سید عبیدالله نادر

 

 

{slide=د اندیښنو سفر }

 

زه په ژړا او اندیښنو دا ، ســـــــتا له ښاره ځمه

په خپل غمـــــــو او په سلګو ، له دې دیاره څمه

عمرونه سترګی زما ستړي ستا په لاره کې شوی

اوس په سفر له تریــــــــــــــخوالي د انتظاره ځمه

داستـــا په غم کې می آرام و صبر ورکړ له لاس

زه د دردونو طـــــــــــــوفانو کې ، ناقراره ځمه

لـــــــکه کشتی چې شی راګیره د طو فان په څپو

زه ړنګه بنګه ستـــــــا غمو کې ، پدې لاره څمه

هر چا سره وي په دې بڼ کې ، له خزان هم امید

زه بد نصـــــــــــــیبه بی بهرې له دې دیاره ځمه

کمزوری بخته څــــــــــــــخه چاوته فریاد وکړمه

چې یک تنها په دې خوارې کي ، بی له یاره ځمه

 

{/slide}{slide=آزمایش} 

چی می دا ستـــــا خوږي ترخــي منلي

ستـــــا محبت کي ســـــــــــلسلي منلي

څوک به لا خوښ په زنڅیرونو نه وي

چي یي د زلفو، زولــــــــــــــنــي منلي

چي بیخودۍ کې، ستــــــــا د غمه وڅم

ساقي د لاســـــــــــــــه می پیالي منلي

زاهده ما خو د حســــــــــاب له ویری

په څـــــــــــان می زر ځله توبی منلي

په تورو شپو کې ســتا د سترګو په یاد

ســــــتا د غمـــــــونو قافلي منــــــــلي

څنـګه به سترګي زما ســــتړي نه وي

چي ستــــــا کوڅه کــي می پیري منلي

زړګۍ زمــا ســـــــــــل پرهارونه لري

چی د آشنـــــا شونډی می ســری منلي

نور آزمایش څــــــخه وتلــــــــــی یمه

څکـــــــــــه چی ما ،سړۍ تودي منلي

 

 {/slide}{slide=د درد پیغامونه } 

هر دم می ، زړه تـــــه ستـــــــا یادونه رسي

زما په قســـــــــــــــمت کې ، کړاونه رسي

واړه جهان که ، خو شحالي کې وي ډوب

ما ته لـــــه هر خوا نه غمـــــــونه ، رسي

چي د عالــــــــم غمونه ، واخـــــــلم په سر

زمــــا غمـــګین زړه، تــــه دردونه رسي

هریو ژوندون څــــخه ، خـــــوندونه اخلي

ما ته نصــــــــیب کــــــې ، آزارونه رسي

په سســــــت بنیــــــاد چي د دنیـــــا وژاړم

ما ته د اوښــــــــــکو کـــــاروانونه، رسي

هر یو غــافل کړي ، په دي چمــــــن تغافل

ماته په برخــه ، فریـــــــــــــــــادونه رسي

چي په هر ګل ، او خار و خـــس کړم ژړا

راته د اوښـــــــــــــــــکو دریابونـه ، رسي

چي یو شیبــــــه کړمه ، درد من زړه قرار

بیـــــــــا راته رمز کې ، پټ رازونه رسي

هلته چي ځان کي ، بل جـــــــــــهان وینمه

عـــــــــبرت غوږو تـــــــه آوازونه ،رسي

خلک د وصل په ، ساحــــل کي دي ناست

ماته د هجر طـــــــوفـــــــانــــــونه ،رسي

کلــــه له ځان او له جــــهان شم غــــــافل

کلــــه تر عرشـــــــه می، آهــــــونه رسي

هیڅ وخت فـــارغ له بیــــخودئ نه ، نه یم

چي ستا د سرو شو نډو ، جــامونه ،رسي

چــــــــي مړ احســـــاس راته، راوپاروي

د زړه تارو ته ، چــا لاســـــــــونه ،رسي

نه یم خبر چي می ســــــــتومـــانه زړه ته

له کومــــــــــي خوا نه ، پیغـــامونه رسي

 

