یارب چه جرم ماست چنین نا توان شدیم وز عافیت بدور , بدین خاکدان شدیم
اندر بهار گلشن ما روح زنده گی پژمرده گشت پرپر باد خزان شدیم
افتاده در هوای تعصب بـه جان هم بار گران محمل دور زمان شدیم
از عافیت بدور فتادیم به صد بلا آئینه دار مذهب تیغ و سنان شدیم
توپیر
عزیزی غزنوی
یو له لوږې کنجاره خوری په کېږدۍ کې
بل ویده ده په اتیا پوړه ماڼۍ کې
یو په شا درانده بارونه په ګودر وړي
بل ډالر او سپینې سرې وړی په ځولۍ کې
ګل دسته
میرویس نجیبي
والله مینه یو په دوه شی چی ستا تله شي
روح دتن نه په واته شي چی ستا تله شي
په هجـــــــــران کی دلیمو دبامه څا څـي
خومړی اوښکی فواره شی چی ستا تله شي
سوگند دهمت
هرچه از وحدت فرا رفتیم رسوا تر شدیم
خاک پای دشمنان و نوکرِ نوکر شدیم
تاجک و پشتون و ازبک بر سر هم کوفتیم
گوییا با زورگویی قوم والاتر شدیم
