سمیع الدین افغاني

 په غرور یې  لارې  تګ ته په سودا شو

ورته یې وویل : غرورنه ښایي انسان ته
نه شې ځمکه شق کوای نه ګوري ځان ته

انسان نشې رسیدی دا لوړو غرو  ته
دی بې وسې نا علاج خپل  اندیښنو ته

 خدای پر ځمکه  غرور هیڅ نه دی پکار
 کبرجن دی لوی عاصي  د کردګار

دا مالداردغه  درویش ته ډیر په قهار شو
خپل اصلیت او د هستي نه په ګفتار شو

ویل: چې پيژنې زه څوک د کوم ټبر یم؟
خپل نصب د خپل هستي نه با خبر یم

ته جاهل یې ته دې ګوره خپل وضعت ته
هډ و نه یمه خوشال ستا  نصیحت ته

که مالدار سړی وه مست په خپل هستي
دا درویش وه هم قانع په خپل راستي

درویش ویلې : دا چې څوک د کوم دیار یې
پیژنم دې چې مغرور یې لوی  مالدار یې

دولتمند ورته په قهر ویل:  څه وایې؟
ستا له ما نه څه ګیله ده چې ګویا یې

 درویش وویل: ژوند عبث غوندې هستۍ ده
د انسان بنیاد یو  څاڅکې  ګندګې ده

شي بهر پرې باندې غسل واجبیږي
که لباس باندي شي توی بیا مینځل کیږي

په نا پاکو جامو لمونځ نه  روا کیږي
 نه لوستل  د پاک قران  نه دوعا کیږي

دا بنیاد دي ستا دژوند دا دې هستي ده
مرګ کې بیا دستا دجسم نابودي ده

ګور چینجان به دې په قبر حواله شي
بیا به جوړ ستا د وجود حالت ګنده شي

ابتدا او انتها دې  دا حالت دی
بیا غرور انسان ته څله ضرورت دی

دوه نا پاکو حالتو مینځ کې زنده یې
شه اګاه چې ته یې څوک دچا بنده یې

د عارف په کلام پوه دغه مالدار شو
د خپل کبر او غرور نه توبه ګار شو

وېل: د زړه خبر صفا ده د درویش
زړو ته لار لري د زړو خبر همیش
---------------------------------
۱۸ – ۳ – ۲۰۱۹
م ۰ کال

{/slide}{slide=جنتي خوب}

شاعر : سميع الدين افغاني
د ښاغلي اټک   يوسفزي  د (کرجي  بابا) د ليکنې پر بنيا د

ماويل جنـــت مو د پښــتو ډک شو
په خــوږو ژبــــو پښتنـــو ډک شو

ځای د پښود ايښـــودوکـــم دی
په احـــمـــد زو او درانو ډک شو

هلته  ځاځي او هم ساپي وينمه
د پوپل زو او  نورزيو ډک شو

دلته مسود او ابـــدالي قـــامونه
په ميړنـــيو يوســـف زو ډک شو

ګورۍ چې ټول کړي په پښتوخبرې
د پښتونــخوا پـــه پښتنو ډک شو

کوچني ماشوم مې غوږکې ورووويل
زمونږ د کلي پــــه ځلمــــو ډک شو

ويل چې کرجې بابا دلې واستول
زمونږ په خواخوږو او پلارو ډک شو

ماشوم کرجي  کرجي  نارې وهلې
ويل د کرجي بابا د کــــړو ډک شو

ها د شين ډنډ جنتيان هم دلې دي
ويل دحــــاکم په  فـــرمانو ډک شو

ماشوم لـوی ورته   اشاره وکړله
ويل انتظار د لوی صفو ډک شو

شاوليکوټ پښتانه هم رادرومي
 هــــغو بــې وسو په بچو  ډک شو

دا د فــراه او د شينډنډ ځامن دي
دا دهـــغو کلـــو بانــــډو ډک شـــو

ماته شهــــيدې پښتــنې وويلې
دزور واکانو په ظلمو ډک شول

ما ويل چــې زه هم جنتي شـوم ربه
څه د ځــان مـــرګو په حملو ډک شو

ډيربيا چارو اکو په عــــزت ليـــږلي
څــه يې پـــه مکر  او پلـــمو ډک شو

پېغلې شــهيدې راته داسې ويل
زما د واده پــــه ميـــلمنو ډک شو

دا رنګينه جامـــې مې نـه ګورې ته
زما دخاوند په وينو سرو ډک شو

ناڅـــاپه غږ اوغړمبهار  شو پورته
کـــور دهنــــدارو او ګـــردو ډک شو

ګورم چې لرې دخپل ځايه پروت وم
زړه نــــا اميــده له سلــــګو ډک شــــو

ما مې د کور خلکو ته غږ پورته کړ
غــږ مـــې دزړه په لـــرزيدو ډک شو

زموږ ه لـــوی اوسنـــدريـــز ه  کلـــی
  اوس پـــه نارو اوپـــه سوروډک شو

زماحواس ټول پريشان ښکاريده
چې ټــــول بــــدن مې دخولوډک شو

اوس هم هغه  وحشې غږونه اورم
کــــلی موټول له تور  لــــوګو ډک شو

ربــــه پــه مونږ څـــه حالتونه دي نن
زمــــوږ وطــن پــــه اديـــرو ډک شو
------------------------------------

{/slide}{slide=ورورګلوۍ}

ځينې ، ځینې په نامه باندې افغان دي
په باطن کې ددې خاورې دښمنان دي

په هویت د افغانیت باندې شرمیږي
ځینې اوس لا په قدرت کې حاکمان دي

د تعصب اود نفاق اوریې بل کړی
ډیر بې رحمه پردي پاله ظالمان دي

ترحم  یاڅه انصاف په دوئ کې نشته
د پردو پټ اوښکاره جیره خواران دي

نه د سر نه د چا مال امن خوندي دی
  بې احساسه ډیر بی رحمه انسانان دي

 اوس افغان ولس یو شوی  بیدار شوی
  شي رسوا  به کوم هغه چې خاینان دي

د حساب ورځ ده راتلونکې لرې نده
په کوم چاچې زورولي افغانان دي

افغاني په ورورګلوۍ کې مو بریا ده
هریوخیل مود یوې باغچې ګلان دي
-----------------------
سمیع الدین افغاني
۱۰ – ۱۱ – ۲۰۱۸
م ۰ کال

{/slide}{slide=چې وختونه}

چې وختونــه يـو پــــه بل پسې سبا شي
حقايق د زمــــانې بــــه بـــرمــــلا شي

چاچې کړي وي خيانت د قام په حق کې
دا حتمي ده چې عالم کې به رسوا شي

د رښتيا کاروان پــه مخه ځي تیریږي
د خائن به دې کاروان نه لار جلا شي

بې لــــه شکه پــــه قوي تکل او عزم
دا تيارې د ظلمتونــــو بــــه رڼــــا شي

دريابونه هــــاند څپاند شي د بزمـــونو
چې عــــزمونه ارادې يې بې ریا شي

ځو پــــه مخه پــــه سراب نه ایساريږو
خيانت کار به مخ تورن نن يا سباشي

افغاني که ورورګلوي موخدای نصيب کړه
د دې خاورې خائنان به رو سيا شي
----------------------------------
سمیع الدین افغاني

 

{/slide}{slide=مونږ تر څو به ؟}
 مدې تیرې شـــوې کلـــونه انتظار یو
  پـه خیالونو، تصورکـــې د روزګار یو

 دهر پوه او مبتکرپـــه تمه  ناست یو
لا یې ضعم ، کار نامو ته امیدوار یو

پدې هیله چې بـــه سوله ، امن را شي
په هر لوري به اخته په کار او زیار یو

ځوان کهول به خپل وطن کې اسوده وي
نور به خلاص د بل محنت او د ازار یو

د کوکنار او بنګ د بوټو کر په ځای به
  کروندګر به د زعفران، غنم او جوار یو

په نیشو روږدي علاج به هر بیمار وي
ټول په  فکر، جوړیدو د خپل دیار یو

لا تر څو به د غفلت په خوب بیده یو؟
غلط شوي د هـــر چا په تش ګفتار یو

افغاني وطن کې هره ورځ  مرګی دی
   دې غمجن، غمجن  حالاتو نه بیزار یو
----------------------------------
سمیع الدین افغاني
۱۹ – ۸ – ۲۰۱۸
م ۰ کال

{/slide}{slide=څو په خپله}
څو په خپله سره یو نه شو ورکیږو
لاترڅو به په سرو وینو کې لمبیږو
هره ورځ دلته د غم په ټغر ناست یو
د غزني ،کابل،ننګرهار په ویر ژړیږو
نن په یو سبا په بل کور کې ماتم دی
د پردو تحریک او لمسه وژل کیږو
هرکنډر په هره خوا مرګی مرګی شو
په نفاق کې مونږ له غمه نه خلاصیږو
ورنو سوله، همغږۍ ته ضرورت دی
په یووالي خپل مطلب ته مونږ رسیږو
تربګني او په نفاق باندې څه نه شي
ځو د سولې د کاروان سره یو کیږو
افغاني، حب الوطن جز د ایمان دی
خپل وطن په خپل ایمان باندې نازیږو
-------------------------------------
سمیع الدین افغاني
۱۲ – ۹ – ۲۰۱۸
م ۰ کال

{/slide}{slide=ورځ تر بله}

ورځ تر بله خرابیږي دا وطن
 په نفاق کې نه جوړیږي داوطن

د بې رحمه او مکار دښمن دلاسه
هره خوا په اور سوزیږي دا وطن

 په قومونو او خیلونو یو بیل شوی
 جنګ،جګړوسره ورانیږي دا وطن

د دالرو او کالداروپه حساب کې
په پردو باندې خرڅیږي دا وطن

په هر لوري بې وسي ده مایوسي ده
ټول په وینو کې لمبیږي دا وطن

 د وطن ټوله هستي یې رانه لوټ کړه
کار زحمت باندې جوړیږي دا وطن

لا ترڅو به مونږ په خپلو کې جنګیږو
ځان ،ځاني کې تباه کیږي دا وطن

افغاني مینه، احساس که مو نصیب شي
سر منزل ته به رسیږی دا وطن
--------------------------------
سمیع الدین افغاني
۴- ۹ – ۲۰۱۸
م ۰ کال

{/slide}{slide=جنګوي}

مونږه لا هم روس او امریکاجنګوي
لا اوس هم د اخوند سره ملا جنګوي

پرون که د ملحد او مسلمان په نامه  جنګ وه
د قوم په نوم مو لا هم نن سبا جنګوي

دنیا لاړه په پوهه علمیت لوړ اسمانو ته
دوئ مونږ په پوهنتون او دانشګا جنګوي

کلونه په مونږ تیر شول چې په سره اور کې لمبیږو
دښمن مو هر یو خیل جلا جلا جنکوي

یو والی ورور ګلوي د ولسونو ضرورت دی
دوخت سالار ته ګوره چې دنیا جنکوي

وطن ته ای ملګرو نن د سولې ضرورت دی
بې رحمه چم ګاونډ مو برملا جنګوي

سمیع الدین افغاني

۹-۷-۲۰۱۸
م ۰ کال

{/slide}{slide=شر پسند}

چې دوه زړونـه بدوي دابـد انسان دی
داسې خلکوپـه ایــمان کلـه ګمان دی

چې دبــل کــور اوبنیاد تباهي غــواړي
داسې خلکوهــم برباد دین اوایمان دی

چې د دین په نـوم دوکه ،چال اوفریب کا
څومره زشت څومره ذلیل داسې انسان دی

چې هم ستا ، ستا د اولاد تباهي غواړي
پدې خلکو تـل غصب دپاک سبحان دی

ستا په زړه کې به اخلاص او ارادت وي
دې به تل مدام خوشال ستا په تاوان دی

عمر یې تیر پښه یــې قبر ته نژدې شوه
خولا اوس هم فتنه ګــر دخپل زمان دی

چې الله چــا سره مــل شي هراس نشته
د پاک زړنو تل مـدام خـدای نګهبان دی

څوک چې ورنومینځ کې شراونفاق غواړي
همدې خلکو نـن وران کـړی دا جهان دی

په ظاهـر ګیره اوږده لاس کـې تسبخ دي
په باطن کـې سکنی ورور د شیطان دی
-----------------------------------
سمیع الدین افغاني
۳۱ - ۸ - ۲۰۱۶
م ۰ کال