 {/slide}{slide=زما مشرب }

                                       ‏
چې په چپه خوله ،وږمی شـــیندم ماحــــول ته                    ‏
د بســتان کې د فــــطرت ، شــاګرد دګـــــل یم                    ‏
معــرفت ســـــره می میـــنه ده په ،زړه کـــــې                   ‏
‏                   په بوســــتان کــې د ادب ، لــــکه ســنبل یـــم                     ‏
‏                   په فریاد سره می ،ويـــش چې غـــــــافلان شي                   ‏
عبرت ګـــاه کې د دنــــــیا ،لـــکه بلــــــبل یـــم                   ‏
په  وینـا چې ترې ، روښــان شي،تیاره زړونه                   ‏
د عبرت په خــانقــاه کې ، صـــــاحــــــبدل یم                   ‏
د هــغي دم مــی ، تر ننــه آرام نشـــــــــــــــته                   ‏
بنــدیوان چـــــې د هغـه، چــــــــــپه کــــاکل یم                  ‏
له مینا سره می، خـــــوی هلتــــــه دی نغښتی                   ‏
چــــــې آرام یــــي ، په آوازه ، د قـــلقــــل یم                   ‏
له عالمـــه ځـــاریدل زمــا مشـــــــــــرب دی                   ‏
نه بد خــــواه د یوه قــــــــوم ، او نه د بل یــم                   ‏
پاکــــــه ربه ! په رحمــــــــــت دي زه ډاډه یم                  ‏
ستا په فضـــــــــل او په کــرم ، مــــــتوکل یم                  ‏
په خـلوت کــــې ځـــــان هم نه بولم ، بی تا نه                  ‏
داسي انګیرم ، چې حضور کې دي شــــامل یم                 ‏
ستا تصویر می په محــراب کې ، د زړګي دی                 ‏
هســــــــي نه چې سـتا له یاده زه غـــــافـل یم                  ‏
له دي غمه ، چې یو څــــو ورځي ، میلــمه یم                  ‏
ژړهغونۍ ، په خـــپل حــــــال باندی می تل یم                 ‏
چې د ځان اوځان ځــــــانۍ نه ،رابهــر شــوم                  ‏
هله پوه شوم ، چــــې زه اوس پیری ، کامل یم                  ‏
ځــــان کم نه بولــم ذرې نه ، په هــــر دم کـې                 ‏
آیـیني ته چــــې د عــــــــــــــجز ، مقـــابل یم                  ‏
دا ارشـــــــاد له عاجــــــــــزیه ، راته شــوی                  ‏
خاکسارۍ کې چې ، د خپو خــــاورې د کُل یم                 ‏

 

 

 

 {/slide}{slide=نیمګړی دنیا }

 

  کال ۱۳۷۷پیښاور

څوک د نیمـــــــــګړی ارمانو سره ځي

څوک د دردونو طــــــــــوفانو سره ځي

څوک وی بی باکه له حســــاب و کتاب

څوک د ګنـــاه، له سیــــــلابو سره ځي

څو بی احســـاسه بی نشــــــانه شی مړ

څوک د احســــــــاس د غلبلو سره ځي

څوک تیروی، په بیدردی خپل عمــــــر

څوک د دردونو، طـــــــوفانو سره ځي

تل په دنیـــــــــــا کي ، بیدران پاتی وي

احســـــاس خاوند، عالی فکرو سره ځي

څوک بی خبره ،له رموزه د عــــــــشق

څوک یي په شړنګ ، د زولنو سره ځي

څوک وي خوشحاله ، په دوام کي د عمر

څوک د دنیا نه ، د تو بــــــــــو سره ځی

چا ته یو ګوټ هم، د طـــــــــالع نه رسی

څو ک ارمــــانونو ، ډک جامو سره ځي

چا سره نه وي ، د بشــــــــــر درد و غم

څوک یي په غم کي ، اندیښنو سره ځي

څوک نه لری، په خپل خاطر کي ملال

څوک یو دفتر، د خــــــــــاطرو سره ځي

چا ســــــــره نه وي ، په زړګي داغونه

څوک د زخمي زړونو، داغــو سره ځي

چا سره نه وي ، پّه سترګــــــــــو کي نم

څوک یي د اوښـــــــــکو دریابو سره ځي

تل وي غمجن ، دا غمــــــخواران د بشر

چی له دنیا نه ، ارمــــــــــــانو سره ځي

  

