{slide=  غزل}
شــــرنګ يې تر مســجده را رسيـــــــږي تل
دادسپين مـړوند بنګړی دې مات شه نور

اخ ، چې ته لنده ، خيشته ، پيشته شې نو
دا پر سر خاورين منګی دې مات شه نور

تا پرې يو ښــــاغلی زړه مــات کـړی دی
دغه شوخ ، مغرور زړګی دې مات شه نور

مـا ته يې ستــــــــــا لارې بندې کـــړي دي
اوف جانانه خپل پردی دې مات شه نور

ستا د عادل سترګې چې يې شوخې کړې
مات شه! دا ځلاندغمی دې مات شه نور
(عادل)

{/slide}

{slide= دتېرې شپې غزل}
خبره مې په ستوني کې سلګۍ شوه ما‌ذيګره
هغه هم رانه پټه په بلۍ شوه ماذيګره

زمادزړه خبره به يې به يې مسته کړه ټپه کړه
دهغه شپونکي ماته هم شپېلۍ شوه ماذيګره

په سترګوکې موډېراوبلاډېرڅه سره وويل
دخولې خبره ناڅاپه ګونګۍ شوه ماذيګره

هغه جينۍ له خياله چې کږه به وه روانه
په سرووينويې تکه سره خولګۍ شوه ماذيګره

دتېرې شپې نکريزې يې تازه په لاس پرتې وې
په بم باندې يې پورته سره ډولۍ شوه ماذيګره

اف ! کړس کړس خنداګانې يې په ويراوپه ژړاشوې
يوڅوک دې اوس له غمه ليونۍ شوه ماذيګره

دنن سلګۍ دې دومره دردمنه نه وه ياره
عادل ته چې ورياده پرونۍ شوه ماذيګره
۱۳۹۲ـ۱ـ۵
هلمند لښکرګاه

{/slide}

{slide= سيالي}

ياره له تاسره سيالي کوومه
له ټولې کرکې يې خالي کوومه

دلته هرڅوک ديارترڅنګه اوسي
خوزه بې ياره زندګي کوومه

داوړي سره غرمه اوستاسې چم کې
داستالپاره مزدوري کوومه

لونګ لونګ ښکلي مې زړه کې اوسي
دځينودځينودښمني کوومه

دکوچني ورورمخ ته خولګۍ ترې اخلم
همدغه لويه غلطي کوومه

څه وکم کله کله شوخ شي رانه
دزړه له درده شاعري کوومه

زمادژوندجلو عادل نيولی
دغه خبره له وختي کوومه .
هلمند ـ پوهنتون
۱۳۹۱ـ۱۲ـ۲۰

{/slide}

{slide=توکل!}
شاعر: عزت الله (ذکي)
تل توکل په رب کوه چي مايوس نه شې
په هر دم رب يادوه چي بې وس نه شې
<<<<>>>>
مصيبت کي که ايسار شوې خير يې غواړه
په آُميد رطب شکوه چي هيڅ بس نه شې
<<<<>>>>
د پاک ذات د نعمتو ناشکري مه کړه
دا غضب ځان پوه کوه په هوس نه شې
<<<<>>>>
په باطلو وسوسو که زړه سلطه شو
حق مطلب تعقيبوه چي قفس نه شې
<<<<>>>>
په تدبير به خپل تقدير هيڅ تغير نه کړې
لوړ منصب مه خوښوه چي ته پس نه شې
<<<<>>>>
د ظاهر پرځای باطن له باطل پاک کړه
د طيب لار خپلوه چي په ترس نه شې
<<<<>>>>
ټول مخلوق ځمکه اسمان يې ثناخوان دي
ستر صاحب مه هېروه چي بې کس نه شې
۲۰۱۸/مارچ/۵مه
کندهار

{/slide}{slide=آې ذکيه لېونيه!}
لږ نظر کړه آې ذکيه لېونيه
ژوند سفر ده آې ذکيه لېونيه
<<<>>>
مسافر دي ټول ستنيږي له دنيا نه
ځان چمتو کړه آې ذکيه لېونيه
<<<>>>
په خندا وي که ژړا ژوندون تېريږي
تـل ژړا کړه آې ذکيه لېونيه
<<<>>>
ټول د مرګ په انتظار قبر ته درومي
نن ستا وار ده آې ذکيه لېونيه
<<<>>>
نيت صفا کړه که منزل اسانه مومې
زړه ښيښه کړه آې ذکيه لېونيه
<<<>>>
ربه موږ پر مستقيمه لاره سيخ کړې
دا دعا کـړه آې ذکيه لېـونيه
۲۰۱۸/مارچ/۳مه
کندهار

{/slide}{slide=د وطن درد!}
نـن مو ښوونځۍ، کلی او کـور په لاس د بـل ورانيـږي
روغـتون، کتـاب، پوهنه، امنيت مو د زابـل ورانيـږي
زما لـوی کندهـاره! ستا به کومـه، سـتونزه ياده کـړمه
 دا ځکه چي روزګان او هلمند، هم لکه کابل ورانيږي
عزت الله (ذکي)

ولې؟
اختر راشي، بهار راشي، ته رانه شـې
اوښکې مي ګوزار شي، ته رانه شې
ازار مـه کـړه اې زمـا د سترګـو تــوره
د غم زړه مي رابيدار شي، ته رانه شې
عزت الله (ذکي)

