ځوی:
څه کېږي ماته کوژدنه ګرانه پلاره وکړې
اغلې پېغله له خپلوانو ما دپاره وکړې
زړه مې ډېر تنګ دی ځانته ژوند کې اوسېدلی نشم
بې له ملګري په والله چې پاېدلی نشم
مخمس بر غزل حافظ
عزیزی غزنوی
مطرب بیا و زخمه بتار رباب کن
فارغ مرا ز تاب و تب اضطراب کن
روشن روان ز فیض دم آفتاب کن
صبح است ساقیا قدحی پرشراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
طبیعت مې وران دی
میرویس نجیبي
پریده نه خورمه ډوډۍ طببعت مې وران دی
ډیرې مه وهه ناندرۍ طبعیت مې وران دی
سمه روغه انتروي مې ورته ورکړه
اوس په طمع د چیټۍ طبعیت مې وران دی
ما څوک څه کوي غربته!
اسدالله غيرت/ پکتيا
ما څوک څه کوي غربته!
زه که مرم که پاتې کېږم
که له ځان سره ژاړيږم
که له زده کړو محروميږم