{/slide}{slide=پریږده پریږده ای مرګيه}

لــــږ دمـه شــه ای زړګيــه
زه لا نورڅــه کـول غواړم

لږ مــې پــریږده ای مرګيه
د ايمان آ زمــويل غواړم

چې منبر مــې چــا سيزلی
دهــغو پــرځــول غــواړم

زمـاورورېــې چـې وژولـی
ترې ګريوان څيرول غواړم

بــبر سری مــاشومــان مـې
له بــمــو بــچــول غــواړم

چې ترې والوزی کــوترې
د پنجــرو مــاتول غــواړم

لا نيمګړی مــی آرمان دی
خپـل آرمان ته ور تلل غواړم

دا چې کور په کور روان دی
داماتم ختمول غواړم

نــا اميد داغلــي زړونــه
په ليمو ښکولول غواړم

دا کشتی پــه ډوبيــدو ده
تر تـوفـان تــيريدل غواړم

ربــه داسې طــاقت راکړی
د ولس پــاڅــول غــواړم

چې موږ تول سره يوځای کړي
پــوه رهــبر درول غــواړم

پریږده پریږده ای مرګيه
زه جانان تــه ورتلل غواړم

يوپاڅون يــوانقلاب تــه
لــراوبــريــوکــول غواړم

يا به دا ارمــان پــوره کړم
يا کــفن څيـرول غــواړم

بيا نو هــله پــه مــزار مې
ســرې جنډې رپـول غواړم
---------------------------
سميع الدين افغانی

{/slide}{slide=د خلاصون لار}

نن په لر او برکې بیا کومه کیسه ده؟
چې د ورونو په مخ بنده دروازه ده

ده ریښتیا اوبه په ډانګ کله بیلیږي
دا د وخت سالار بې ځایه تلوسه ده

نن دونیا او نړیوال پرې ښه پوهیږي
چې دا چا ده خوره هرځای کې فتنه ده؟

د دونیا په هرهیواد کې چې دهشت دی
د دوئ لاس دې مصیبت کې اغشته ده؟

ربه ته د زور واکانو زور زاوال کړې
چا چې کړې د ولس په حق سلطه ده

راځۍ ورونو چې یوموټی یو قوت شو
چې خلاصون ته د یووالي لار کره ده
------------------------
سمیع الدین افغاني
۴ - ۶ - ۲۰۱۶
م ۰ کال

{/slide}{slide=د لارې مل}

په خوښي کې به هرڅوک درسره یارشي
دوست هغه دی چې په سخته کې پکارشي

د ښه دوست او لارې مــل په انتخاب کې
د اخلاص اصل ضــرور ګڼه حساب کې

په کوم ځای کې درې ملګري هم نظرشول
دا درې واړه پــه تکل د اوږد سفــر شول

دې سفر لار کـې وه غرونه، دریابونه
پرتې واورې، لوې دښتې او ځنګلونه

چې د کلي نه روان دوئ په سفر شول
مده پس دوئ یو ځنګل ته برابر شول

سپینې واورې اوریدې ډیره یخني وه
دې ځنګل نه تیریدل دوئ ته حتمي وه

دوئ چې کله د ځنګله ځینې بهر شول
لویه لار کې په وحشي خرس برابر شول

خرس چې کله دوئ ته لرې نه نظر شو
دوئ په لورې په تلوار په منډو سرشو

پدې وخت کې دا ملګري وارخطا شول
لویې ونې پــه لور تیښتې ته تابیا شول

د دوئ دوه تنه پــه منډو کــې چالاک
ځان یې ورسو ځنګله ته هیبت ناک

ډیر په بیړه ونې سر تــه پــه ختو شول
ونې سرکې خرس راتګ په اندیښنو شول

دا دریم دوئ کې ډنګر او کم قوت وه
تردوه نورو وروسته پاتې کم طاقت وه

په سختۍ په منډو سر ددوئ په لور وه
ډیرستومانه بې شیمې حالت یې نور وه

په مشکل شو را نژدې ونې تر څنګ
پریوت ونې ډډ تــه اوږد لکه ملنګ

هغه دم خرس چې سړي ته رانژدې شو
ښکته پورته ترې راتاو په بوڼیدو شو

غوږ او سر یې ورته بوی کړ لنډ زمان
پس له څو شیبو واپس شو ترې روان

خرس په منډ شو روان مخ پــه ځنګل
سړي وويل : شکر نــه مې وه اجل

دوه ملګري چې وه ناست ونه کې غلي
دغه خــرس وه دوئ بــې حــده بیرولي

چې یې ولید خرس روان مخ په ځنګل شو
شول را ښکته په پرسان دخپل د مل شو

هغه دواړو تــرینه داسې و پــوښتل
ویل :چې خرس په غوږ کې څه درته ویل؟

دې دریــم پــه ډیر غصه او اضطراب
په سختۍ یــې ورکــړو دارنګه ځواب

خرس ویل : په تاسو ونــه کړم حساب
بد حالت کــې درنــه ولاړل پــه شتاب

ویل : نا مــردو سره مه ځه نورپه لار
په مشکل کې به دې نه شي دوئ په کار

په سختي چې مددګار شي څوک د چا
بد ساعت کــې به ځان نــه ګڼي تنها

په اول کې خپل دوستان کړه امتحان
بیا یــې شه د لارې مــل هغه زمــان
---------------------------
سمیع الدین افغاني
۱ - ۵ - ۲۰۱۶
م ۰ کال

{/slide}{slide=د مقدوني سکندر وصیت}

د عبرت کیسه

دا دونیا چــا لره نه لــري بقا

ترېنه درومي کــه فقیر دی که دارا

دبدبې دي تیرې شــوي د شاهانو

قدرتــونه شول نسکور د حاکمانو

اسکندر مقدوني هم یو لوی نامداروه

مقتدر وه سر لښکر سپاه سالار وه

چې یې کله د ژوند پــاڼه شوه خــزان

د ځواني او د قــوت تیر شوه دوران

نظامیان یې خپل دربار ته کړل احضار

خپل حالت یې ورته داسې کړ اظهار

ویل : چې زه فاني دونیا ځینې په تلو یم

پس له مــرګه د څو هیلو په ارزو یم

دغــه هیلې بــه ضــرور پــوره کــوئ

پس له مرګ به ما په دې راز خښوئ

لمړی خواست زما پوره کړئ په دا شان

جنازه بــه جګــوي صــرف داکتران

سپین چپنې داکتران بــه پیش قدم وي

نظامیان به ترینه وروسته هغه دم وي

دویم دا چې ټولــه لار قبر تــر ځایه

ټول هستي او زر مې وشیندئ تر پایه

په شخصي طلا ، زیورمې لار ښایسته کړئ

په همدې لار کې مې تیره جنازه کړئ

دریم دا چې مې لاسو نه په ښه شان

له تــابوت نــه را بهره کــړئ عیان

په همدې منوال مــې خښه جنازه کړئ

دا وصیت بــه زما خاماخا پوره کړئ

نظامیانو ویل : چې ستا په حال خفه یو

پس له مرګ هم ستا تابع د قومنده یو

په هر رنګ چــې وي ستا امر ، هدایت

کړو اجرا بــه یې په مینه ، صداقت

په دې وخت کې لوی افسر شو ډیر حیران

دې نامدار سپاه سالار نه شو پرسان

ویل: عجیبه ده سالار دا کوم حکمت دی؟

ستاسو دې ډول وصیت نه څه مطلب دی ؟

دې کې کوم داسې یو راز پروت دی پنهان؟

د وصیت اصلي مطلب که کړئ روښان

سکندر د زړه مقصد ورتــه عیان کړ

ددې راز حکمت یې دا رنګه بیان کړ

ویل : جنازه که مې کړي پورته ډاکتران

هر سړی بــه پــدې پــوه شي هغه ان

معنی دا چې مرګ حتمي دي د هر چا

نه ډاکتر څــوک بچوی شي نــه دوا

دویم دا چې مې هستي لاره کې شیندم

معنا دا چې مــال د ځانه سره نه وړم

نه کفن کــې د چــا جیب شته د پیسو

نــه قــبرو کــې المارۍ شته د کالو

دا چې دواړه لاس بیرون وي د تابوت

داسې کــار معنی ددې لــري ثبوت

چې تش لاس ومه راغلی دې دونیا ته

داسې تش لاس به ور ځم دارالبقا ته

نظامیان یې دې وصیت ته شول حیران

ویل :ریښتیا چې هر هستي لري پایان

د ژوندون معنی نه زور دی نه دولت دی

نیک عمل دی صداقت دی عبادت دی

---------------------------

سمیع الدین افغاني
۲۰ - ۴ - ۲۰۱۵
م ۰ کال
{/slide}{slide=زور واکي}

عجیبه شـــانـــته حـــالت دی
څوک بري څوک ملامت دی؟

سړي سر پـــرې نه خلاصیږي
څوک حاکم کوم یو رعیت دی؟

که مظبوط ناست په چوکۍ وي
هر څه جوړ خیر او خیریت دی

که بیا لـــرې د قـــدرت شي
بس کرځی پـــرې مــلامت دی

ها غټ سترګـــی بـــې حیا خو
دعـــوه ګیـــره د قـــدرت دی

که څوک لږ ورته غصه شې
بیا پردو ته یې شکایت دی

دا چې ملک کې څه تیريږي
ددې خپل ستایل او رغبت دی

صرف په جنګ کې یې هستي ده
ورورګلوي نه یې نفرت دی

څوک جهاد لار کې شهید شو؟
چا پـــرې کـــړی تجارت دی؟

په خوله یو چې زړه کې بل وي
لوی شیطان دی پرې لعنت دی
----------------------
سمیع الدین افغاني
۱۳ - ۴ - ۲۰۱۶
م ۰ کال

{/slide}{slide=د سولې پیغام}

د سولې او د یو دردیدلي افغان ځوان د زړه خواله

شاعر: سمیع الدین افغاني

سوال او ځواب

سوله :

زه نفرتونه ورکول غواړمه

بشر ته مینه ورکول غواړمه

زه یم بنیاد زه یم د سولې پیغام

زه یم احساس زه یم د مینې الهام

زه محبت او ورور ګلوۍ راولم

مینه اخلاص او خواخوږۍ راولم

زه د ایمان زه د ارمان سره یم

زه د سپیڅلي پاک انسان سره یم

افغان ځوان :

راځه ای سولې ستا ارمان ښکلی دی

د ورګلوي ستا ارمغان ښکلی دی

خو زما یوه ګیله له تانه راځي

ستا د خوږو دغو وینا نه راځي

تیر شول کلونه ډیر وختونه په موږ

د څو لسیزو کړاوونه په موږ

په موږ دا ظلم دا ستم نه ګورې

زموږ دا کور په کورکې غم نه ګورې

زموږ وطن کې جوړ ماتم دی کنه

دلته خو غم د پاسه غم دی کنه

سوله:

وا یه زه اورم ستا ارمان پیژنم

ستا ټول احساس درد اوخفګان پیژنم

زه ستا په غم باندې خبر یم ضرور

زه هم په زړه پرهر پرهر یم ضرور

خو زه تعصب دنیا ته لار نلرم

د نفرتونو سره کار نلرم

زه د یووالي ورورګلوي سره یم

زه د اخلاص او همدلي سره یم

تر څو په خپل کې اتحاد نشئ

سره ټینګ عزم او بنیاد نشئ

زه هلته نه شم ځانته لار پیدا کړم

زه کوم خواخوږی یا دلدار پیدا کړم

افغان ځوان :

ګرانه رښتیا ده زه منمه د ستا

ستا دغه هیله قبلومه اشنا

موږ هم ایمان او ارادو سره یو

ښه با احساسه پرګنو سره یو

افغان صادقه او دیندار ولس دی

همیشه سولې ته تیار ولس دی

موږ د یو بل سره اخلاص کړی دی

د ورور ګلوۍ قوي احساس کړی دی

تل راشه درشه مددګار یو د بل

په غم خوښۍ کې موږ همکاریو دبل

ټول ولسونه مو رسیږي بل ته

دوئ په خوښۍ کې خوشالیږي بل ته

بیا هم په ویر او په ماتم کې ناست یو

هره شیبه په درد او غم کې ناست یو

سوله :

