بخود آ ای وطندار ای وطندار

گشا چشم حقیقت بین و بیدار

گرفتی تیشه ، خود بر ریشهء خود

زنی ای بی خبر از مکر اغیار

تباه شد ملت افغان زتفریق

بنام مذهب و کیش، قوم و تبار

کثیر فاقه و بی خانمان بین

بوند محصول جنگ و جهد و ادبار

رهان خود را زاوهام و خرافات

زدست زاهد و شیخِ ریا کار

مکن ویران از ین بیش میهنت را

به پاس دالر و دینار و کلدار

وطن مادر بود گوش دار بری را

مزن خنجر به قلب مادر زار

ف.بری

 این چه روزگاریست خدایادای خدا        فتنـــــــه و آشوب شد بر ماروا

کی بدیدیم یــــک دمــــی آسودگی         در رسیــــد بر ما بلا،  اندر بلا

هر گهی راه معــــــارف برده ایم          تیــغ تکفیر گشت برما هر ملا

رنج بی پایان ما بــــی دانشیسـت          زیــن ضلالت بهره بردی اغنیا

لشکر یاجـــــــــوج باشند جاهلان          برخود و برخلق دارند بس جفا

می ستیـــــزند بـــا رهء فرزانگان          خطبــهء ابلیـــس باشد این دغا

از بـــــرای پول پیمــــان بسته اند          رهبــران، بر ضد علم و ارتقا

ف.بری

ما ندیدم اینچنین مخلوق وحشیی دو پا

در رهء موهوم دایم در ستیزو ماجرا

مذهب او کشتن است و جهد او درزندگی

محو آنچه درجهان باشد از جنس رف

نی به خود دارد ترحم نی به ابنای بشر

او نه انسان است نه حیوان، است موجود خطا

اشرف مخلوق بود، مقصد زخلق آدمی

در تخالف افتاده وصف این ها نا بجا

این ستم بر ملت افغان روا گردید از آن

کاز مهیب تفرقه ازاصل خود گشتیم جدا