راټولونه
عبدالملک پرهېز
اوسپنه چه څومره ټکيږی هومره پخيږې
اوبه په ډانګ نه بيليږی
لمر په دوو ګوتو نه پټږی
امانت مځکه هم نه خيانت کوی
اختر پټ ميړه ندی
هغه ځاي سوځۍ چۍ اور پري بليږي
انا مړه شوه تبه يی وشکيده
اوړه چه خشته شی هر سړی په کې ګوتۍ وهۍ
اوبو اخستی ځګ ته هم لاس وراچوی