{/slide}{slide=لټون}

څوک وي د زړه په ستر ګو ړوند ، په غوږو کوڼ

چا وي پرانستـــــــــــــــــــي ، خپلي ستر ګي د لټون

څوک وي ډوب شوی ، د اســـــــــــرارو سمندر کې

څوک وي حســـاب په شمیر د مړو، کې په ژوندون

څوک په رمز او اشــــــــــــــارت باندی ، رسیږي

څوک هوښیــــــــــــــــار نشي ، په سل رنګه بدلون

څوک مکتب ، د روزکار څخه استــــــــــــــاد شي

څوک سړی نه کړې ، تعلیــــــــــــــم ، د افلا طون

په زرګونو افســــــــــــــــــــــــــانو به، بیدار نشي

په هــــــــــــــــــــغو چي ، جوهر نه وي د سمون

په سرنای د اســــــــــــــرافیل به، هم ویښ نه شي

چي نشـــــــــــــــــــــــــــه په هغو نه وي، د پاڅون

عبـــــــــــــــــــــــــارت د هرې پاڼي، یو دیوان دی

که عبرت سترګي کړې خلاصــــــــــې، په ګردون

معرفت ډیوي تیارې کړلي ،روښـــــــــــــــــــــــانه

چی د جــــــــــــــــــــــــهل په تیارو شو ، سباوون

پنجرو کې، د اوهامــــــــــــــــــو مونږ ایسار یو

جـــــــــــــــــــهالت څځه مو نشته دی ، خلاصون

لا تر اوسه مـــــــــــــــــــو ژوندون ، د مغارو دی

بدوی ژوند څــــــــــــــــــخه ، نشته زمونږ بیلتون

 

 

