سید عبیدالله نادر

د فیسبوک د یارانو څخه په اخیستنی سره می ، د فارسی او پښتو ادب په اوړو کې اغږلي ده.د خدای تعالی د بی پایانه رحمت په صفت کې

باز آ باز آ هر آنـــــچه هســتی بازآ

ګر کافر و ګبرو، بت پرسـتی باز آ

د سمیع الدین افغاني لیکنه

ستا دسترګو بلا واخلم بيا دې سترګې ولې سرې دی پام چې وار دې خطا نه شي ما منلي غرغرې دي

درنو لوستونکو!۰ پورتنی شعر د ارواښاد امان الله سيلاب ساپی هغه پيل شوې ملغلرې يا د دزړه خبری دي چې د غزل به ښکلي بڼه راښکل شوی او نن سبا دهيواد د هر ځوان ،زوړ او تنکی ځوانانو په خوله زړه،دماغ او ژبو ته ېې لار موندلې او زمونږ د لرغوني هيواد د قامونو ، ولسوو او پرګنو د خوښيو په محافلوکې په پوره پاملرنې او شوق اوريدل کيږي ٠

سید عبیدالله نادر

بهار وو ، او دګلونوموسم ،تر هغه ځایه چې نطر ورتله ،ښکلا وه ،سمه او غر په رنګین ګلونو پوښلي وو ،درویش چې د دیواله اړخ ته ډډه لګولي او دي ورشو ته مخامخ ناست وو، سر یی په ګریوانه کې د ننه کړی وو

سید عبیدالله نادر

ډیره د حیرانتیا او عبرت خبره ده ، چې دوه د پښتو نامتو شاعران چې په بیلو بیلو دورو کې اوسیدل ،لکه حمید مهمند ، او عبدالرحمن بابا ،دوي دواړو د وخت د حکامو د ظلمونو څخه سر ټکولی او پیښور یې ګور اور ته ، او ظالمان یې نکیر منکر چې د وخت و حکامو ته اشاره ده تشبیه کړي دي ، دا چې په هغه وخت کې څه ظلمون روان وو پلټنۍ ته اړتیا لري