هوکې ته ښه وایې رښتیا غږیږې

ته د تعصب نه ما سوا غږیږې

ته ملامت نه یې ګناه نه لرې

ته خالي لاسه یې خطا نه لرې

خو په هر ځای کې شته ذلیلې څیرې

ډیرې موحیلې او حقیرې څیرې

چې په پردو دې خرڅوي برملا

نه یې هراس شته نه یې ډاره تر چا

دوئ د پردو په لمسه جنګ جوړوي

ځانله بنګلې باغچې تر څنګ جوړوي

شول د قصرو د بلډیدنګو مالکان

خارج بانکو کې د پیسو مالکان

ستاسو د سر او مال اختیار لري دوئ

د هر غلیم سره پټ لار لري دوئ

ستاسو حجرو ته یې ماتم راوستی

تاسو ته یې غم د پاسه غم راوستی

په دې سبب د درتلو لار نلرم

زه خپله تاسو کې غمخوار نلرم

افغان ځوان :

زه ستا منم موږ اوس اګاه یو تمام

دې خود سرۍ ته په سودا یو تمام

موږه د څو کلو جنګو نه ورسته

ډیرو ناخوالو کړاوو نه ورسته

اوس موږ دښمن د خپل وطن پیژنو

موږ خپل دوستان او اهریمن پیژ نو

په موږ کې شته دي د لسټونو ماران

دا د پردو پټ او ښکاره بوډاګیان

چې موږ په ژبه او قومو بیلوي

په سل نیرنګ او دسیسو بیلوي

سوله :

اوس چې پوهیږې نو یو لاس شئ سره

یو بل ته مینه شئ اخلاص شئ سره

په خلاصو سترګو نن جهان ته ګورئ

ساینس اوتخنیک عصر زمان ته ګورئ

په علم پوهه دا وطن جوړ کړئ

د خپل پلرو نیکو مدفن جوړ کړئ

څو به په خپلو کې جنګیږئ سره

پردو په لمسه جلا کیږئ سره

تر څو په خپلو کې قوت نه شوئ

دغه نا خوالو ته همت نه شوئ

لابه په جنګ او په ماتم کې پایئ

هره ورځ غم د پاسه غم کې پایئ

افغان ځوان :

هوکې غفلت نور موږ ته ندی په کار

دا بد حالت موږ ته نور ندی په کار

سولې ! په پوهه موږ ستا لور ته درځو

په اتحاد د خوښي کور ته درځو

په اتفاق به دا ماتم ختموو

په ورور ګلوی به نور داغم ختموو

تر څو موږ سیال شو د سیلانو سره

سوله ورورۍ شو افغانانو سره

راوړو د سولې خوږ پیغام خلکو ته

بیا د خوښیو خوږ الهام خلکو ته

ټینګ افغاني مینه اخلاص راولو

بیا جوړولو ته احساس راولو

--------------------------

سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=ګیله مند}
زه د حــــــالاتو نه په تنــــــګ راغلم
دخپل تدبیر سره په جنـــــــګ راغلم

مـاویل چې ښکل به کړم روښانه لاره
پـــــــه سرنوشت کې د پتنــګ راغلم

زه د خپـل ملک د پادشاهي په هیله
خـــو په حسـاب کې د ملنــګ راغلم

ما سره ښـــکلي ارمـــانونه زړه کې
خـو نامراده ترې په څنـــــګ راغلم

هغــــه حساب چې مې د ژوند درلوده
زه پـه مسیر کې د نیرنــــــګ راغلم

ماویل چې زه به خپــــل منزل ته رسم
پـــــه حقیقت کې پــــه بل رنګ راغلم

د پاکو هیلـــــو ، ارمـــــانونو ښار نه
زه افغــــاني تري ګیلـــــــه مند راغلم
***
سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=بد مرغه حریص}

په کوم ځای کې کوم حریص ډیرپیسه دارشو
د ارګاه ، بارګاه خاوند شو ښه مالدار شو

تل مدام به يې خوراک، پـــوښاک نا سم وه
په مصرف دهر درهم بـــه ناست په غم وه

یوه ورځ خپل ذخیرې ځینې پـــه ډار شو
د پیسو خـــوندي کیدو تـــه یې تلوار شو

په دې فکر چې خدای مکړه غل به را شي
مال ، پيسې او دارایی بـــه یــې تالا شي

سوچ یې وکـــړ چې چاره ورته پکار ده
د پیسو خـــوندي کـــول یې سمه لار ده

پس له ډیره فکر ، هوش پدې نظر شو
د پيسو د خښیدو خیال یې پـــه سر شو

په کوم ځای کې سړي خښې خپل پیسې کړې
خښې څنګ ته یې ډبرې هم دوه درې کړې

هره ورځ به دغه ځای ته تلو ، راتللو
د خپل زیرمې حال ، احوال یې اخستلو

یوه ورځ په سړي لوی غل برابر شو
په سړي او په دې ځای باندې شګبر شو

غل پـــه پټه باندې راغی دغه ځای ته
په دقت یـــې نظر وکړه سر ا پای ته

د دې ځای پـــه را سپړلو باندې سر شو
د پیسو پـــه هغه زیـــرمـــه برابر شو

چې یې ولیدې پيسې ډیره شو خوشاله
په څادر کې یې کړې تاوې بې مجاله

ټول پیسې ، دولت یې واخسته روان شو
د روزګار له چانسه خوښ هغه زمان شو

بله ورځ چې حریص راغی ځای لیدو ته
خپل د ګنج حال او احوال معلومیدو ته

چې ښه ځیر شو سړی لاړه وارخطا شو
خپل پيسو او دارائي تـــه په سودا شو

په ژړا پـــه فغان سر شو په نارو شو
په دې کار شو پښیمانه په سلګو شو

په دې وخت کې یو ملنګ تیر شو په لار
چې یـــې ولید سړی ډیر دی نـــا قرار

ورته وویل : چې په څه ته ازرده یې؟
پـــه ژړا په نارو سر داسې غصه یې؟

سړي وویل: چې تباه شومه برباد یم
ټول هستې یې رانه وړې زه ناښاد یم

پدې ځاي کې ما پيسې وې خښی کړې
ما د غلو د ویرې دې ځای کې ساتلې

کوم ظالم پرې برابر دی ټول یې وړي
نه حبه نه کوم دینار ترې پاتې شوي

دا زما د پوره ژوندون ټوله هستې وه
چې پیدا مې په زحمت او ډیر سختي وه

اوس برباد شومه هستي مې ټول تباه شوه
په ما جوړ دی بد حالت دا مې سزا شوه

ملنګ وویل : چـــې پدې مـــه خفه کیږه
مشوره زمـــا نه واوره غصه پریـــږده

لاړ شه ډکه بوجـــۍ تیګې کړه تر پایه
دلته یې خښې کـــړه له ځانه سره وایه

چې زما پیسې هیڅ ندی چا غلا کړي
بس همدلته ما په دې ځای کې ساتلي

هره ورځ دلته راځـــه زړه دې پخلا کړه
خپل زړګې پـــه همدې تیګو تسلا کړه

تا خو ټول عمر پيسې دي ټولې کړي
له سختی دې پدې ځای کې خښې کړې

ښه به دا وای چې تا ښه ژوند تیرولای
خپل پيسې دې په ښه لار مصرفولای

دا ژوندون همدا موقعه ده چې تیریږي
خدای خبر دی چې سبا ته به څه کیږي؟

دا چې ژوند کې جواز نشته د اسراف
حریص هم ګڼه بد مرغه ، بې انصاف
-----------------------
سمیع الدین افغاني
۷ - ۳ - ۲۰۱۶

{/slide}{slide=د سولې پیغام}
د سولې او د یو دردیدلي افغان ځوان د زړه خواله
سوال او ځواب

سوله : زه نفرتونه ورکول غواړمه
بشر ته مینه ورکول غواړمه

زه یم بنیاد زه یم د سولې پیغام
زه یم احساس زه یم د مینې الهام

زه محبت او ورور ګلوۍ راولم
مینه اخلاص او خواخوږۍ راولم

زه د ایمان زه د ارمان سره یم
زه د سپیڅلي پاک انسان سره یم

افغان ځوان : راځه ای سولې ستا ارمان ښکلی دی
د ورګلوي ستا ارمغان ښکلی دی

خو زما یوه ګیله له تانه راځي
ستا د خوږو دغو وینا نه راځي

تیر شو کلونه ډیر وختونه په موږ
د څو لسیزو کړاوونه په موږ

په موږ دا ظلم دا ستم نه ګورې
رموږ دا کور په کورکې غم نه ګورې

زموږ وطن کې جوړ ماتم دی کنه
دلته خو غم د پاسه غم دی کنه

سوله : وا یه زه اورم ستا ارمان پیژنم
ستا ټول احساس درد اوخفګان پیژنم

زه ستا په غم باندې خبر یم ضرور
زه هم په زړه پرهر پرهر یم ضرور

خو زه تعصب دنیا ته لار نلرم
د نفرتونو سره کار نلرم

زه د یووالي ورورګلوي سره یم
زه د اخلاص او همدلي سره یم

تر څو په خپل کې اتحاد نشئ
سره ټینګ عزم او بنیاد نشئ

زه هلته نه شم ځانته لار پیدا کړم
زه کوم خواخوږی یا دلدار پیدا کړم

افغان ځوان : ګرانه رښتیا ده زه منمه د ستا
ستا دغه هیله قبلومه اشنا

موږ هم ایمان او ارادو سره یو
ښه با احساسه پرګنو سره یو

افغان صادقه او دیندار ولس دی
همیشه سولې ته تیار ولس دی

موږ د یو بل سره اخلاص کړی دی
د ورور ګلوۍ قوي احساس کړی دی

تل راشه درشه مددګار یو د بل
په غم خوښۍ کې موږ همکاریو دبل

ټول ولسونه مو رسیږي بل ته
دوئ په خوښۍ کې خوشالیږي بل ته

بیا هم په ویر او په ماتم کې ناست یو
هره شیبه په درد او غم کې ناست یو

سوله : هوکې ته ښه وایې رښتیا غږیږې
ته د تعصب نه ما سوا غږیږې

ته ملامت نه یې ګناه نه لرې
ته خالي لاسه یې خطا نه لرې

خو په هر ځای کې شته ذلیلې څیرې
ډیرې موحیلې او حقیرې څیرې

چې په پردو دې خرڅوي برملا
نه یې هراس شته نه یې ډاره تر چا

دوئ د پردو په لمسه جنګ جوړوي
ځانله بنګلې باغچې تر څنګ جوړوي

شول د قصرو د بلډیدنګو مالکان
خارج بانکو کې د پیسو مالکان

ستاسو د سر او مال اختیار لري دوئ
د هر غلیم سره پټ لار لري دوئ

ستاسو حجرو ته یې ماتم راوستی
تاسو ته یې غم د پاسه غم راوستی

په دې سبب د درتلو لار نلرم
زه خپله تاسو کې غمخوار نلرم

افغان ځوان : زه ستا منم موږ اوس اګاه یو تمام
دې خود سرۍ ته په سودا یو تمام

موږه د څو کلو جنګو نه ورسته
ډیرو ناخوالو کړاوو نه ورسته

اوس موږ دښمن د خپل وطن پیژنو
موږ خپل دوستان او اهریمن پیژ نو

په موږ کې شته دي د لسټونو ماران
دا د پردو پټ او ښکاره بوډاګیان

چې موږ په ژبه او قومو بیلوي
په سل نیرنګ او دسیسو بیلوي

سوله : اوس چې پوهیږې نو یو لاس شئ سره
یو بل ته مینه شئ اخلاص شئ سره

په خلاصو سترګو نن جهان ته ګورئ
ساینس اوتخنیک عصر زمان ته ګورئ

په علم پوهه دا وطن جوړ کړئ
د خپل پلرو نیکو مدفن جوړ کړئ

څو به په خپلو کې جنګیږئ سره
پردو په لمسه جلا کیږئ سره

تر څو په خپلو کې قوت نه شوئ
دغه نا خوالو ته همت نه شوئ

لابه په جنګ او په ماتم کې پایئ
هره ورځ غم د پاسه غم کې پایئ

افغان ځوان : هوکې غفلت نور موږ ته ندی په کار
دا بد حالت موږ ته نور ندی په کار

سولې ! په پوهه موږ ستا لور ته درځو
په اتحاد د خوښي کور ته درځو

په اتفاق به دا ماتم ختموو
په ورور ګلوی به نور داغم ختموو

تر څو موږ سیال شو د سیلانو سره
سوله ورورۍ شو افغانانو سره

راوړو د سولې خوږ پیغام خلکو ته
بیا د خوښیو خوږ الهام خلکو ته

ټینګ افغاني مینه اخلاص راولو
بیا جوړولو ته احساس راولو
--------------------------
سمیع الدین افغاني
۲۸ / ۱ / ۲۰۱۴
م۰ کال

