پوهنیار بشیر مومن 

اصطلاح همبستگی بعنوان یک مقوله سیاسی- جامعه شناسی است، و از لحاظ لغوی،پیوند، اتصال و ارتباط بین دو چیز یا دو تن را افاده منماید. به عبارت دیگر همبستگی،  یعنی احساس مسئولیت متقابل بین چند نفر یا چند گروه است که از آگاهی و اراده برخوردار باشندکه ممکن است  شامل پیوندهای انسانی و برادری بین انسانها به طور کلی و یا حتی وابستگی متقابل حیات و منافع بین آنها باشد. هدف  از همبستگی ملی هماهنگی ميان اجزای تشکيل دهنده کل نظام اجتماعی است. در جوامع

‎لیکواله :پښتنه کلیواله. 
‎پولیس په اصل کې د ښار د ساتونکي په معنی
‎ ده ، چې د پيدایښت  او راتلوعلت یې ‌‌‌‌‌‌ډېر علمي تفصیل ته اړتیا لري. 
‎خو په افغانستان کې د پولیسو منځته راتلل هم ‌‌‌‌‌‌ډېر اوږد او ځلانده تاریخ لري. 
‎چې تل یې د خلکو خدمت کړی ، او دنده یې په ټولو تاریخي لحظو کې د قدر وړ ده

مینه منګل
‎افغانستان چې یو اسلامي هېواد دی ، او 99 سلنې څخه ‌‌‌‌‌‌ډېر یې مسلمانان دي ، او ټول قوانین د اسلامي اصولو په رڼا کې جوړ شوي. 
‎او ددې قوانینو په رڼا کې د هېواد ټول اقتصادي سیاسي او کلتوري چارې د اسلامي اصولو سره سم ترسره کېږي. 
‎کله چې زموږ محبوب پيغمبر ص د اسلام دین تکمیل کړ او بیا یې له نړۍ څخه رحلت وکړ، او مبارک دین یې دیني علماو ته په میراث پرېښود. 
‎دا ښکاره خبره ده چې د علماو په افغانستان کې شمېر یې ‌‌‌‌‌‌ډېر دی اودې همدې علماو په فضیلت او برکت سره د اسلام مبین دین تر هر کوره رسېدلی دی

‎زموږ ګران هېواد افغانستان چې د څو لسیزو را په دې خوا د پردۍ جګړۍ په اور کې سوځي او په میلیونونو افغانانو په دې جګړه کې خپل ژوند د لاسه ورکړی او په میلیونونو کورنۍ د غم په ټغر کېنولي، په دې اوږده جګړه کې نه یواځې افغانان قرباني شوي بلکې زموږ ټولنې اقتصادي ، کلتوري سیاسي ، زیربناوې له خاورو سره یو شوي دي ، که هر څومره د افغانستان خلکو
‎ددې کور ورانونکې جګړې د ختمېدو د پاره نارې کړي دی خو جګړه مارو کله هم ددې افغانان غږ

‎کله چې موږ د حق خبره کوو او وایو چې موږ ته خپل حقونه نه رسېږي او تل په حکومت نېوکې کوو، چې ولې ټاکنې نه کېږي او داسې سلګونه نورې خبرې راسره مل وي.
‎خو یوه ورځ هم موږ خپل ګرېوان ته سر کوز نه کړ چې موږ خپله ددې هېواد د پاره څه کړي؟

محمد بشیر یوسفزوی

د افغان کډوالو راتګ خو اول له دې اړخه مهم دی چې دا یې خپل وطن او کور دی او معلومدار چې په بل وطن کې انسان د خپل هومره ارام نه وي، خو له بده مرغه چې په افغانستان کې لا هم جنګ ادامه لري، نو ځکه ډېری افغان کډوال هېواد ته راتګ لپاره زړه نه ښه کوي، مګر دا د حکومت مهم مسوولیت دی چې هغوی ته د راتګ زمینه برابره کړي، تر څو هم هغوی په کور شي او هم د هېواد امنیت، ثبات او حتی پرمختګ کې همکاري وشي

ګلرحمن رحماني

په حکومت کولو او قانون جوړولو کې د خلکو د شریکولو او یا حداقل د هغوی د ارادې د تمثیل ښه، اسانه او سوله ییزه لاره انتخابات دي، ځکه په انتخاباتو کې د خلو رایه او تصمیم ارزښت او لومړیتوب لري.

خلک هم عموماً په ټاکنو کې د ګډون پرمهال د خپلې خوښې نوماند ته رایه ورکوي. یانې دوی هغه څوک غواړي انتخاب کړي چې د وطن، ځان او خپلو خلکو په خیر یې بولي.  دا مهال زموږ هېواد د د ولسي جرګې او ولسوالیو شوراګانو د ټاکنو په درشل کې قرار لري، نو که دوی واقعاً د اوسني حالت د بدلولو غوښتنه لري، نو بیا دې سر له اوسه دقت او غور وکړي او خپلې رایې په مسوولیت وکاروي

ګلرحمن رحماني

ټولنه چی د وګړو له مجموعی څخه عبارت او د خلکو له موجودیت څخه تشکیل شوی ده ، هره لاسته راوړنه او شاتګ یی د ټولنی په موجوده قشر باندی مستقیم اغیز کوی. زده کړه او د ځوان نسل روزنې ته ځانګړې پاملرنه د هېواد په ټولنیز پرمختګ کې ځکه اساسي رول لري چې همدا د نن ځوانان د سبا رهبران دي او د هېواد واګې د دوی لاسونو ته ورځي، نو څومره چې د هغوی روزنې او پالنې ته زیات پام وشي، نو همغومره د هېواد او ټولنې راتلونکی او پرمختګ ورسره تضمینېدلی او باوري کېدلی شي.

محمد روښان ښاد

وطن پالنه دغسې وي لکه زموږ د امنیتي او دفاَعي ځواکونه، ځکه په ښارونو، لویو لارو، غرونو او سنګرونو کې په دې مبارکه روژه او ګرمۍ د هېواد د دفاع په خاطر د هیڅ ډول ستونزو او حتی مرګ پروا هم نه لري او د خپل سر په بیه هره شیبه د وطن لپاره دې د ځان نذرانه کولو قربانۍ ته چمتو دي

محمد بشیر یوسفزوی

ټاکنې د ولسواکۍ اصل دی، خو په افغانستان کې ډېر په ځانګړي ډول نوماندان د دغه اصل د قومي کولو هڅې کوي، هغوی چې کوم، کمال، هنر او جوهر نه لري، خلکو ته جهت او انګېزه نشي ورکولی او خپل ځان ورته نشي تشریح کولی. یا په اصطلاح داسې کوم کمال نه لري چې د خلکو پام ځانته ور واړوي، نو هغوی بیا د ټاکنو د قومي کولو هڅې کوي چې دا کار په څو دلایلو مناسب نه دی.

لومړی دلیل یې دادی چې د ټاکنو قومي کول د افغانستان ملي یووالي ته زیان رسوي او د وروڼو قومونو تر منځ کینه، حسد، بغض، حسادت او بدبیني زیاتوي