{/slide}{slide=تیاره ذهنیتونه}  

دلــــــــته بیدو کــــــې ، څوک بیدار نه پریږدي

دلتـــه د ځان نه ، څوک هوښــــــیار نه پریږدي

چي د پردې شاته ، دښمـــــــــــــــن کړي رسوا

احســــــاس خــــــاوند ، او خبر دار نه پریږدي

دلـــــــــــــــته دي لوبی ،مـــــــعرفت په ناموس

دعلــــــــــــم و فن دلـــــــــــــته آثار نه پریږدي

چي ترې نه ویره کړي ، په خـــــــوب کې غلیم

د خپل دښـــــــمن د سترګو خــــــار نه پریږدي

ذهنـــــــــــــــــــــــــــــیتونه دي ، تیاره د خلکو

چي په میدان کې ، شهـــــــــــــسوار نه پریږدي

د آرزو دبڼ ، نیالـــــــــــــــــــــــــګي شولو وچ

ځــــــکه چي باغ کي ، څوک مالیار نه پریږدي

چي خـــــــــپل وطن غواړي ، مشرق د سر تاج

داسي دردمن ، سیاستمــــــــــــــــدار نه پریږدي

تل وژل کیږي ، غمـــــــــــــخواران ، د بـــــشر

په دي وطن کې ، اهل کــــــــــــــــار نه پریږدي

چي وي روښــــــــــــــانه ، مـــــعرفت په ډیوی

داســــــــــی څراغ ، په دغـــــه لار ، نه پریږدي

چی وي بیمــــــــــــــــــارتل ، په کــــــړاو دوطن

د سید حـــــسن په څیر ، بیمـــــــــــار ڼه پریږدي

داســــــی غمـــــجن ، چي د وطن په حـــــال کې

ژړا شــــیون لري شــــــــــــــــــعار ،نه پریږدي

چي په خـــــــــــــــپل قام ، او خپل وطن وي مین

د سید جمـــــــــــال غوندی ، غمخوار نه پریږدي

په ســــر دارئ چي یي، نازیږي ملـــــــــــــــــت

لـــــــــــــکه اکبر غـــــــوندي سردار، نه پریږدي

چي د دردمنو ، سترګو تور وي همـــــــــــــــیش

سید اسمــــــــــــاعیل غوندي ، نامدار نه پریږدي

مهـــــــــــــــــــــار دی تل د بي هنرو، په لاس

اهل تدبیر ته ، دا مهــــــــــــــــــــــار نه پریږدي

چي یي تو یږي ، له زخمـــــــــــــــــی زړه ویني

داســــــــــــــــــي دردمن ، په دي دیار نه پریږدي

خران وهلی ، دا ګلشـــــــــــــــــــــن دی ، زمونږ

دلته په باغ کي څوک ،بهــــــــــــــــار نه پریږدي

تل وي حــــاکم ، په دي چمــــــــن دا قـــــــــانون

چي د بلـــــــــــــــــــبلو چغـــــــــهار ، نه پریږدي

تیــــــــارې په ګور، د ارمــــانو شوي خـــــورې

دلتــــــــــــــــــــه څوک شمع، په مزار نه پریږدي

زخمي زخمی کړي، د دردمــــــــــــــــنو ، زړونه

پرهار علاج ته پرســـــــــــــــــــــتار ، نه پریږدي

نادره مه خوره ، د زړه وینـــــــــــــــــــي دي نور

چي دلته وړ ، د افتـــــــــــــــــــــــخار نه پریږدي

سید عبیدالله نادر

 

 

 

{/slide}{slide=دردمند مهربانان } 

 

د بیکسانو غمـــــخواران چــــــیرته دي
هغه سپیــڅلي انســــــانان چـــــیرته دي
کړي چې احساس زمونږ د زړه دردونه
داسي دردمند صـــــــاحبدلان چیرته دي
خدمت چې وکړي ، په ریښــــتیا د وطن
داسي زړه ســـوانده ، خادمان چیرته دي
چې له خوبونو د غفلت مــــو کړي ویښ
دي ګلســتان کې ،بلبلان چــــــــیرته دي
بیا چې د سـولي زیری راوړي مونږ ته ‏
د دي چـــــمن عـــندلیبان چـــــــیرته دي
ټوله نړۍ چــې ، په وینــــــــا پوهــــوي
داسي دانا ســـــخنوران ، چــــــیرته دي
چې د غرقاب نه دا کشــــــتۍ ، و کاږي
هاغــــــه دردمند مهربانان چــــیرته دي
چې په پرهر زړونو مــــو کیږدي مرهم
داسي دردمنه ، آشــــــــــنایان چیرته دي

 