{/slide}{slide=د پلار مینه}
مور او پلار یو لوی نعمت دی په جهان
احترام یې دی واجب په هر انسان

د هر چانه ډیر قریب دي مور او پلار
د اولاد په غم کې تل وي نا قرار

د پیدا نه تر پناه پورې ځوریږي
د اولاد ونیکمرغۍ ته هوسیږي

تل په فکر د اولاد وهي سوچونه
څو یې وس وي ورته ګالي زحمتونه

یوکیسه مې دیو دوست نه واوریدله
چې د پلار د خاطرو ځینې کوله

ویل چې کله زه د وه کلو ماشوم وم
نازولی د پلار کور کې زه معلوم وم

لږ څه شوخ وم ښکته پورته ځغلیدمه
ورانول به مې هر څه نه پوهیدمه

یوه ورځ چې مې پلار ډیر راته غصه شو
یو ګذار مې په نازک مخ حواله شو

پلار مې ښه څپیړه راکړه ښه په زوره
چې د درده یې زر ووتم د کوره

درد یې وکړ خو ما اوښکه تویه نکړه
د خپل پلار مینه مې هډو هیره نکړه

بیا هم تل د خپله پلاره نه جلا نه وم
راته ګران وه د خپل درد په سودا نه وم

څو کلونه بیا ددې کیسې نه تیرشول
دا فکرونه مې هډو د سره هیر شول

چې یو وخت بیا د یوولسو کلو شوم
یو ځل بیا زه یو لامل پلار دغصو شوم

بیا څپیړه یې په مخ را حواله کړه
ما د تیر په شانې هیره خپل غصه کړه

درد یې ډیر وکړ ما بیا ونه ژړلې
سترګو لاندې به مې پلار ته پټ کتلې

په زړګی کې مې خپل پلار راباندې ګران وه
ماته ژوند کې لکه ستوری د اسمان وه

شول کلونه تیر له دغې خاطرې نه
د ژوندون له دغه راز ددې کیسې نه

تل د پلار سره مې ژوند وه څنګ په څنګ
پلا زما او زه د پلار ومه خدنګ

خو چې کله د پنځه ویشتو کلو شوم
د قوت او د روزګار د اولادو شوم

پلار مې بیا په یو علت راته په قهر شو
چې ګذار یې په مخ را کړ بې اختیار شو

په دا ځل مې خدایګو ډیرې وژړلې
مامې سترګو لاندې خپل پلار ته کتلې

په دې نه چې پلار څپیړه ولې راکړه
لرزیدلي لاس یې ډیر کړمه غمناکه

هغه وار چې ماشومتوب کې راکولو
هغه زور نور پکې نه وه لرزیدلو

ما د پلار پدې حالت ډیر وژړلې
سترګو لاندې مې په مینه ور کتلې

پت په زړه کې مې همدا حالت لیدلو
په سلګو او په زار زار مې وژړلو
--------------------------------
سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=ګران وطنه}
هره وليشته به دې ساتوپه ايمان
ګران وطنه زموږخوږ افغانستان

دلته ټول پښتون ،تاجک که هزاره دي
د هرات دي د بادغيس که د لغمان

هر قدم به دې د سرپه بيه ساتي
چې په لر او بر کې ميشت دۍ ټول افغان

دا باتوره ، با عزته افغانان دي
کړي پوره به دوختونوخپل ارمان

د تور مخو زوړ سياست په ختميدو دی
دوه مخۍ کې دوئ معلوم دي په جهان

په کلو کلو يې وران زموږ وطن کړ
اوس اګاه پدې مطلب دی هرانسان

نه په دين نه په ايئن نه په صلاح دي
دوئ بد نوم لري تاريخ کې د جهان

له دښمنه هيڅ اميد د رحم نشته
رااوچت شئ ښه فرصت دی د زمان

چې راټول سره يو لاس اويو قوت شو
بی له شکه به نابود شي غليمان

شمله ورو لوړ همته افغانانو
بيا يې ور کړ لو تاريخ ته امتحان

پرون بيا په جګو غرونو کارنامې وې
شول تباه زموږد خاوری دښمنان

ښه موقه ده دشملو اود وياړنو
په يو والي د وطن شئ نګهبان

افغانان دي اوس حاضر مقابلې ته
شنډوي به دسايس په سپین ميدان

د نجيبوپاکو زړونوانتقام دی
دقاسم شهيد دزړه وه دا ارمان

دا رښتيا ده تاريخونه پرې ګواه دي
چې پرديو دلته تل کړی تاوان

اوس حالاتو افغانان سره يو کړي
شي رسوا به نور لستوڼي کې ماران

چې راټول په يوه عزم او تکل شو
بيابه جوړ کړو ګران وطن جنت نشان
----------------------------------
سميع الدين افغاني
٥ - ٦ - ٢٠١٣
م ٠ کال

{/slide}{slide=باغونه او یادونه}
دیومهاجرې پیغلې او ځوان د وطن خاطري

پیغله
کاشکې د وطن باغو ته تللې وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلې وای

ځوان
ښکلی کابل جان کې ښه باغونه دي
هر لورته یې ښکلي منظرونه دي
باغ د بابر شاه کې ګرځیدلای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلای وای
پیغله
لاړه وای پغمان خیالي درو ته بیا
ناسته یې وای ښکلو منظرو ته بیا
ګل مې په اوربل باندې ټومبلای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلې وای
ځوان
ښکلی ښه باغونه قندهار لري
خوند یې ښه انګور او سره انار لري
بیا په چهل زینو ورته ختلای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلای وای
پیغله
تللې شاهي بڼ ته ننګرهارپه لور
هلته د شهید امیر مزار په لور
هار مې د نارنج د ګل جوړ کړای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلې وای
ځوان
ښکلی دی مزار د شنه باغو سره
ښه ښکاری روزه د ګنبدو سره
سوال مو دایمان الله ته کړی وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلای وای
پیغله
لاړه شهدا ، تمیم انصارته وای
نا سته د افغان سعید مزار ته وای
بیا مو د دوعا لاس پورته کړای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلای وای
ځوان
لاړ وای د پروان ښایسته باغونو ته
بیا د استالف ښه منظرونو ته
یخې د چینو اوبه مو څکلای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلای وای
پیغله
لاړ وای مهتر لام بابا زیارت ته بیا
لاس وای په دوعا د خدای رحمت ته بیا
نظر مې د سوال په ځان منلې وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلې وای
ځوان
ښه ښکاري وطن شینکي باغو سره
خوند کړي افغاني کلو بانډو سره
بیا عمرزیو په لارو تللای وای
ګلو لمن ډکه ترې راغلای وای
-----------------------------------
سمیع الدین افغاني
۲۰ -۱۱ -۲۰۱۲

{/slide}{slide=خیالي شیبې}

تیر د وختونو څه مده غوندې شوه
د یار ګيله راته پلمه غوندې شوه

ولاړم تر کلي او ګوڅو د دلبر
چیرته چې ښه هلته مې شپه غوندې شوه

د ډیر کلونو او وختونو وروسته
خدایږو چې ماته مې توبه غوندې شوه

ماچې حساب کې د پردو ګڼله
هغه صنم د خندا شنه غوندې شوه

نور ستړی ستړی په میرو کې نه وم
په خپل مالت کې مې دمه غوندې شوه

د زړګي راز یې را څرګند کړ راته
چې بې نقابه راښکاره غوندې شوه

ما هم اظهار ورته د مینې وکړ
هغه ښکلا چې مې میلمه غوندې شوه

خوږې خبرې د خوږلنې اشنا
د زړه دنیا د زړه کعبه غوندې شوه

خیالي شیبې هغه خواږه وختونه
اوس راته پاتې خاطره غوندې شوه
----------------------------
سمیع الدین افغاني
۱۹ - ۱۱ - ۲۰۱۲

{/slide}{slide=زه به درشم}
ته قرار راسره وکړه زه به درشم
لږ مدار راسره وکړه زه به درشم

چې وعدې دې د وصال راوړي ترغوږه
د ريبار راسره وکړه زه به درشم

زه بندي د کور او کلي د دستور يم
ته لږ وار راسره وکړه زه به درشم

زه په هيله تاج محل ته دې درتلو يم
ته هم لار راسره وکړه زه به درشم

ها وعده دې د نيمکړي ماښامونو
په بار بار راسره وکړه زه به درشم

چې تکل مې د درتلو نا هيلی نشي
اعتبار راسره وکړه زه به درشم

ستا دمينې اسير شوی زړه مې وايي
پري وار راسره وکړه زه به درشم
--------------------------------------
سميع الدين افغاني
٣ - ٧ - ٢٠١٢
م ٠ کال

{/slide}{slide=افغان ځوان111111}
خپلو خلکو ته خـدمت کړي په ښه شان
افتخار کــړي پــه تــاريخ د لــوی افغان

د احمــــد اودمیرویس نیکه خدمت ته
شپه او ورځ یـــــــې یوه کــــړې پــه ایمان

د نـــــــازو اودمـــــلالې خـــــــدمتګاردی
خپل ولس ورتـــــه د هـرڅـــه نه دی ګران

نازولـــــي یـــــې مدام خپـــل مشران دي
احترام ورتـــــــه لــــــري پـــــه هــــر زمان

ښکلی ځوان دی هم ساتونکی دسنګردی
د دښـــــــمن سره یې لاس دی پــه ګریبان

لوړ احساس یې دوطن څیره کې ښکاري
ربـــــه ته داسې ځـــــوان شی نګهـــــــبان

دی غمخواره اسـتعداد لري قلم کـــــې
کړي خدمت دخپل وطن په ښکلي شان

همیشه د افغانــــانــــو پــــه خدمت کې
تل نازیږی پـــــــه تـــــــاریخ د لوی افغان

ربه تـــــــه د با احساسوساتنـــــــدوی شې
لوړ همت راته ښکاره شــــو افغان ځوان
-----------------------------------------
سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=پلوري}
څوک مو په چم څوک برملا پلوري
په سپين سترګۍ مو په هرچا پلوري

ډير بد حالت موپه وطن حاکم دی
چې څوک موځمکه څوک فضا پلوري

دا د پردي فرهنګ واکمن غلامان
جګې شملې مو د بابا پلوري

زموږ کلتورته دوئ په سپکه ګوري
هم مو محراب هم مو ملا پلوري

موږ په قومو نو لر او بر بيلوي
ټوله هستي زما او ستا پلوري

دګران هيوادپټ او ښکاره دښمنان
دوئ زمونږ سمه او بیديا پلوري

کلي بانډې موپه په بمو ورانې شوې
زموږ ماشوم زموږ برنا پلوري

صرف کاميابي موپه يووالي کې ده
دوئ مو هر خيل جلا ، جلا پلوري

که سره يو نه شو يو موټی نه شو
په سپن سترګۍ مو په دنيا پلوري

دا ټول پردي دي خپل کيدلاي نه شي
اوس مو ښکاره په سپين سبا پلوري
-----------------------------
سميع الدين افغاني
٧ - ٥ - ٢٠١٢
م ٠ کال

