عبدالملک پرهیز
هینداره د خیالو يم د غربت تورو تيارو کې
تصویر ترې جوړومه د فکرو په رنګینو کې
زما د بې خودۍ له سازه څه غواړې غږونه
سازونه له زړه وځي د ارمان په ماتېدېدو کې
چې مې وشلېږي د ساه مزي آواز شي ترانې
غزل او قصيدې شي د دردونو انځورو کې
له ما دا هیله څه کوې چې نوی غزل جوړ کړم
ما ولوله غزل یم د غمونو تورو شپو کې
ځان کله شم لیدلی چې له ځانه يم ورک شوی
ډیوه یمه مړه شوې د وطن په کنډوالو کې
زموږه چارې ډکې دي له غم او کړاونو
پتنګ یم سوزېدلی له ډېوې په تاوېدو کې
تل ناست یمه سوچو کې پلوشې قوده کومه
رڼا که دا تيارې شي د بل لمر په ځلېدو کې
دا لاره زما ډکه له پېچومو کړنګو ده
بیا هم په لاره درومم په لوېدو او پاڅېدو کې
نغمه زما توده شي څو د ساه مزي مې شلېږي
مظبوط ولاړ پر هوډ یم په هینداره د خیالو کې
