محمد عالم افتخار

خیلی خیلی خیلی شادمان و بختیارم که با وسیله شدن همرسانی والاترین داد و دهش فرهیخته گان زمان ما به همنوعانِ به ویژه بالندهِ همعصر؛ خود نیز در سیاهه لشکر ها و دسته جات کوشندگان و کار کشایان و آسان کنندگان برخورداری از آنها قرار می گیرم

سیدعبیدالله نادر

کال ۱۳۷۸پیښاور

زړونه مو یو بل ته د حسادت او کیني څخه ډک دي .او په زړوڼو باندی مو د ملالت غبار ناست دی . دا ځکه چي په خپل نفس اعتماد نه لرو . په هغه آییني کې چی خپل ځان ګورو. نور هم په هغه آیينه کې ګورو . او دکیني د ساتلو له وجهي څخه په سینه کې مونږ ته یو راز تشویش او لنډه دا چي د لیونتوب مرض پیدا شوی .

سید عبیدالله نادر

د ډاکټر تیتسو ناکامورا په وژلو سره به دا د هر چا زړه او ذهن ته لویدلي وي ، چې د ده په مرګ سره به دا د ده کومی پروژی چې ، د ده لاس لاندی وي ، دا به په تپه ودریږي ،او دا خدمتونه به نور نه وي ، هغوي چې د وطن د آبادۍ فکر کوي ، ډیر زیات متأثره شول ، ځکه ډاکتر نا کامورا ډیر خدمتونه وکړل ، او د ده خدمتونه په دي موده کې چې دی

ولي الله ملکزی 

زموږ د ولسي خلکو غوڅ اکثریت که هرځای اوسیږي، سپوره خوري که توره، کله چې دسترخوان ته لغتۍ وهلي کښیني نو په دوو ټکو به شخوند وهي: موږ تورزن یو ملیمه پالي. ولی د ورستیو څلورو لسیزو جنتي فتواګانو او دوزخي جنګونو وښوده چې توره مو چورلټه د لرګي وخته. یو میلمه ته د پناه ورکولو پخاطر مو له وطنه د میردل ژرنده جوړه کړه او د بل میلمه په وژلو مو د میلمه پالنې پوزه پریکړه. مګر هیڅکه مو پدی اعتراف ستونی وچ نکړ چې موږ یو ټوکخور، د پردیو درویزې ته ناست او ملنګ ولس یو

پوهاند محمد بشیر دودیال

(دلیندۍ ۲۷مه- د ډسمبر ۱۸مه د مهاجرت نړیواله ورځ)

***

مهاجر(Migrant)هغه څوک دی چې د یوه عامل له مخې له خپل اصلي ټاټوبي څخه بل ځای ته؛ یا په دایمی یا موقتی ډول، یابه د هیوا دننه له یوې سیمې بلې یا به بیخی له هیواد بهر تللی او بیځایه شوی وي.

پوهاند محمد بشیر دودیال

(دلیندۍ دولسمه، د ډسمبر درېیمه د معلولینو اومعیوبینو نړیواله ورځ)

تر ټولو دمخه دنړۍ او په تیره بیا د ګران هیواد ټولو معلولینو او معیوبینو ته خپل ځانګړي احترامات وړاندې کوم. دوی ته ډاډ ورکوم چې تاسې د بشردوست انسان له فکر او احساس څخه هیر نه یاست. ډاده اوسئ؛ په دې نړۍ ستاسو پور په هرچا دی، په هغه دنیا به الله(ج) تاسو ته ستر اجرونه په نصیب کړی

محمد عالم افتخار

من «گنگ خواب دیده» و عالم تمام کر!.... 

               (به بهانه یاد داشت های سفر هندوستان) 

با عرض احترام به همه عزیزان که میخواهند این ناقابل سکوت خود در مورد «انتخابات!!!» را شکسته چیزی بگوید؛ میخواهم با این سخن معروف پاسخ دهم که: آنچه عیان است؛ چه حاجت به بیان است!؟