{/slide}{slide=د مينې نغمه}
ته د مينې لـــوی کتاب يې
ته دمينې لــوی درياب يې

ته تصویــر د ښکلا ګــانو
ته ښايسته شانې ګلاب يې

تــه دميــنې سمــندر کې
د موجونو په حساب يې

ته څرګند تصویــر د مينې
ته سکون د زړګي تاب يې

ته د ژوند پــه امتحان کې
په بر لاسوکې حساب يې

تــه نغمه يــې د شعــرونو
د درخــو ادم ربــاب يې

تا نه زه لــوګی لوګی شم
د غمجن زړګي ثواب يې
--------------------------
سميع الدین افغاني
٢١ - ٥ - ٢٠١٢
م٠کال

{/slide}{slide=خيرالناس}
ځينې ظاهره کې با پاس ښکاري
خوپټ په زړه لکه خناس ښکاري

کړي په ظاهره د ورورۍ خبرې
په بدبيني کې بيا برلاس ښکاري

ستا به اخلاص او ارادت وي ورته
دې به بې مينې بې احساس ښکاري

دا د اخلاص او د انصاف سوداګر
فریب، رندۍ کې بې مقياس ښکاري

وي مخ تورن به د دنيا او عقبا
دخاين زړه تل په واس واس ښکاري

ښکلې دنيا ده د ورورۍ او اخلاص
چاته چې غوره خيرالناس ښکاري
--------------------------------
سميع الدين افغاني
٣٠ - ٤ - ٢٠١٢
م ٠ کال

{/slide}{slide=دا څوک دي؟}
داڅوک دي چې تاريخ او په زمان موشک لري؟
احساس مـو راته وژني په ايمان مو شک لري

فطرت کې مو ځای شوی آزادي دخپل ولس ده
زموږ پـــه قوې عـــزم او پيمــــان مو شک لري

باتــــور دزمانې وو پــــه ملکو مو واکداري وه
په عزم متانت او پــــاک وجدان مو شک لري

ولس مــو راته وژنــــې دپردي سامراج په امر
زموږ پــــه ارادو د زوړ او ځوان مو شک لري

دښمن که مو پــــه خپلو کې نفاق ته سره بولې
په پوهه ورورګلوي د هر افغان مو شک لري

هغئ چې مو په ډاګه د وطن بربادئ غواړي
زموږ دجد په ځـمکه او آ سمان مو شک لري

ډير ژر بـــه ېې خپل عقل په سر راشې لـــرې نده
چې څوک موپه بـري دجنګ ميدان موشک لري

سميع الدين افغاني

{/slide}{slide=زرنګار}
چې يې دمينې په بازار خوښ يم
په سپين رخساردزرنګارخوښ يم

څومره چې ګرم وي بازار دمينې
هسې دزړه خپل په قرار خوښ يم

زړه مې دمينې په دریاب لا هو دی
دخپل زړګي پدې اسرار خوښي يم

چيرته چې مينه سوداګر نلري
په ترک او تلودهغه ښارخوښ يم

مينه درياب دی سمندر يې بوله
د يار دمينې په اقرار خوښ يم

ديار کوڅه به ښکلوم په ليمو
چې يې دمينې په اظهارخوښ يم
--------------------------------
سميع الدين افغاني
٢٦ - ٣ -٢٠١٢
م ٠کال

{/slide}{slide=درديدلی زړه}
درواری شم ښکلی ځـــوانه
ای غمجن زړګــــی افغانــــه
تړمــــې اوښکې نــــا امــيده
د ظالــــم ښکــــاري د صیده
چې ناتار يې ستا په کور کړ
چې شهيد يې درته ورور کړ
ستا په کور يې جوړ ماتم کړ
ستا دا خوږ زړګی يې غم کړ
ته نا هيلې د هر خوا شوې
چــــې دخپلو نــه جدا شوې
پدې جــــرم چـــې افغان يې
تــــه په صدق مسلمان يې
درواری ستا لــــه کتو شم
ستا د زړه ستا له غمو شم
ستا کهول په خوب بيده وه
پــــه اميد د ژونــــدانه وه
چــــې نــــا څاپه ظالمانــــو
دې وحشي دون صفتانــــو
ستا خواخوږي يې تباه کړل
ټول يې مړه په سپين سبا کړل
د خــــواخوږو په غم ژاړې
نا اميد اوس د هــــر چا يې
زه پو هيږمــــه خبر يــــم
زه هم تــــا غوندې ابتر يم
ټول ولس درتــــه خفه دی
ستا د وير په انديښنه دی
نن جهان پـــدې ماتم ستا
دی شريک پداسې غم ستا
تاته صبر خدای نصيب کړه
جنتي دې ټـــول قريب کړه
دا بـــې وسې افغانـــان دي
دوئ سپيڅلي شهيدان دي
کوم ساعت چې دې وحشيانو
ستا پــــه مخ کې اجنبيانو
ستا ماشوم معصوم خواخوږي
کوم چې سولې ته وه تږي
ډير بيرحمه شهيدان کړل
قتل عام مې ستا خپلوان کړل
دوئ پــــه تمه د ژوندن وه
پــــه امـــيد دسبــــاوون وه
دوئ ويل سوله به بيا راشی
دا تيارې بــــه نور رڼا شي
چې موږ ټول به دا وطن بيا
سره جوړ کړو دا ګلشن بيا
چې يو موټی ټول افغان شي
ټول د سولې ارمغــــان شي
اوس هغه نــــاتـــار او ظلم
ستا څيره کـــې زه يې وينم
ستا په زړه کې دي غمونه
ها وحشی وحشي وختونــــه
اوس هم ستا د ذهن څانګې
د ظلمت ها تورې وړانګې
ژړوی دی زوروی دې
په سور اور کې کړوي دې
هغه دم چــــې دې وحشيانو
ستا په کــــور دا ظالمانــــو
لکه غــــلو داړه مــــارانو
دې وحشي سړي خورانو
ستايې کور ستي وتي کړ
څوک شهيد څوک يې زخمي کړ
دوئ بيرحمه دي وحشيان دي
د وئ بې رحمه ، ظالمان دي
د ظــــالم نــــه د ښو تمه
پکار نــــده بــــې لــــه غمه
زمــــا واوره ای بــــاتــــوره
اوښکې پاکې کـــړه مجبوره
پـــه نـــامرده ظـــالمانـــو
د قـــدرت دې لـــيونيانـــو
بس کـــه نن وي که سباده
د ظـــلمت دنـــيا تبـــاه ده
متکي پـــه خپل ايمان شه
ته قـــوت شه تـــه زمان شه
د ځـــواني قـــوت دې واړه
پـــه مقـــصد ددې لـــپاره
چې يو موټی ټول افغان کړې
خلاص وحشت نه دا انسان کړې
نن پـــه تا سبا پـــه بل دي
چې په خوب ویده غافل دي
چې يو موټی افغانان شي
ورک لستوڼي نه ماران شي
بيابـــه هـــله شـــي بنياد بيا
ورورولـــۍ او اتـــحاد بيا
د دښمن سره پـــه جنګ شي
بيا دښمن به ترې په څنګ شي
دا چـــې نن پـــه تا تـــيريږي
سبا بـــل هـــمداسې کـــيږي
صرف په پوهې ، شهامت بيا
شو به خلاص لدې ظلمت بيا
-------------------------
سميع الدين افغاني
م٠ کال ١٥ - ٣ -٢٠١٢

{/slide}{slide=د غم څپې}
په مــــــوږ د مرګ بدې څپې تېرېږ ي
څــــه عجیبه شانتې صــــحنې تېرېږ ي
د زړه ګوګل ته مـو لاس ویـــوړو رقیب
د درد او غـــــــم بدې شیبې تېرېږ ي
د ژوند مفهــــوم زموږ بې رنـــګه شولو
د نابودیو ولــــــــــــــــولې تېرېږ ي
هــــا امیـــدونه ارزو ګانې د ژونــــــــــــد
ټولې نیمـــــــــــــــګړي قافـــــــلې تېرېږ ي
راځئ ترې واخــــلو عبرتونـــــه د ژونـــد
داسې په مــوږه چې تیارې تېرېږ ي
پدې ژوند ون کې اعتبار کلــــه شتـــــه
د خود غرضـــــــو ناکردې تېرېږ ي
دلته دا څوک دی چې مغروره ښـکاري
فــــاني دنیا شیبې ، شیبې تېرېږ ي
افغاني! رب ته د سجــــــــــدو موقعه ده
ګنې مــــــوقعې مو د توبې تېرېږ ي
--------------------------------------
سمیع الدین افغانی

{/slide}{slide=پدې کې به مو خير وي}
په يو ديرکې کوم پاچا وه ډيرعادل
عالمان يې خپل دربار کې نازول
چې پاچا به کوم فتوا صادروله
د پوهانو تر نظر یې تيروله
ټول کارونه يې په پوهه او تدبیر وه
په قدرت کې به يې پوه سړی وزیر وه
په ماحول کې دپاچا يو پوه فالبين وه
چې د شاه پرې هميشه پوره يقين وه
په دربار کې به چې هر څه پيښیده
د فالبين نظر به شاه تری اوریده
که پاچا به دکوم کارپه نيت روان شو
دم ګړۍ به د فالبين نه په پرسان شو
د فالبين په خوله به تل دغه کلام وه
چې پدې کې به مو خير وي که انجام وه
چې پاچا به کله ښکار په عزم تللو
دا فالبين به يې له ځان سره بيولو
پوه فالبين وه د پاچا سره همراز
په خلوت کې د پاچا وه ورته نياز
دا وينا به د فالبين دخولې کلام وه
چې پدې کې به مو خير وي که انجام وه
څه موده لا تيره نه وه د روزګار
د فالبين دغه مثال شو ډير تکرار
د پاچا پدې کلام راغی څه شک
وی دا څومره يادوي دا بې مسلک
شو په زړه کې بد ګمانه په فالبين
چې ويلې به سهار هم ماسپهين
چې پدې کې به مو خير وي که انجام وه
دا پاچا ورته غصه پټ او پنهان وه
کومه ورځ ناست وه پاچاپه خپل دربارکې
د خوراک هوس يې وکړه کار و بار کې
امر يې وکړه چې حاضر کړی ښې مڼې
د بشقاب سره يو ځای راوړې چړې
زه يې خپله پاکومه په ښه شان
حاجت نشته د بل چا دا دی فرمان
دم ګړۍ ورته نوکر راوړې مڼې
د بشقاب په مينځ کې ايښې وې چړې
شاه راواخستله ښکلې شان مڼه
په بل لاس ېې پاکوله په چاړه
چې ناڅاپه د پاچا بل خوا نظر شو
داچاړه ېې غټې ګوتې کې خنجر شو
لاس ېې پرې کړه په چاړه شو په عذاب
خپل نوکر ته يې فرياد کړه په شتاب
هغه دم يې خپل طبيب کړلو احضار
د لاس زخم يې پرې علاج کړه د پرهار
دې شيبه کې د فالبين د خولې کلام وه
چې پدې کې به مو خير وي که انجام وه
شاه فالبن باندې په قهر او په غصه شو
د زندان امرې صادر بې حوصله شو
ويل چې ويليږئ ز ندان ته دا جاهل دی
زما لاس دی زخمي شوی دا غافل دی
زما لاس زخمي کيدو کې څه کمال دی
چې اخته دا شپه او ورځ پدې مثال دی
خو چې کله یې فالبين بيوه زندان ته
ویل پدې کې به مې خير وی ښه انجام ته
په دربار کې په فالبين ټول په خندا شول
د فالبين دا نزاکت ته په موسکاشول
په سبا يې پاچا ووته په ښکار
بې فالبينه ترينه ورکه شوه خپل لار
په هر لوری سرګردانه شوپاچا
اس قيزه يې کشوله هرې خوا
چې نا څاپه په وحشيانو یې ګذر شو
ځنګليانوپه لوی جشن برابر شو
ځنګليانو پاچا کلک راونيولو
سمدستې ترغټې ونې وتړلو
ددې خلکو قربانی ته څوک پکار وه
دوئ هرکال په همدې جشن دا قرار وه
چې پدې ورځ به يو څوک قربانوينه
پدې کاربه خپل خدايان خوشالوينه
د پاچا لاس او پښې يې وتړلې
هر خواته ځنګليانو پرې خندلې
دا ميله وه دغه قوم ته مزه دار
چې پيدا وه قرباني لپاره ښکار
ددې قوم کې ددې خلکو دا اسره وه
چې دمشر هميشه دا فيصله وه
هغه څوک چې پدې ورځې قربانيږي
هغه شخص تمام وجود به کتل کيږي
چې رنځوراو يا چې نه وي زخمي شوی
پس له هغه قرباني ته دی منلی
ددوئ مشر چې پاچا ته ورنږدې شو
د پاچا تمام وجود په لټيدو شو
چې ناڅاپه زخمی لاس وليدلو
امر یی وکړ د پاچا د خلاصولو
ويل چې دا زموږه رسم کې خطا ده
د زخمی قربانول موږ ته ګناه ده
لاړ شی راولی سالم ژوندی انسان
چې حلال يې کړو يو ځای پدې ميدان
شاه ېې خلاص کړلو له بنده دې وحشيانو
په ملنډو په خندا دې ځنګليانو
شاه په زغرده لدې ځای کړې پښې سپکې
ورپه ياد شو د دربار ها لارې ورکې
په خواری او زحمت راغی تر درباره
وه خوشاله چې شو خلاص ترلوی ناتاره
دا چې څنګه خپل دربار ته شو داخل
د فالبين په راغوښتلو شو عاجل
ويل چې زر یې د زندان ځينې ازادکړئ
ورته ورکاندئ تحفه زړګې يې ښاد کړئ
چې فالبين يې شاه حضور ته راوستلو
شاه هغه دم ترې بښنه و غوښتلو
ويل د ګوتې پریکيدو کې ريښتا خيروه
ګنې ژوند به مې د بلې دنيا دیروه
ټول هغه چې په پاچا وه څه تير شوی
هغه ټولو ته اظهار کړه دې ښاغلي
ويل رښتيا وه د فالبين دخولې خبره
پکې پروت وه لوی حکمت وه ملغلره
خو پاچا لدې فالبين وکړه پوښته
وې جواب کړه ته زمادغه غوښتنه
چې صادر مې تاته امر د زندان کړ
هغه وخت کې تا هغه مثال بيان کړ
تا ويل دې کې به مې خير وي بل زمان
دې کوم راز وه داخل ستا په بيان
فالبين وويل ته پاچا يې اي سرداره
دې کې لوی حکمت وه پروت زما لپاره
زه که تا ودی زندان ته نه ليږلی
نو حتمي وه چې تا ځان سره بيولی
موږ به دواړو ورکه کړې وه خپل لار
زه به هم وم د وحشيانو ګرفتار
ستاچې ګوته وه زخمی ته شوې ازاد
ستا په ځاي به قرباني وم زه ناښاد
انسانان په خیرو شر خپل نه رسيږي
پاک الله دې چې پدې رازو پوهيږي
----------------------------------
سميع الدین افغاني
٢- ٣ - ٢٠١٢م ٠ کال

