجاج از مکه شریفه.