ای د مینې سپوږمۍ لږ وغوړیږه!

ای د محبت لمره، وسوزه دا بنیاد د ننګ او کینې
ای خلکو راشئ دا د نفرت او کینې غبار پریمنخئ
دا دومره حرص او تمه د څه د پاره؟
آخر دا دنیا د چا سرای دی؟
شاهان ټول ولاړل، او قصرونه ، پر ځای پاتي شول
شا او ګدا مړه شول،خو دنیا پرځای پاتي شوه
ای د عشق سپوږمۍ ، لږ وغوړیږه
او ته ای د مینې بارنه ، ووریږه
چا د دي دنیا نه یوه ذره مال د ځانه سره وړی؟
چا دا ژمنه کړی ، چې سبا سهار به وویني؟
کله چې انسان په یوه ورځ فنا کیږي
مړ کیږي، او روح یې له بدنه جلا کیږي
نو دا جنتګ او جګړه د څه د پاره ده ؟
هغه چې په دې دنیا کې پاتی شوی ، هغوي څوک دي؟
شاهان ټول ولاړل ،او قصرونه پرځای پاتي شول
شاه او ګدا مړه شول ، اودنیا پرځای پاتي شوه
انسان ولی چې واک ته رسیږي ، ځان ورکوَي؟
او دارنګه ظلمونه کوی،ډیر ژر به دا لنډ عمر ختم شي
اود خاورو، مړۍ به شو،نیست و هلاک او نابود به شو
شاهان ټول ولاړل،او قصرونه پر ځای پاتي شول
شااو ګدا مړه شول،خو دنیا پرځای پاتي شوه
ای د عشق سپوږمۍ لږ وغوړیږه
او ته ای د مینی بارانه لږ ووریږه
څیښتن تعالی ،مونږ د انسانیت ، په لور بللي یو
د خدای د حقیقت نور مونږه غوښتي یو
په مینه او محبت، نه په قهر او په کینې
مونږ د خاورو یو ، او بیا به خاورو ته ځو
نه مطلق پاتي کیدونکي یو، او نه د آسمانونو چت یو
شاهان ټوله ولاړل، او قصرونه پرځای پاتي شول
شاه او ګدا مړه شول،خو دنیا پرځای پاټی شوه
ای د مینې سپوږمۍ لږ وغوړیږه
او ته ای د مینې بارانه لږ ووریږه

د پورته ژباړې فارسی متن
شاهان همه رفتند کاخ ها بجا مانده، شاه و ګدا مُردند، دنیا به جا مانده
ای مهتاب عشق بتاب
ای باران عشق ببار
ای خورشید محبت بسوزان،بیناد ننګ و کینه را
ای آدمها بیایید بشویید ، ګَرد و غبار کینه را
این همه حرص و طمع برای چه؟
آخه این دنیا مګر سرای کیست؟
شاهان همه رفتند کاخ ها بجا مانده
مهتاب عشق بتاب ،ای باران عشق ببار
چه کسی با خود برده ذره ای از مال دنیا را
چه کسی پیمان بسته که ببینه صبح فردا را؟
وقتی آدم یه روزی فنا میشه
میمیره ، روح از بدن جدا میشه
بس دیګه جنګ و جدل واسه چیه
اونیکه مونده توی دنیا کیه؟
شاهان همه رفتند، کاخ ها بجا مانده
شاه و ګدا مُردند، دنیا بجا مانده
انسان چرا وقتی به قدرت میرسه خود شو ګُم می کنه
اینګونه ظلم می کنه؟
طعمه ای خاک می شوي، نیست و هلاک می شوي
شاهان همه رفتند، کاخ ها بجا مانده
شاه و ګدا مُردند، دنیا به جا مانده
خدای توانا فراخوانده و مارا به سوی آدمیت
نورِ حقیقت،خداوند عاشق فرا خوانده ما را
به لطف و محبت، نه برخشم و نفرت
ما همه از خاکیم، دوباره برخاکیم
نه باقی مطلق،نه بامِ افلاکیم
شاهان همه رفتند، کاخ ها بجا مانده
شاه و ګدا مُردند، دنیا بجا مانده
مهتاب عشق بتاب ، و تو ای بارنِ عشق ببار
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»
د فیسبوک د ملګرو څخه د یو ایرانی سندرې د شعر متن په پشټو ژباړه چې تعلیمی ، انتباهی ، اخلاقی او تربیوی اړخونه او بڼې لري