عالمی احساس

 

سید عبید الله نادر

چي لیری له کینــــــی شي ، تیاره زړونه

هم روښان په ، معرفت شي ،ضــــمیرونه

چي د نفس د غلامئ څـــــخه آزاد شــــو

په همت باندی مـــهار کړو ، خپل نفسونه

تر څو راشو په قطــــار کې ، د درد منو

بیا احســاس کړو ، د تمـــام عالم دردونه

لمړی شرط ددي مقصــــــد ، لپاره دادی

چي سمبال په معرفت کړو ، خپل ځانونه

 

 

 

 

 

سید عبید الله نادر

کال ۱۳۷۹پیښاور 

دعا        

دردمن چي ، په خــــپل ژبه د بلـــــبل په شــــان ګویا وي

په رموز د عشــــــــق پوه ، وي په دردونو آشــــــــنا وي

چي د خــــدای له ویرې نه وي ، غــافل یوه لمـــ-حې کې

خبردار د زمـــــاني ، او مـــــــکارئ ددي دنیــــــــا وي

چي په لاره باندی ســـم کړي ، دا ړانده د زړه په سترګو

غمخوار چي ، دبشــــــر وي د بی لارو رهنمـــــــــا وي

په پرهار د زخمـــــي زړونو ، چي مرحم د تسل کیږدي

هم طبیــــــب زمونږ د رنځ وي ، پرهارونو ته دوا وي

په کیمیــــــا د خپلي ژبی ، کینـــــي لیري کا ، له زړونو

د دردمنو په څیر زړه کې ، آییني غوندي ، صـــــفا وي

او ښـــــکي پاکــــي د بیوزلو، په دستار او شمــــله کړي

چي غمخوار وي د دردمنو ، مــهربانه په هر چـــــا وي

بیا په نور د مـــــعرفت کړي ، جهـــــــالت خونه روښانه

چي خــــورې یي په هر لوري ، د مشعل په څیر رڼا وي

دي صـــحرا د جهالت نه ، چي بهر مو په اخلاص کړي

چـــي په رمز باندي ، آشنــــا وي ، تر همه واړو دانا وي

درد و غم کې د وطن چي ، شپه او ورځ وي ژړه غونی

عبادت او ذکر و فــــــکر یي ، د وطن په حـــال ژړا وي

چــي مــــهار د قـــــــافلي د بیدردانو ځیـــــــــنی ، واخلي

هم په رنځ د ســــــــفر پوه وي ، کــــــــړیدو لره پیدا وي

منور چـــــــي په راتګ خـــــپل ، دا زمونږ د زړه دنیا کا

دا دردمـــــن دي خدای پیدا کړي ، که زمونږه په دعا وي

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

د یادونې وړ یې بولم چې د ۱۳۷۹ کال نه راپدي خوا د دي شعرد وئیلو وروسته تر ننه پوری په ډیرو مجلو او اخبارونو کې دا شعر خپور شوي

 

 

 

 

 

 

 

سید عبید الله نادر

 

