ازل و ابد ادای اثری است از بقایت
رگ روح دم فروش طپش است در هوایت
که توان رسد به مدح صفت تو و ثنایت
همه کس کشیده محمل به جناب کبریایت
من و خجلت سجودی که نه کرده ام برایت

همه عمر در هوای من و مای خود غنودم
ز شرار غفلت آخر به فلک رسید دودم
نه تنیده ام به فکری که چه هستم و چه بودم
نه به خاک در بسودم نه به سنگش آزمودم
به کجا برم سری را که نه کرده ام فدایت

چمن ریاض جنت به چه حیله ام فریبد

له ویو چې پر ما ګران يې « مه ډارېږه»

چې پر زړه دې حکمران دی مه ډارېږه

دا ژوندون څه ابدي په دنیا نه دی

له ډالۍ د یو مسکا نه  مه ډارېږه

په هر کار کې شته امکان د تېروتنې

له خبرو د اغیاره مه ډارېږه

ترینه زده کړه  چې هر ځل  لوېږې پر ځمکه

د کوتل  له ټيټ او پاس نه مه ډارېږه

زړه روښان ساته ښيښه شه بې غباره

د روزګار له ګرد او خاورو مه ډارېږه

د ژوندون سمون بښل او تېرېدل دی

چې بښل وي له اخلاصه مه ډارېږه

د خپل روح غوښې کباب د عشق په اور کړه

له روڼتوب د خوږې مينې مه ډارېږه

مینه مه پرېږده چې مړه د خزان باد کړي

د پسرلي له مسېدو نه مه ډارېږه

څومره خوند دی چې موږ اړ یو یو اوبل ته

 د ژوندون له دغه رازه مه ډارېږه

ژوندون څه وي چې وي تش د عشق له اوره

دا سور اور پر زړه دې بل کړه مه ډارېږه

ظاهر مه ګوره د روح ځلا ښکلا ده

ته د ژوند له دې رڼا نه  مه ډارېږه

تل په یاد ساته چې مینه ده جادو کړي

«په ما ګران يې » له ویو يې مه ډارېږه

یو اواز د څڼه ور اتڼچي راشي
ته وا وايي
پاڅه پاڅه
نهیل مه شې
هه ستا ماتې د بریو پیلامه ده
په کې وینم
د سبا
او
د نن متن

۱۶-۸-۱۳۸۹
لغمان