من که ترک سریر شه کردم
موی ژولیده را کُله کردم
سیر کوی تو گه گه کردم
تا به رخسار تو نگه کردم
عیش بر خویشتن تبه کردم

آنچه در عشق تو ببایستم
کردمی کردم و توانستم
جز تو از هرچه بود بگسستم
تا رۀ کوی تو بدانستم
بر رُخ از خون دیده ره کردم

پای بر هفت و پنج و چار زدم
پشت دستی به شغل و کار زدم

شپه اوږده ده  

د کلا په مینځ کې شور دی

بس د پلار او د بچیو تر مینځه جنګ دی

د زاړه بابا له ډډه ؛

غیرتي بچیان! ځېلۍ دي

څوک یې ګوتې نوکان پرې کړي

څوک یې پلې هډونه باسي

پلار ځولۍ، ځولۍ لویدلی

 

اوس مې اوښکې

تړم او مالګین خوند نه لري

لارې لارې

تر لمنې،

تر پړنده خاورو

د سروپو د لوګجنو تڼاکو بوي کوي.

 

کابل

۲۰۱۷-۵-۵

جوی خون جاری شده بر کوی و دامان وطن
مار آستین میچکد این زهر بر جان وطن
باز هم بر خاک و خون افتاد زدست نا کسان
بیش ز صد ها کشته و زخمی به دامان وطن
گلم غــــــم پهن گردیده شده ما تمسرا
هر محیط خانه و هر کلبه ویران وطن
تا به کی این فتنه و این بازیی غدر و فساد
می نماید طعمهء خود خلق گریان وطن
از فریب و فتنهء اهریمنان گشتیم تباه

زیاتې مقالې …