‏
{/slide}{slide=څلوریزې}

لوړ مکــــــتب د فلسفی دی ، روزګار

لوی استـاد دی ، د نادان او د هوښیار

د عبرت نښي پرتي دي هر زمـان کې

صاحبدل که وي ، په زړه باندی بیدار

«««««««««««««««««««««««««««

د اجل څخه مو نشته دی ، خلاصون

که په پوهه ، ارسطو شــو ، افلاطن

بوعلی که ســــقراط کــه بقراط وو

د دي تکي د معــنی ول ، په لټـــون

«««««««««««««««««««««««

په ژور فکر چي وکتل خپل ځــــــان ته

کوږ رفتار د دي جهــــان او د زمان ته

چي د عقل می نظر په عــجز ، پریوت

دومره لوړ شومه ، چي وختم آسمان ته

«««««««««««««««««««««««««««

په سو چــــونو زړه ته می ، رانغلو قرار

نه خیالات د فلسفی می شــــــــول ،مـهار

شیرین عمر ، په حیرت کې رانه تیر شو

خو ښکاره نه شو ، د پردي شاته اسرار

««««««««««««««««««««««««««««

لا جوړ نه وي ، دوه دیواله مو د کور

اجل راشي ، په ټړون کې شو د ګـــور

آرمانونه آرزوګــــــانی شي نیمـــګړي

دي دنیا نه په ســـــفر شــــو په بل لور

«««««««««««««««««««««««««««««

خاورې شوی دي ، سرونه په فکرونو

په تحــــــــقیق د حقیــقت او ګرویږ نو

فلسفیانو ډیری شپی دي سبــــا ، کړي

د خلقت په اندیښنو ، او په ســــوچونو

««««««««««««««««««««««««««««

د دردمنو می په حــــال شـول ، قلم زړونه

چې احسـاس یی کړل ، زما د زړه دردونه

کاتبــــــان می د کرام ټول ، په ژړا ، کړل

چې له اوښکو نه می جوړ کړل ،دریابونه

{/slide}{slide=نوی هنکامه }‏  ‏

بهــــــــاره نـــــــــور د چنــــګ او، ترانــــــو سره راځه
د مســــــــــــتو ولولــــو ، او د نغمـــــو ســـــــره راځه
قـــــافلـــه د رنګ و بوی، ځـــان ســــــــــــــره راوړه
محـــــــفل ته د رندانو ، خــــــو شبو یو ســـــره راځه
غضــــــب تنده ، راوستی ده په مو نږ بـــــاندی آسمان
راځــــــــې کــه دي دیــــار ته ،بـــــــارانو سره راځه ‏
خمــــــــونه دي تش شوی ، رندان دي شــــونډی وچي
دي ورانـــــــــو میــــکدو ته ، ډک جــــامو سره راځه
نسیم په شــــــــان ور ګډ شه ، په بو ټو د چمــــــن کې
زمونږ د زړونو ښـــــــــــــــــار ته ، نڅیدو سره راځه
ګو ګــــــل کې زړونه مړه دي ، مستي په جا کي نشته
د مړو زړونو لپــــــــــــاره ، غلبلو ســـــــــره ، راځه
بدلون په مونږ کي ، نشته په دروند خوب کې پراته یو
زمونږه دي محفل ته ، هنـــــــــــــــــــګامو سره راځه
خـــــوبونه مو په زړه کي، پریشــانه غوندی بریښـــي
راځـــــــې که دغــه لــــــور ته، تعبیرو سره راځـــــه
عمــــرونه دي کـــــــړیږو ، پـــــــه فراق کي د وطن
د خپـــــل و طن د وصـــــل، پیغــــــــــــاموسره راځه

{/slide}{slide=خوږمن احساس}

دا ســـــــــــــــست بنیاد ، دلتـــــــــه لــــرزان وینمه
دانشــــــــــوران ،اخــــــــــــــته په ځــــــــــان وینمه
خوږمن احســـــــاس په ورکیـــــــــــــدو دی، زمونږ
خـــــــــاوند د درد ،تل پریشـــــــان وینــــــــــــــــمه
هر خـــــــــوا حــــــــالات ، زمونږ دردمـــن ژړوی
په ژړیـــــــــدو ، صـــــــــا حـــــبدلان ویـــــــنـــــمه
د نا امـــــــــــــیدۍ ، په خـــــــــــــا نقاه کې یو ناست
په ژور ســــــــــوچ کې ، غمــــــــــــخواران ، وینمه
د خــــــــــپل د زړه او د ضـــــــــمیر په ســـــــتر ګو
په چـــــــاپیریال کې می ، دیـــــــــوان وینــــــــــــــمه
غوره یو رنګ، د صــــــــــــــــلابت ځـــــان ته کړئ
ځــــــکــــــــه چـــي هر خــــــــــــواته ، طوفان وینمه
دیو و د د ګــــــرځي ، د انســــــــــان په جــــــــــامه
صـــــاحب نظر ورته ، حـــــــــیران ، وینــــــــــــمه
ښایــــــــــــسته ګلشن نه د نفــــــــــــرت راځي ، بوی
اغــــــــــــــزن مــــاحــــــول د ګلـــــتان ، ویــــــــمه
په زړه ځـــــــــــوریږي ، د احســــــــــــــاس خاوندان
ځـــــــــان ته حـــــــــیران ، مهـــــربانان وینــــــــــمه
د بی حــــــــــــــــــیا دښــــــــــمن ، مــــــوده د پایښت
خدایږو چي لنډه ، په جــــــــــــهان وینـــــــــــــــــــــمه
چي مــــــــــو راویښ کـــــړي ، د غفــلت له خـــــوبه
شـــــــورو فریاد کې ، بلـــــــــــــبلان وینــــــــــــــــمه
تیاره ماحــــــــول ، او نادانۍ ، د لاســــــــــــــــــــــه
عمــــرونه کیږي ، چي هجـــــران وینـــــــــــــــــــمه
منګـــــــــــــــول رسۍ ته ، د وحــــــــــــــدت واچوئ
ځــــــــــــــــکه چی دي کې مو ، درمـــــــــــان وینمه
ســـــــــــــــــــوری ســــوری ، زړه د (نادر)شي تا ته
چی باغ و بڼ کې دي ، خــــــــــــــــــزان وینــــــــــمه