{/slide}{slide=وطن!}
زړه مي ژاړي، سترګې ژاړي، تن لمبه شوو
د ګل وطن حيثيت، مو خرڅ کړ، لولپه شوو
***
موږ وو اولس، دډيرو غټو، امپراطوريوو
خو اوس دا، کورګی راپاته، کنډواله شوو
***
عزت الله (ذکي)

{/slide}{slide=(( ښکلې ليلا ))}
خلګ دي ټول وايي، دا ددې کلي ليلا ده
رب ورکړې ښاپيرۍ، غوندي ښکلا ده

څوک يې په ټک مړه شوله له مينې
چا صدقه ورکړله د خپلې پاکې وينې
په دې مينه کي مزه پرته ريښتا ده

د کلي د چينې د پاسه يې کور دئ
ناسته پاسته يې د کور سره پيغور دئ
ورته ګرځي عاشقان هر يو وای زما ده

دا په څه مستۍ له کوره رابهر شي
چي وخت او مهال را د مازيګر شي
داد مينې په راز پوه ده بې وفا ده

نن په سرو لاسونو شنه منګي ډکوي
 اوس د چنار خوا کي څو زلمي لټوي
زړه وړي له کوګله داد عشق بلا ده

د ګودر غاړه هم له ښو زلميانو ډکه وي
جوته نه وي چي د چا طالع به شکه وي
ږدي ورته دامونه وای د ټولو محبوبا ده

ځيني ځوانانو بلوتوتونه وي آن کړي
سترګې يې د ليلا خوا ته وي نيولي
نمبر ورکړي وای زما مينه رسوا ده

ډيموکراسۍ مينه ساده کړله اسانه شوه
اوسنۍ مينه بازاري شوله ارزانه شوه
اوس يې يو ميسيج اجل دی دلروبا ده

تګ کوي د زرکې د حسن ښاپېرۍ ده
راغلې اوس پر وخت د خپل ځوانۍ ده
مین زړه وړي له کوګله په خندا ده

د پخوا مينې ساده وې ډيري ښه وې
له هر څه نه به خالي او په پاک زړه وې
عزت (ذکي) وايم اوسنۍ مينه سودا ده

شاعر : عزت الله ذکي
سرچينه : ټاټوبی اوونيزه

{/slide}{slide=(( ښکلې نړۍ ))}
يو ښايسته غوندي نړۍ ده
پکښي لمر دی هم سپوږمۍ ده
****
مخلوقات ټول  پکښي اوسيږي
خو په خپل شکل کښي ګيردۍ ده
****
د بشريت د زېږون ځای دئ
مالومه له تاريخه پخوانۍ ده
****
محل د ازل او مزل دواړو
که څه هم نورو ته کوچنۍ ده
****
بشر پکي پيدا پکي ښخيږي
پلمه د ژوند ده  آزادۍ ده
****
د عزت او ذلت ځای دئ
خبره د اسلام،  مسلمانۍ ده
****
څوک خوشحال پکي اوسيږي
چاته پېلامه د بدبختۍ ده
****
چا پکي عجيبه مزې وکړې
د چا کفن پکار دی، ليونۍ ده
****
بس په هر چا باندي تيريږي
ذکي وايمه ناڅي ښاپېرۍ ده
شعر : عزت الله ذکي

{/slide}

{slide=اى سپينې واورې}

له کلونو ورورسته ،دنننۍ واورې په مناسبت

اى واورې واورې اى سپينې واورې
نن به له مانه هم سپينې واورې
منم چې ته هم يوحقيقت يې
تږې نړۍ ته يو ضرورت يې
له تانه پرته ژوندون ډېر سخت دى
بې وخته نه يې همدادې وخت دى
ته هم ښکلايې هم تجلايې
تږي فطرت ته جدي اړتيا يې
ډېر دې غواړي لاس به  يې وي پورته
که ته رانشې دوى به ځي ګورته
دې تورو غروته سپينه جامه يې
ځنګل ورشوته جام پيمانه يې
ژوندي موجود ته آب و دانه يې
منم بې شمېره ستا رحمتونه
دژوند ماده يې تاکې فيضونه
خونن زما حال لږ شان بدل دى
رالاندې ځمکه اسمان بدل دى
نن اوبه وځي زماله ورخه
نن دې له فيضه يمه بې برخه
نوروته رحم ماته جنجال يې
بل ته ثواب يې ماته اوبال يې
زماجونګړې زما کېږدۍ ته
زمازانګوکې کوچنۍ لورکۍ ته
نوره وبايې نوره بلايې
نوره ستم يې نوره جفايې
ستا دڅپو و مقابلې ته
ستاديخنيومجادلې ته
نه کور کې تېل شته اونه خاشاک شته
نه مې بړستن شته اونه پوښاک شته
کوراوجونګړه زما ورانوې ته
لوى او کوچنى مې بربادوې ته
که ته يې اور هم هم مز قتلوې ما
که ته سېلاب يې هم  ډوبوې ما
شنې کروندې مې خرابوې ته
بوداوهستي مې لاهوکوې ته
زيان دې زما دى ګټه دنورو
تبادې زه کړم فايده د نورو
ترخه دې زما دي خواږه دنورو
فيض او رحمت دې هرڅه دنورو
چې پرتا موړ شم نه لرم جام زه
چې تاايسارکړم نه لرم دام زه
نه لرم لپه تنده مې ډېره
زه جل وهلى تاکړمه هيره
اى واورې واورې اى واورې سپنې
زخم مې وينې وينې مې وينې

{/slide}