{/slide}{slide=داانصاف دی؟}

کار ،محنت دخدای رضا ده
هر کاســـب دوســت د الله ده
خــــو د هر کار په انجام کې
امتـیا ز د کــار فـــرمــــا ده

دغــــه ځمکه د سبحان ده
کار زحمت يې د دهقان ده
چــې حاصل يې برابر شې
لويه بــــرخه بيا د خان ده

ځوې دمور په زحمت لوی شي
پلاريې هروقت دوعاګوی شي
خو چــــې ځوان شې د واده شي
د ميرمن پــــه ټنده پــــوی شي

د خـــدای دين دهر مسلم دی
رهنما د دیــــن عــــالم دی
خــــو یونيم ددين په نوم بيا
په بل ورور باندې ظالم دی

هـــر مـــارغــه لـــري وزرې
چې پــــرې الـــوزي تر لرې
چرګ پــرواز کولای نشي
وهي خپل مينځ کې ډغرې
----------------------------------
سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=محتاجه ژوند}
نه رسومنزل ته نیمه لار کې پاته شوي يو
ځکه چې حالاتو د کاروانه پاته کړي يو

نن چې دامحتاج ژوندسره لاس اوګریبان يوموږ
داسې بد حالاتو نور بې وسه ، ستړي کړي يو

نشته دی درمان مو دمرض نه کوم هوښارطبيب
موږ دا نا علاجه ژوند ټول عمر زورولي يو

موږ دميلمه قدر په هر وخت اوهر زمان کړی
موږ خو همیشه خپلې راستۍ را پرزولي يو

ناست يو په تياروکې په اميد د سباوون يو موږ
تل دا اجنبيانو په خپل مينځ کې جنګولي يو

جوړبه شي وطن بيا که نصيب مو روغه ،جوړه شي
ځوان قوي تاقت لرو بې کاره پاته شوي يو

څو به افغانان وي تل محتاجه د پردو ملکو
ځکه تل پردو موږ ه په سپک نظر کتلي يو
-----------------------------------------------
سمیع الدین افغاني
٣ - ٢ - ٢٠١٢
م ٠ کال

{/slide}{slide=بدلون}
هغه دنـــــيا ده نن ېـې رنګ بدليږي
اغيا رهغه دی نن ېې څنګ بدليږي

دا کومــــې لوبې چې پرون چلیدې
نن د هغــــه لوبو نیرنــــګ بدلیږي

دا دشبـــــاب شانې ظاهره ښکاري؟
که په رښتیاسره یې خــوندبدلیږي؟

پرون چې خپلوکې وه لاس اوګريبان
د هــــغه خلـــکو نن فرهنګ بدليږي

ځای د ټــــوپک کــــه دقلم سره شي
زمــــونږه شــاه زموږ ملنګ بدليږي

د يــــو ارمــــان د یو تغیر په هــــيله
په علم اوپوهې ځای دجنګ بدليږي

-------------------------------------
سمیع الدین افغاني
٧ - ١١ - ٢٠٠٩

{/slide}{slide=ظالمو زمانه ده}
چا وران کړو دا وطن چا تری لوټ کړې خزانه ده
که خپل کـــه بیګانه ده
چه خپل یــې ورانوي بیا د پـــردو نه څه ګیله ده
ظالمو زمانه ده

په نوم د عدالت دی خو خیانت پکې چالان دی
غریب پدې وطــن کې د ماړه نس په ارمان دی
دا ملک چاته جنت چـــاته په مثل د زندان دی
هر چا ده غږولی د خپل خــــوښې ترانه ده
ظالمو زمانه ده

هر چا تــــر خپــــله وسه دا وطــــن کــــړلـــو خراب
څوک ناست دی بلـډنګو کې په ډالر کوي حساب
څوک پروت دی په خیمه کې له یخني نه شو کباب
هستي یــــې رانه لـــوټ کـــړه د ډالرویارانه ده
ظالمو زمانه ده

خلک لاړه ترکیهانه موږ په خپلو کې جنګیږو
پدې عصرو زمــــان کې د پردو په ډول ګډیږو
نفاق او تربګني کــــې هیڅ مطلب ته نه رسیږو
وطن په نامه یو شی صرف همدا یوه چاره ده
ظالمو زمانه ده

ټینګ عزم افغانی اوورورګلوي موسعادت دی
وطن ته د با دردو هیواد والو ضرورت دی
یووالی اتحــــاد زمونږه پوهه ده همت دی
وطن بـــه شي اباد که دا مو عزم او اراده ده
ظالمو زمانه ده
----------------------------------------
سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=دربزم عشق}
واګر ان چشم جادويش مرا اندر نظر دارد
بخال هندويش اين دل فغان وناله سردارد

حريم عشق بې پايان کجا داند جنون عشق
نګاه مست ان ماهرو قمار مال وسر دارد

خراب قامت سروې شدم هرګز ندانستم
که اين سودای خوب رويان هميشه چشم تردارد

بدی ساقی شراب ناب کمی درمان کند دل را
به يادی انکه نامش درخراب دل اثر دارد

به بزم عاشقان هرګزنه يابد راه ان سنګدل
که از دنياي ماهرويان وعشقش بی خبر دارد

سروری زندګی درعشق پاکې خوش دلان زيبد
که از مهرو وفا در دیر خوبان بال وپر دارد

به عزم راسخ ،مهرش بدست ارم دلی او را
کنم رامش به صد منوال اګر هرچند شرر دارد
-----------------------------------

سميع الدين افغانی
١٧ - ١١ - ٢٠١١

{/slide}{slide=اختر}

دادځـــوانـانـــودخـــوښیو اختر
د پیغـــلو نجـــنو دټـــالیو اختر

دکـــــور او کــــــــــلـــي اخــــــتـــر
چــــــي لــوړ دودونـــــــــه لـــري

د ســــپـــوراو پــــــــــــــلی اخـــتر
ښـــه رواجـــــــــونــــــه لـــــــري

دا د خــــوښیــــواټــــنــــونو اختر
دا دخوشحاله ســـرودونواختر

دی دبیـوزلوکونډو رڼــــډواختر
د یتیـــمــــانو او بــربــنــــډو اختر

د غریبـــانو او خــــانــــــانو اختر
د مسلمـــانودینــــــــدارانو اختر

وي مبارک دې په تمـاموخلکو
وي برکــت دې په تمامو خلکو

ښه افغاني دود او رسمــونه لري
خدایګوچې ښکلي رواجونه لري

-----------------------------

سمیع الدین افغاني

{/slide}{slide=راپاڅه}

راپاڅه ای زلميه ستر ارمان سره ا شنا شه

د سولې ورورګلوۍ ښکلي جهان سره اشنا شه

ترڅوبه دا وطن په سرولمبوباندې سوزیږي

چې سولې ته لارخلاصه کړي زمان سره اشنا شه

په پوهه او تعليم باندې روښانه دا تيارې کړه

ځوانانو ته د پوهې دبستان سره ا شنا شه

تر څو به په پردي ملکو کې ګرځو سرګردانه

وطن ته بیا د سولې ارمغان سره ا شنا شه

چې ټول سره یو ځای کړياو دبل په درد درمند دی

دهيلو د نجات د قهرمان سره ا شنا شه

په سيمه او ڼړۍ کې د با دردو ضرورت دی

چې سوله جهاني کړيداجهان سره اشنا شه

په علم او تدبير سره د جنګ لمن کړي ټوله

پيشرفت او ترقی د ګلستان سره ا شنا شه

زخمی زخمی سينو کی دي زخمي داغلي زړونه

راپاڅه د دردمند زړونو درمان سره ا شنا شه

----------------------------------------------------------------------

سميع الدين اقغاني

٢٥ - ١٠ - ٢٠١١م ٠ کال

{/slide}{slide=مه ورانوۍ}

مه ورانوئ لردی يا که بر زموږ

دې کې دی دزيږندې مظهر زموږ

دلته موهستي ده موږ ته ګرانه ده

تاته به پردي وي سم اوغر زموږ

نه يو موږ بې وسه په سيالانوکې

پيژني غليم توره او زغر زموږ

موږ ورته د زړه نه هوسيږو تل

دلته موعزت شته هم جوهرزموږ

څو به دامظلوم ولس په غم ژاړي

مه خوروئ غم نورپه ټغر زموږ

پريدئ چې په سوله کې ژوندن وکړي

ښار زموږ سېندونه او ګدر زموږ

مه ورانوې نور دا غيرتي ولس

پريدئ چې ازاد وي بال او پرزموږ

هر تياره انجام لري سبا لري

پري چې کلې کور شي هر ټبرزموږ

----------------------------------

سميع الدین افغاني

م ٠ کال ٢٠ - ١٠ - ٢٠١١

{/slide}{slide=آزاد افغانستا ن}

چــې کلــــه ګل کلــــه بوستان يــادوم

زه مــــې د خــــوږ زړګې جانان يادوم

څوک به سپيڅلې د يار مينه ستايي

زه هـــم نرګس سره بوستان يادوم

زمــــا قــــلم او مــــحبت معلوم دی

جنګ نه نفرت زه خپل آ رمان يادوم

ټوپکه مات ،ظالمه سر دې وخورې

زه مې په ســــوله کې ايمان يادوم

يواځې جنګ ندی چې لار پيدا کړي

زه پــــه قــــلم د ژوند داستان يادوم

جنګ تباهي ده جنګ وحشت راولي

د قــــاتــــلانــــو تير زمــــان يــــادوم

دا چــې غليم مې په بــاغونو ګرځي

پــــه اتفاق کــــې غليم وران يادوم

چې شل په سلو کې قدرت غواړي دوی

زه پــــه لستوڼې کــــې ماران يادوم

دا دپــــردو استــــخبـــاراتــــی ادارو

ښکاره او پت جیره خوران یادووم

دا وزارت خــــو د خدمت موخه ده

دا د چوکی ټيــــکه داران يــــادوم

راشه چــــې غــــاړه شو غړی شو سره

په ورورۍ هــــر مشکل اسان يادوم

افغانــــه پريــــګده د توپــک خبره

پـــه هوښاري بـُـرد د ميدان يادوم

راځه چې لاس د ورورۍ ورکو سره

د ازوريــــدلــــي افغانــــان يـــادوم

زه دښمـــني د ټوپک مار سره کړم

نه چې د دين خدمت ګاران يادوم

ټوپک دې پريږده سترګې خلاصې که نور

والصلح خير پــــه نوم قــــران يادوم

افغاني يــــوکــړه دا خواره قومونه

بــــيا به ازاد افغانستا ن يــــادوم

----------------------------------

سميع الدين افغاني

{/slide}{slide=سړې شيبې}
ښکاري چې تيرې اشنا هيرې کړلې
ها د خوښۍ شيبې يې هيرې کړلې

