سید عبید الله نادر 

په هر حال له خـــپله ځـــانه خــــبریدل ښـــه دي

معــــنویاتو ته له عـــــجزه، رســــــیدل ښـــه دي

تغــــافــــل هــم په دي چـــــمن کې په کار نه دی

د ګلــشن په رمــــوزاتـــو پوهـــــــیدل ښـــــه دي

یو شیــبه چې مودردمــــن، زړونه پرې آرام شي

په خپل حــال باندی چوپـــتیا کې ژړیدل ښــه دي

په علـــمی پلـــــټون تحـــقـــیق او په څــــــــیړنو

د خلقــــت په پټ اسرارو پوهـــــیدل ښــــــه دي

چـــې جــــلوې د معــــرفت نه ویــــني،په پاڼــــو

له لیدو د داسي ســــــترګو، ړندیدل ښـــــــــه دي

چې د علم په حــــصول مــــــو تنده شــــــي ماته

د فطرت په رمـــــوزاتو، ګـــرویږل ښـــــــه دي

تر څــــو به تغــــــافل کړو ، د دنــــــیا په اشارو

له دیوان د معـــــرفته ، څـــــه لوستل ښـــــه دي

چې نـــــشه د انـــــــتباه یې ، په لـــید کې نه وي

له دا هسی لــــید کـــتو نه ، نه لـــــیدل ښـــه دي

د د نیـــــــــا واړه پـــــندونه ، نصـــــیــــحـــتونه

له بد لــــون د زمــانې نه ، اخیــــــستل ښــه دي

چې د حــق خبری ، پرې وا نه وری هیــــڅ کله

له دا هســـي اوریـــــدو نه ،کــــــڼیدل ښـــــه دي

وســـــیله چې د معیشـــت،  دین او مــذهب کړي

هم د داســــي انســـــانانو، خـــــو رټل ښـــــه دي

د کُل جهان چې د خـــــــالق پرې، رضــا نه وي

هم د داســــــي نظــــامـــــونو، پرزیدل ښـــه دي

جهالت په خـــره سپاره به، تر څــــــو مونږه یو

د لويي او تکــبر نه،  کـــــوزیـــــدل ښــــــه دي

چې په نشــــه کې د قدرت ځــــانونه ورک کړي

له دا هسی مقـــــامو ځــــــیني، لویدل ښــــه دي

چې رســــوا د عام و خاص په ټول جهان نه شو

هم د هسی ځـــان ځانۍ څـــــــخه وتل ښــــه دي

چې بخــــشایش تندی مو خلاص وي و هر چاته

لکه پرخـــه پر ګــــــلونو غـــــوړیدل ښــــه دي

چې یو شــان مونږ کې ، احساس د همدری شي

د باران په څـــــیر یکــسانه وریدل ښــــــــه دي

جوړ به هـــیڅ نه شــي ، دا زمونږ له خاموشیه

د دا هــسي کښــیناستو نه پاڅــیدل ښــــــــه دي

که نا هـــیلي مــــو ،غُټۍ شــــي د آرمــــــانونو

د داهسی غـــــوړیــــدو نه ، رژیـــدل ښـــه دي

د سید حــــسن غــــوندی دردمــنو په څــــیر(۱)

د خپل وطن په درد و غم کې کــــړیدل ښـه دي

ژړا شـــیون چې یې په ټـــــول عــمر شعار وو

په وطن د ده په شــــان هــم، ژړیدل ښـــــه دي

چې کاروان د علم و فــن نه ، وروســـته نه شو

قافلې د مـــــــــدنیت ته، رســــــیدل ښــــــه دي

چې ســـــیالۍ د ټول جــــهانه ، پاټي نه شــــــو

خپل بچــــــیان په علم و فـــــن سمبالول ښه دي

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

د وطن د یو نامتو شاعر ادیب لیکوال او نظامی شخصیت ، او د خپل وخت ډیرلوی مخور شخصیت مرحوم جنرال سید حسن خان(حسن) چې کله کله به یې شیون هم تخلص کاوه د هغه مرحوم د وطنه ځار وطنه په شعر کې یودوه بیتو ته  اشاره ده  ،چې د ډیرو زمانو راهیسي هغه شعر د وطن د مئینانو وردِ زبان ګرځیدلی او عنوان یې دی( وطنه ځار وطنه) ،د هغه مرحوم دا لاندی دوه شعرونو ته اشاره ده ،

غمونه ستا می شو، په زړه باندی انبار وطنه

وطنه ځار وطنه

ستا په کړاو کې می وجود شو ټول بیمار وطنه

وطنه ځار وطنه

په همدې شعر کې بل ځای وایي:

ستا احتیاج ووضرور

کړم نا علاج و رنځور

د عندلیب په دستور

راته فریاد شو منظور

زه سید حسن ژړا شیون می شو شعار وطنه

وطنه ځار وطنه

ملک او خلکو ته خپل
امانت کار که شي
یو ايماندار که شي
یو خدمتگار که شي
ښه د باور به شي
عادل داور به شي
باتور رهبر به شي
ښه منور به شي
یو ښه افغان به شي
لکه امان به شي
که شي راپورته کوم څوک
د پرگنو هم رنگه
که ملک ژغوري له جنگه
د اشغالگر له چنگه
د ترقۍ له پاره
د خپلواکۍ له پاره

د بل په زور که راشي
لکه سور اور به راشي
نه به يې رنگ خپل وي
نه يې نیرنگ خپل وي
نه يې پیام خپل وي
نه يې کلام خپل وي
نه يې قیام خپل وي
نه يې نظام خپل وي
نه به يې سر خپل وي
نه يې سپر خپل وي
قدرت او تخت به لري
خو ډیر کم وخت به لري
د پرگنو له زوره
د خپلې خولې له اوره
که غر شي هم نړیږي
دستار يې هم غورځيږي
تاریخ یې هم توریږي
رنگ به يې هم زیړیږي
عقل بې سر ته را شي
چې مرگ يې در ته راشي
خوب کې به ویني غدار
چې يې چيچلی ښامار
نصرته پام دې نیسه
پام دې کلام ته نیسه
ځان دې ساته له اوره
د غلامۍ له توره

٢٢.١٢.٢٠٢٣
زلمی نصرت
دنمارک

رواښاد محمد يوسف خدمتګار مزدورزوى 

پښتو رسم، پښتو ڼګ دی پښتو پت دی

په پښتو که پښتون پوه شي پښتو وکړي

پښتو دود دی د پلرو پښتو غیرت دی

پښتانه که لږ غیرت په پلرو وکړي

پښتو مینه ورورولي اصل نصب دی

پښتو مینه د وطن ده آزادي ده

پښتو ده غزیزولي پښتو ادب دی

پښتو لوړ همت غرور دی آبادي ده

پښتو ځانته ښوونځی ځانته مکتب دی

چې پښتون له پښتو وځي بربادي ده

پښتون تل ولاړ په ڼګ او په عزت دی

څه سیالي به یې بل قام د جرګو وکړي

که څوک پورته یو قدم په محبت کړي

پښتانه به په جرګو باندې ورځي

ریاکاران په ځان حرام د خدای جنت کړي

پښتانه به په پښتو باندې ورځي

هر پښتون د بل پښتون ڼګ او غیرت دی

د ڼګ ځای ته په ڼګو باندې ورځي

د پښتون هر یو سلوک جوړ له غیرت دی

رسوا کېږي څوک چې خیال د بدو وکړي

پښتو زده کړه پښتو پوهه درناوی دی

پښتو حق رښتینولي د ژوند د چارو

پښتو سوله امنیت او پوهاوی دی

پښتو تل پښتون ساتي له بدو لارو

پښتونواله ماتول لوی سپکاوی دی

پښتو کلک جواب ورکړی د بد کارو

پښتو علم دی کولتور دی معرفت دی

پښتانه که علم خپل په پښتو وکړي

پښتو وايي آزادۍ او استقلال ته

پښتون ځکه غلامي نه شي منلی

درناوی کوي پتمن دغه کمال ته

پښتون بل ته سلامي نه شي کولی

که څوک وګوري خیرن پښتون جمال ته

پښتون هسې حرامي نه شي منلی

پښتونواله صداقت او محبت دی

غافلان که شي راويښ توجه وکړي

خو افسوس افسوس زمونږ په پښتونواله

پښتانه له خپله حاله خبر نه دي

وروسته پاتې دي له علمه له کماله

اولادونه یې بې کسبه بې هنر دي

کور او کلی یې تقسیم دی وطنواله

پښتانه یې راوېشلي لر او بر دي

هسې رنګه ژوندون مونږ ته خجالت دی

مـشران د قام دې غم د بچو وکړي

اوس لا ځینې ځینې نوي نوکران دي

په پیسو باندې خرڅ شوي خدمتګاره!

منکر شوي په نامه د لوی افغان دي

په ښکاره یې د پردو نیولې لاره

دښمنان د لوی پښتون پښتونستان دي

نظریات یې شیطاني او ډک له عاره

ستر هدف یې د افغان دښمن خدمت دی

پښتانه به يې چاره چارو وکړي