 

 

{/slide}{slide=ازلیت}

د خدای تعالی په ثنا او ضفت کې  

درنه چوپتــــیا کــــې ، دا د لوی آسمـــــان

ستا د قدرت او عظمـــــــت ، نښــــــــي دي

په تـــــور تورتم، د سمــــــــــــــندرو په تل

ســــــــــتا د بی شانه ، ازلیت نښــــــــي دي

په دروند رفتـــــــــار، او قدمــــــــــو د عدم

ستا عظـــــــمت ، او ابدیت نښــــــــي دي

په وران ویـــــــجاړو ، ادیرو کـــــــې د ډار

ستا د قدرت او د هیــــــــبت ،نښــــــــي دي

تورو تیارو ، او ظلـــــــــمت کــــــې د شپو

ســـــتا دغرور، او صــــــلابت نښـــــي دي

په طــوفــــــانونوکې ، د بحرونو ســـــــــتا

د جبــــاریت او قهــــــــــاریت نښــــي دي

درنه چوپتیا کـــې، د زمان و مـــــــــــکان

ډیر عبرتنــــــــاکه ، د قدرت نښـــــــي دي

هلتــــــــــه چي چـــــــا ورته نظر نه رسي

ستا د نظــــــام ، د پراخیت نښـــــــي دي

په سراسر د حیرتنـــــــــــــــــــــــاکه نظام

ستـــــــــــــا لایزاله ، حریت نښــــــــي دي

په درست ســــرحد د کـــــایيناتو کې ، ستا

د لوړ شوکت او حاکمیـــــــــــــت نښي دي

په رمــــوزاتو د عــــــــالم کــــــې ، همیش

هـــر یو غــافل ته د عبرت نښــــــــــي دي

چي په جوړښت کې ،ســــتا د کون ومکان

ستـــــــــــا د تدبیر، او درایت نښـــــي دي

ګردنده ســــــــتورو ، او نظام کې د شمس

د لازوال ، خود ارادیت ، نښــــــــــــي دي

اســــــرارو ډکه د وجـــود مـــــــــــاڼی کې

ستا د رفـــــعت و، الـــــوهیت نښــــــي دي

په کـــــــاڼو بوټو د چمــــــــن کـــــــي وینو

ستاد حشمـــــــت او جـــلالت نښــــــــي دي

هر کاڼــــئ بوټـــئ ، عـــــــبرت بین د پاره

دي چمن کــــــې ، د مـــعرفت نښــــــي دي

په هر اندام او په وجـــود کـــــي زمـــــونږ

ستــــا د پو هني ، او حکمــــــــت نښي دي

شور و فریاد د بلبــــــــــــــــــلانو، ســــحر

ستا د ثـــــــنا ، او د صـــــــفت نښــــي دي

 