لکه سوړ باداوس په يخنۍلګيږي
هغه خوږې ،تودې يې هيرې کړلې

دګلو لښته څنګ په څنګ ماتيده
ها د مستۍ کانې يې هيرې کړلې

دا چې په څنګ او په پلمو تيريږي
دښوشيبو بيلګې يـــې هيرې کړلې

ديار کيسې شوې پـــه دوکوبـــدلې
چې دو صال وعدې يې هيرې کړلې

---------------------------------
سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ٢ - ٦ - ٢٠١١ ٦

{/slide}{slide=جوارګره}
دا منم چې اشنا مينه په رښتيا کړي
پټه مينه کله نـــه غواړي رسوا کړي

زړه د زړونو سره لار لـــري پوهيږم
خو وعـــدې کله دنن کله سبا کړي

شيرين عمر تيروي پــه شوګيرو کې
بس د زړه د ارادو ســره جفـــاکـــړي

د غروردا هسک سرونه ورته رام دي
بې خبره د خپل ځان کله پـرواه کــړي

که پــه مينه کې صادقه وي اشنا بيا
داتيارې دامیدوبــــه دې رڼــــا کړي

چې وعدې ورسره وکړي پرې ولاړوي
ستاغرورته به سر ټیټ خپله دنياکړي

پټه مينه دې زړګي کې مدام ستايي
هسې نه چې په عالم کې دې رسوا کړي

جــادوګــره ، انڅــورګــره ،جوارګــره
کلـه، لعل د جــودانې سره سودا کــړي
------------------------------------
سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ٢٠١١ - ٦ -١٠

{/slide}{slide=زاڼې}
زاڼـې ، زاڼـې قطــارونـه
الوتل يې غرونه ، غرونه

هسکې غاړې ترې تيريږي
لاندې غرونه که سيندونه

کړي پرواز په هر موسم کې
وي طـــوفان کــه بارانونه

تودو سيمو په نيت درومي
ټول يو ځــای وهي منزلونه

څه ښه ښکاري زاڼـې ، زاڼـې
پرې ښايسته دي اسمانونه

دمطلب په لـــوره روان دي
دي اوچت يـــې پـــروازونه
-------------------------------
سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ١٥ - ٤ - ٢٠١١

{/slide}{slide=د اشنا پرون!}
هير شه مـــازيګره د اشنا پـــرون
ای د زړه پـــرهره د اشنا پـــرون

ما چې دکلونو پرې حساب کوه
وې وتـــم د دره د اشنا پـــرون

ما یې اوږدې لارې لنډولې خو
چا کـــړم د نظره د اشنا پـــرون

نور ېې دخوبونو او خيالودنيا
هيره کـړه د سره د اشنـــا پـــرون

اوس راته حساب کې دپردوښکاري
مينه ســـوداګره د اشـــنا پـــرون

مات مي شو پالنګ دورختوتکل
کوز شـــوم د بستره د اشنا پرون

بيا د ګلـــروخانو په چم راغلمه
پوه شوم لـــه هنره د اشنا پرون

پريږده افغاني نور پرې حساب مکړه
لاړ شه د نظره د اشنـــا پـــرون
--------------------------------
سمیع الدین افغاني
م٠ کال ٢٢ - ٣ - ٢٠١١

{/slide}{slide=ما او تا وژني!}
دا چې پرون ، نــن او سبا وژنــــي
د کلي خلک مـــو بې ګناه وژنـي

دا د غليم مکر ، دوکه ده ګورئ
چې مې دکور هم د صحرا وژني

تمه د رحم ، ستړيدو يې نشته
قاتل بـــې رحمه دی دنيا وژني

کله ږ دي يو نوم کله بل نوم راته
دا بل څوک ندي ما او تا وژني

خپلو نــاوړو پلانــــو په خاطر
څوک په تياره څوک په رڼاوژني

راځئ چې يوکړوداخواره قومونه
لږ شو بيداره چـې مــو بيا وژني

څوبه ويــده يودغفلت پــه خوبو
چې په جومات کې مو ملاوژني

يوه جرګه يــــوه نــــاره شــو سره
زموږه زوړ هــم مـــوبرنا وژني

څو به بـــاور په بې بـــاورو کوو
افغاني ستا دين او رضا وژني
---------------------------------
سميع الدين افغاني
١٥ - ٣ - ٢٠١١ م٠ کال

{/slide}{slide=مه وژنۍ!}
مه وژنۍ نورسه ځوانان مه وژنۍ
نور دا ببر سرمـاشومان مه وژنۍ

بس کړۍ دغــه ظلم او جفا نــوره
نوردکلې زوړ اوځوانان مه وژنۍ

پريږدۍ چې ګلونه شي باغونه شي
زموږد انازولي بچيان مه وژنۍ

تاسې به هم کــور لرۍ اولاد لرۍ
دغه بې ګناه انسانان مه وژنۍ

صرف دغـارتګر اوترهګر په چم
نور مو د ايئن لارويان مــه وژنۍ
------------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ۵ ٢ - ٢ - ٢٠١١

{/slide}{slide=دخدای حکمت دی}
د وطــن ښکلـــې هـــوا ښه طبيعت دی
په وطن کې اوسيدل دخدای نعمت دی

هره سيمه هــــره خوا ښکلې درې دي
موږ ته پاتې ترينه ښکلې خاطرې دي

اوسيدلو هرطرف ښکلو ځايو کې
دوطن ښايسته بانډواوسردروکې

يو ورځ د ننګرهار په لور مونيت شو
ديودوست دښادۍ رسم يې علت شو

محمودخان پله کې تم ځای وه دبسونو
ور روان وه ننګرهار تــه پــه لسګونـو

ما اودوست مې په لمړي سيټ کې دبس
موټـــــروان تــــر څنګه کيناستو خلص

چې روان موږ په مقصددننګرهارشوو
په ستايلو او قصو د هغه ښار شوو

يوګـــړۍ لا تيره نـــه وه د ز مــــان
د ماهېپر ها چړاېي شــــو له عيان

ډيــــره ښکلــــې منظــره د مــــاهېپر
داوبـو هغه ابشار شــــو پــــه نظــــر

يوسپين ګيري وويل ښکلی طبعيت دی
دا ابشا او دا ماهيانو کې حکمت دی

ځوان ويلې: څه حکمت لري ماهيان؟
چې ابشار ته په ختو دي سرګردان

تر يوحده دې ابشارته چې رسيږي
وس يې نه رسيږي بيرته ځينې وليږي

داناپوهه دي بې ځايه وهې زور
ښه به داوي چې واپس شي کور په لور

زوړويل: دغه حکمت دی چې زې وايم
د مــــاهيان د ختلو عــــلت ستايم

ويل : ماهيان ابشارپــه سر کې زيږدلي
هغه تيګې هغه کاڼـــو کې لـــوی شوي

تريووخته پورې هلته کړی ژونددی
خېل روز ګارځني اخستی پوره خونددی

بيا کوم وخت چې اوريـدلي بارانونــه
پــدې سيمه کــې راغــلي سيلابــونه

دوی ېې لاندې د ابشاره غورځــولي
بس همدلته په همدې ځای کې لوی شوي

اوس چې لږ څه د طاقت او لږ د ځان دي
د خپل دزيږنده ځایو نو په ارمان دي

هر پرواز کې په دې هیله او آرزو دي
په امید دځوانۍسيمو په لیدو دي

په خپل زور او په قوت ورپوته کیږ ي
هاکم ز وره ماهيان بـیرته ترې راولیږي

ددوی صرف هدف ليدل دخپل مالت دی
پدې فکرچې بـه وران که سلامت دی

دا علت دی چې مالت په هر چاګران دی
پرې خوشاله دی غريب یاچیرې خان دی

پدې راز اوس هم هغه خلک پوهيږي
چې د خپل وطن نه لرې کې اوسيږي

وطن ګران دی تر هر څه وطن عزت دی
په مالت کې اوسيدل دخدای نعمت دی
---------------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ۵ ٢ - ٢ - ٢٠١١

{/slide}{slide=خــوږه مينه}
هـــرګــړۍ مـــې ديـــار ميـــنه ژړوي
لکه شمه پـــه سور اور مې سوزوي

راياديږي هــر شيبه هـــره ګړۍ بيا
خــوږه مينه زړګـــی کلـــه هيـــروي

غنمرنګه جګه ونـــه سورسالوکې
په ښکلا دقفقازحـــورې شرموي

بيا ليلاځي مـــازيګر پــه ګدر نو
شين منګی په لپه ورو وروډکوي

زه د يــاردمينې ځکه رضامنديم
واي څه چــې څوک کري هغه ريبي

ياره ستاد مهـرګـــروسترګــو سحر
بيا چيچل کــړي لکه تــږي منګري

اوس خزان چې په بهارمې راروان دی
خوږ موسم هسې تيريږي د ځواني
----------------------------------------------------
سمیع الدین افغاني
م .کال ١۵ - ٢ - ٢٠١١

{/slide}{slide=يوعجيبه خاطره}
يو عجيبه خــــاطــــره د تير وخـــتونــو
پــه ښوونځی کې د لسم ټولګي کلونو