آګست ۲۵  کال ۲۰۲۳

پندونه او نصیحتونه               

په هر حال له خـــپله ځـــانه خــــبریدل ښـــه دي

معــــنویاتو ته له عـــــجزه، رســــــیدل ښـــه دي

تغــــافــــل هــم په دي چـــــمن کې په کار نه دی

د ګلــشن په رمــــوزاتـــو پوهـــــــیدل ښـــــه دي

یو شیــبه چې مودردمــــن، زړونه پرې آرام شي

په خپل حــال باندی چوپـــتیا کې ژړیدل ښــه دي

په علـــمی پلـــــټون تحـــقـــیق او په څــــــــیړنو

د خلقــــت په پټ اسرارو پوهـــــیدل ښــــــه دي

چـــې جــــلوې د معــــرفت نه ویــــني،په پاڼــــو

له لیدو د داسي ســــــترګو، ړندیدل ښـــــــــه دي

چې د علم په حــــصول مــــــو تنده شــــــي ماته

د فطرت په رمـــــوزاتو، ګـــرویږل ښـــــــه دي

تر څــــو به تغــــــافل کړو ، د دنــــــیا په اشارو

له دیوان د معـــــرفته ، څـــــه لوستل ښـــــه دي

چې نـــــشه د انـــــــتباه یې ، په لـــید کې نه وي

له دا هسی لــــید کـــتو نه ، نه لـــــیدل ښـــه دي

د د نیـــــــــا واړه پـــــندونه ، نصـــــیــــحـــتونه

له بد لــــون د زمــانې نه ، اخیــــــستل ښــه دي

چې د حــق خبری ، پرې وا نه وری هیــــڅ کله

له دا هســـي اوریـــــدو نه ،کــــــڼیدل ښـــــه دي

وســـــیله چې د معیشـــت،  دین او مــذهب کړي

هم د داســــي انســـــانانو، خـــــو رټل ښـــــه دي

د کُل جهان چې د خـــــــالق پرې، رضــا نه وي

هم د داســــــي نظــــامـــــونو، پرزیدل ښـــه دي

جهالت په خـــره سپاره به، تر څــــــو مونږه یو

د لويي او تکــبر نه،  کـــــوزیـــــدل ښــــــه دي

چې په نشــــه کې د قدرت ځــــانونه ورک کړي

له دا هسی مقـــــامو ځــــــیني، لویدل ښــــه دي

چې رســــوا د عام و خاص په ټول جهان نه شو

هم د هسی ځـــان ځانۍ څـــــــخه وتل ښــــه دي

چې بخــــشایش تندی مو خلاص وي و هر چاته

لکه پرخـــه پر ګــــــلونو غـــــوړیدل ښــــه دي

چې یو شــان مونږ کې ، احساس د همدری شي

د باران په څـــــیر یکــسانه وریدل ښــــــــه دي

جوړ به هـــیڅ نه شــي ، دا زمونږ له خاموشیه

د دا هــسي کښــیناستو نه پاڅــیدل ښــــــــه دي

که نا هـــیلي مــــو ،غُټۍ شــــي د آرمــــــانونو

د داهسی غـــــوړیــــدو نه ، رژیـــدل ښـــه دي

د سید حــــسن غــــوندی دردمــنو په څــــیر(۱)

د خپل وطن په درد و غم کې کــــړیدل ښـه دي

ژړا شـــیون چې یې په ټـــــول عــمر شعار وو

په وطن د ده په شــــان هــم، ژړیدل ښـــــه دي

چې کاروان د علم و فــن نه ، وروســـته نه شو

قافلې د مـــــــــدنیت ته، رســــــیدل ښــــــه دي

چې ســـــیالۍ د ټول جــــهانه ، پاټي نه شــــــو

خپل بچــــــیان په علم و فـــــن سمبالول ښه دي

 

»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»

د وطن د یو نامتو شاعر ادیب لیکوال او نظامی شخصیت ، او د خپل وخت ډیرلوی مخور شخصیت مرحوم جنرال سید حسن خان(حسن) چې کله کله به یې شیون هم تخلص کاوه د هغه مرحوم د وطنه ځار وطنه په شعر کې یودوه بیتو ته  اشاره ده  ،چې د ډیرو زمانو راهیسي هغه شعر د وطن د مئینانو وردِ زبان ګرځیدلی او عنوان یې دی( وطنه ځار وطنه) ،د هغه مرحوم دا لاندی دوه شعرونو ته اشاره ده ،

غمونه ستا می شو، په زړه باندی انبار وطنه

وطنه ځار وطنه

ستا په کړاو کې می وجود شو ټول بیمار وطنه

وطنه ځار وطنه

په همدې شعر کې بل ځای وایي:

ستا احتیاج ووضرور

کړم نا علاج و رنځور

د عندلیب په دستور

راته فریاد شو منظور

زه سید حسن ژړا شیون می شو شعار وطنه

وطنه ځار وطنه