{/slide}{slide=د عبرت ګذر ګاه }

له ســترګو می د اوښــــکو دریابونه ، لـــکه باران ځي

چې وینمه له مخي می ، څــــه خواږه خواږه یاران ځي

د عبرت نښـــي به نور څـــه وي ، ګذر ګــاه کې د دنیا

یو په یو چې مو لــه مخي ، هره ورځی آشــــنایان ځي

پښــیمانه د هفــــــــــتو ، مـیاشتي ورځـــــو او د کـــــلَویم

ځکه هر لمحه د خولي نه می ، آهـــــــونه او افغان ځي

بی قدرۍ او بی ارزۍ کې ، ښه وخــتونه رانه تیر شول

چې د عمر په بازار کـې ، اوس هر څه رانه ارزان ځي

په ویره ویره درومومم ، په هـــر ګرزونې ، او پیچومو

چې دیوان په قـــــــــافلو کې ، په څیره کـې د انسان ځي

چې په لاره تیریدل ، ښـــایسته ښــــــــــــــایسته ، مخونه

اوس د وهم دې کـــــــوڅو کې ، اهرمن او شیطانان ځي

د عزلت په ګوټ کې ناست یم ، له هر څه نه بی پروا یم

خو قدرت د هنـــګامو پســـــــي ، څــــــو تنه نادانان ځي

هر مشرب د سر بازۍ ، د خــــود فروشو ، خاصه نه ده

د وطن په میــــــنه مست هم ،څو بیــــخوده ، عاشـــقان ځي

لا به ډیری جــــــنازې ، د معرفت دلـــــــــته کې ، وشي

که تیارو کــــــــــــې مو د جــــــهل ، د علم طـــالبان ځي

دښمــــــنانو په خپل پوهه ، ښـــه وختونه مـــــــهار کړي

هر لمحه زمونږ له مـــــــخي ، فرصــــتونه د دوران ځي

دا آرمـان به مــــــو دسولي ، په هیڅــــــــــکله پوره نشي

چې د اَمن فیصــلي ته ، بیســــــــواده شــــــــوده ګان ځي

د ضمیر او د وجـــــدان له محکمی نه به ، خلاص نه شو

که نا هیلي زمونږ له دَر څخه ، بی وزلي او خواران ځي

د ګلـــــــــونو په اســرارو پوهیـدل هم ، کـــــــــرامت دی

پوهـــــــیدو د دغي رمــــــز ته ، تل تر تله بلـــــبلان ځي

بیا دا چا راته وژلي ، دا د دي لارې مشـــــــــــــــــعلونه

چې په تورو تروږمو کې مو د هــــیلي کــــــــــــاروان ځي

خاوندان د علــــم وفـــــن یي راته ټـــــــــوله زندۍ کړي

خامخـــــــا به د قسمت و فیصــــلي ته ،لیونــــــــیان ځي

څوک مــعراج د انســـــانیت هم، معرفت په رڼا غـــــواړي

څوک له خپل جهل او جها لـته ، په لاره د حــــیوان ځي

 

 

 

{/slide}{slide=څلوریځي }

څو څلوریځي چې ټولینیزي بڼه لري

««««««««««««««««««««««

سمسور به دا وطن شي ، په زیار او په زحمت

آباد به دا وطـــــن شي ، په کــــــار او په همت

په مټو د ځـــــــوانانو ، په تدبیر د عــالمـــــانو

جوړیږي ، له ډاګــــونو ، ویرانو څــخه جنت

«««««««««««««««««««««««««««

نړۍ په مخ تیــاره شـــــوه، له خـــــــــــــپله جهالته

تر قیـــــــامته به ویښ نه شو ، لــه خـــوبه د غفلته

کاروان له مخي تللی ، مونږ لاس تر زنۍ ناست یو

لـــه پاڼـــــي د تاریخ څــخه ورکیږي ، زمونږ پتــه

«««««««««««««««««««««««««««««

زړه ضمیر می معرفت کې کړې ، روښانه

چي مشکل می شي ، په علم باندی ، آسانه

روح او تن می ، جهالت کې په عذاب شو

د خــلاصـــــون لاره ده ، تا سره رحمانه

««««««««««««««««««««««««««««

چي سمبال په عـلم و فن شی ، زمونږ نسلونه

و راتلونکو ته ښــــکاره شی ، زمــونږدرونه

نو راځــئ چــي د دي لـــــوړ آرمــان د پاره

نوري ختمی کړو ، په خپل مینځ کې جنګونه

««««««««««««««««««««««««««««««

د هوس څخــه چــــــي تیر وطـــــنداران شي

چی په نفس باندی حاکم زمونږ ، مشران شي

ژر تر ژره ، په یقـــــــــین سره به ګــــوری

چي دا وران ویجــاړ ډاګــــونه ، ګلستان شي

««««««««««««««««««««««««

 

 

{/slide}