شاعر : سمیع الدین افغاني
دنثر لیکونکی محترم قاضي صیب لودین
یو دارآ سړی په لاره کې روان وه
ډیر مغروره ،کبرجن مین په ځان وه
غزل
میرویس نجیبي
تل بیکاره بی روزګاره سړی سپک شي
خیلخانه کې تر بنډاره سړی سپک شي
ځنې سرې کرښې جبري وي مجبوري ده
د چپړاسي مړینه
ځان چوپړ ؤ غم لړلی رنګ يې ژېړ ؤ
پښې ابله ګریوان څيرې لوڅ لغړ ؤ
همېشه به سولېده او ربړېده دی
بیا هم هر وخت د هرچا د غصې وړ ؤ
مهاجرت
ها بها ر نور نه راځی پرما له سره
چی وطن کی اوم خوشحال او لوړسره