هره ورځ درس اوتعليم ،کتاب درسونه
امتحان وه هم کامياب ،ناکام وختونه

يـــوه ورځ ټولګي کــــې وويـــل استاد
نوې زيري درکــوم چې شۍ پــرې ښاد

ويل سبابه درس ټولګي کې نه تيريږي
پروګرام به بيا په بل ځای کې جوړيږي

سبا تاسې شاګردان ځــي سرګرمۍ ته
هــم تفريح او يــــو نوې سير علمۍ ته

چې سبا مـــوږ دخپل کوره راروان شو
د استاد په پلان پــــوه هغه زمــان شو

ويل چې ځو د ځو بڼ ښکلو نندارو ته
تاسې بولم دژوندون رنګين صحنوته

هر ژوندي ته چې ورځۍ وکړی پرې فکر
ټول ياداشت کړۍ بياټولګي کې کووذکر

چــــې ور ورسيدو دغــــه د ځو بــــڼ ته
تلوسه مـــو شوه د هر ژوندي ديدن ته

وه پــــه بڼ کې ټــــول وحشي ځناوران
څوک حيوان څوک يې ښايسته پرنده ګان

چا بيا وليکه ياداشت پـــه بيزو ګانو
د هــــوسيو پـــه واړه واړه بچيانـــو

چا شروع کړه دزمرو د ژوند صحنونه
د هغو د ژوند او ځـــای د اوسيدو نه

زه او دوست مې يو خبر تــه شو حيران
هغه دم يــــوه صحنه شــــوه را عيان

ما ويل ګورۍ دی حالت نه لږ خبر شۍ
سيمساره او داچـــرګوړو تــه نظر شۍ

سيمسارې اوبو د ډنډ نـه سر اوچت وه
د دوه درې ورځو چـــرګړوبــدحالت وه

څوک په سر د سيمسارې باندې روان وه
څوک ترې لرې په ګوشه ترې په ترسان وه

در ي څلور چوچه مـــرغان ترې شاوخوا
ګرزیدل څــــوک ازرده څــوک بې پــروا

ما پوښتنه خــــدمتګاره ځينې وکړه
ما ويل د اچوچه مرغان نودلته څه کا

ورته جــــوړ کړی مناسبه شانته ځای
پري چې اوسی اسوده د ژوند تر پای

ويل چې نه! دسيمساریو دا خوراک دی
ورځ کې څودانې چرګوړي استحقاق دی

موږ ژوندې يې هره ورځ ورته راوړو
دا خــــدمت دي سيمساریو ته يې کوو

ما چې وليدل عــــاجز، عاجز چرګوړي
چې نه کور ځانله لري نه کوم ځاي سوړي

بس چې کله سيمساری پرې ور ګذار شي
د چرګوړو ځينې ورکـــه خپله لار شي

زه او دوست شلوو غمګين پـــدغه راز
و لوي رب ته مـو په زړه شو راز او نياز

ربه دا د ژونـــد قانـــون عجيبه شان دی
چې دايوژوندی خوراک دبل حيوان دی

پدې دير کې کاشکې دا نـــه پيښيدلی
چــــې يوه، د بل چــــا ژوند نه ختمولی

کاشکې هر ژوندون ارامه کړی ژوند وای
دا چرګوړې به اخستی ژوندنه خوندوای

يو انسان ولې ژوندی د بل خوراک کړي
داګناه ده دغه کار به کوم بې باک کړي

لا تر اوسه دی حساب تــــه يــــم حيران
څه قانـــون دې د مخلوق ددې زمان

په بحرو کې هــــم همدا شانې پيښيږي
په وړو ماهيانــــو غټ نهنګ مـــړيږي

يا غرڅه چې د ليوه کله پـــه ښکار شي
وينې وزبيښي په غوښويې نشخوارشی

واې ليوه څومــره ظالمه او خونخوار دي
حقيقت کې انسان دې نه بد رفتار دی

د غوايې غـــاړه کــې تيز چــــاړه کړي تير
وينې تويې کړی په غوښه کړې ځان سير

د دنيا داسې قــــانون تــــه يم حــيران
دا سيستم دی د ژوندن پدی جهان
-------------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ١٢ - ٢ - ٢٠١١

{/slide}{slide=تل به نه وي}

نه بل تل داپاچاهۍ نـه عيش نوش وي
نه بــــه تل دا غلامــان حلقه بګوش وي

نه به تل وي دا مـــاڼۍ نه دا قصرونه
نه ساقي نه ميخا نه نـه باده نوش وي

نه به تل وي مــــازيګـــر د ګدرغاړې
دپی مخوچټو پيغلوجـــم،جوش وي

نه به اوړي کاروانونــــه په البند بيا
نه به بيا دپسرلـــي هغه خروش وي

که يوه شيبه له ځانه سره سوچ کړې
ددنياوعجايبوتـــه دې هـــوش وي

دا دنيادغـــه فضاه دا اسمـــانــونـــه
دسبحان دا عظمت به درته روش وي

کوم ساعت چې سترګې پټې له دنياشي
خپل پردي به دې دغمه سياه پوش وي

چې کـــري هغه بـــه رېــبي دامتل دی
بدکـردار به دې ترعمره بـاردوش وي
-----------------------------
سمیع الدین افغاني
م .کال ١ - ٢ - ٢٠١١

{/slide}{slide=دغم وريځې}

دغم وريځې بياپه شنه اسمان خورې شوې
بيــــا د قهره د افــــق لمنې ســــرې شوې

نن داوښکــو دريــــابونــــو حساب نشي
چې په سرمو د ځوانۍ خاورې ایرې شوې

خپل په وير، پردي په وير هرلورې وير دی
نامرادد ښکلي ځوان د زړه اسرې شوې

ځوانيمرګــــې ارزوګــــانــــې اميدونــــه
ټول دخاورې سره خاورې افسا نې شوې

دا ژوندون راته عجيبه شانته ښکاری
هرې خواد ځوانيمرګـو هديرې شوې

دا شيبې، شيبې دغــــم او د مــــاتم دي
پدې کليو، مالتونودغـم شپې شوې

ربــــه تــــه د درديدلو زړنــــو مــــل شې
چې دچــــا د اميدونو ډيوې مــــړې شوې
-----------------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ۸ ٢ - ١ - ٢٠١١

{/slide}{slide=حيران يم}
ځينو،ځينو انسانانــــو تـــه حـــيران يم
چې شکبر يــــې پـــه ظاهره او پنهان يم

پـه ظاهر به د ورورۍ نـــه درتــــه وايې
خود زړ ه پـــه ارا دو يې بدګمــــان يم

چې ته نه يــې بيا د بــل سره يــــې مخ شي
ورته وايې ز ه دې دوست په هر ميدان يم

خپلې ګټې به د بـــل په زيان کې ګوري
زه دا مکر، دوه مخۍ ته يې حيران يم

په هرلـــوري دنفاق اورونــه بل کړي
پدې کار کې باوري پرې د شيطان يم

سکني خواخوږ ي، ورونه سره بدکړي
بيا په هريوپاچاهي کړي وايې خان يم

که دبل ســره خاين شـــي ګناه ګار شی
خو ددين په نوم به څنګه مسلمان يم

د اخــلاص اود راستي ښکلې دنيا ده
پرې زوريږم غلطۍ تـــه يې حيران يم

صداقت اوورورولۍکې سرلوړي ده
ددوه مخـو په دوستي تل پښيمان یم
-----------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ۸ ٢ - ١ - ٢٠١١

{/slide}{slide=ووايــــه!}
ووايــــه اشنا که راتــــه څه وايې
اورمه که بـــد يا راته ښه وايې

ستا لوري مې ټول په ځان منلي دي
ستا زړه کـه خواږه که څـه ترخه وايې

ماته په رښتيا باندې منظوريې دي
وايــه د رنــد ۍ که دې د زړه وايې

زه خو دې په ميـنه باندې پايمه
ته به اوس پدې کې راته څـه وايې

پـــوی يمه اشنا په دې با وريمه
ماته د خوږلن زړ ګي خواله وايې
------------------------------------
سمیع الدین افغاني
م .کال ٦ ٢ - ١ - ٢٠١١

{/slide}{slide=داغلي زړونه}
تورې وريځې طوفانونه
غــم لړلـــي مــــاښامـونه

بيا آ سمان ولــې په قهر دی
بد حالت دی بد روزګار دی

دي غمجن غمجن وختونه
نــــا اميد داغــــلې زړونه

ځوانيمرګ ښکلې ځواني ده
دنــــيا هسې ده فــــاني ده

ځـــي داوښــکو سيلابــونه
پرې لامده شول ګريبانــونه

ځوانيمرګ مـو نن بهار دی
جګ نښتر لــکه چنار دی

ربــــه راولــــې قرار بيا
د دې سيمې په ګلزار بيا

غوټۍ وسپړي خندا شي
خوشالي په هــره خوا شي

ربــه ختم دا مــــاتم کړې
خوشالي په هر قدم کړې

د اسمان لــمنې شنې کړې
د خوښۍ بلې ډيــوې کړې

ستا دربارته دوعـاګـوی يو
چې پــدې خــــبره پوی يــــو

صرف تحفه زمو ږ ايمان دي
دا ژوندون يـــو امتحان دی
--------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ٦ ٢ - ١ - ٢٠١١

{/slide}{slide=ملال زړونه}
چې دبل په خفګان ځان ساتي خوشال
دا غـــرور دی داســـې کبر شـــه زاوال

داسې نده چې ژوندون چاله هميش وي
دا درياب دی چـــې بهيږي زود مهال

څوک چـــې بل ازاروي خپله ازار شي
چې ازار نکړې په ژوند کې د چا سيال

زه ددوست اوانډيوال نه معافي غواړم
که پوه شوی وي نا سم په کوم منوال

د بل زړه خوشالول لوی عبادت دی
د فـــلاح نـــاره بـــلنـــد وه د بـــلال

احـترام د عـــزتـــمندو اوپـــوهـــانو
دا حکـــمت دی عــلامه ده د کمال

په اصلاح د تير وتو کې بدي نشته
ناپوهـــان به تل مغرور وي د کمال

دانا دوست به تل ښيګڼې درته ښايې
نادان دوست به دې اخته کړي په جنجال

افغاني د دوست په نقدکې خپه ندی
خـــو زوريږي تل د زړونو په ملال
--------------------------------------
سمیع الدین افغاني
م٠ کال ١٢ - ١١ - ٢٠١٠

{/slide}{slide=پریږده پریږده ای مرګيه}
لــــږ دمـه شــه ای زړګيــه
زه لا نورڅــه کـول غواړم

لږ مــې پــریږده ای مرګيه
د ايمان آ زمــويل غواړم

چې منبر مــې چــا سيزلی
دهــغو پــرځــول غــواړم

زمـاورورېــې چـې وژولـی
ترې ګريوان څيرول غواړم

بــبر سری مــاشومــان مـې
له بــمــو بــچــول غــواړم

چې ترې والوزی کــوترې
د پنجــرو مــاتول غــواړم

لا نيمګړی مــی آرمان دی
خپـل آرمان ته ور تلل غواړم

دا چې کور په کور روان دی
داماتم ختمول غواړم

نــا اميد داغلــي زړونــه
په ليمو ښکولول غواړم

دا کشتی پــه ډوبيــدو ده
تر تـوفـان تــيريدل غواړم

ربــه داسې طــاقت راکړی
د ولس پــاڅــول غــواړم

چې موږ تول سره يوځای کړي
پــوه رهــبر درول غــواړم

پریږده پریږده ای مرګيه
زه جانان تــه ورتلل غواړم

يوپاڅون يــوانقلاب تــه
لــراوبــريــوکــول غواړم

يا به دا ارمــان پــوره کړم
يا کــفن څيـرول غــواړم

بيا نو هــله پــه مــزار مې
ســرې جنډې رپـول غواړم
---------------------------
سميع الدين افغانی
م ٠ کال ١١ - ١١ - ٢٠١٠

{/slide}{slide=د مطلب انډيوال}
چرګ مارغه، الوتی نه شي
خودباز پــــه وزرو خاندي

نې په خپله څــه کـوی شي
نه دبل په سود اوزيان دي

بل تــــه هيڅ ويــلی نه شي
بس دکـور داړه ماران دي

داسپين سترګي بي کماله
دښمنان خپله د ځان دي

زړه يې سوړلکه کنګل دي
دبــــزمونــــو نــــقادان دي

ددوی مـــيــنه بــازاري ده
د مطلب انـــډيـــوالان دي
----------------------------
سميع الدين افغاني

{/slide}{slide=لويه ربه}
څــــــه ويرجنـــې سلسلې دي
څه غمجـــن مهلک وختونه

څــړمې اوښکــې دي روانې
پرې لامــده شول ګريبانونه

زه د مـــور پـــه حال جړيږم
چې تير شوي پرې وختونه

هـــر ګـــړۍ هـــره شيبه يې
يـــادوي خـــپل مــالتونه

نـــا اميده لـــه هـــر خواده
ځان ځانـــي ده تکليفونه

اوس يې خپل ترې پردي شوي
پرديسي پــردي ملـکونه

ربـــه داســـې تـــوان را کړې
چې يې وکـــړو خـــدمتونه

د مور قـــدر او خدمت کې
خدای نصيب کړي جنتونه

څه حالات ښکلې شيبې وې
دځـــوانی ها تير وختونه

عمر سيند په دود بهيريږي
مـــري سيندونــه دریابونه

مورې خدای دې نګهبان شه
کړو پاک رب ته دا سوالونه

دا غمجن زړګی يې ښاد کړې
کـــړه نصيب يـــې راحـــتونــه

ته مو دا ارمـــان پـــوره کړې
تـــرينه لـــرې کــړې دردونــه
-----------------------------
سميع الدين افغاني
م٠ کال ٣٠ - ١٠ - ٢٠١٠
مهاجرت

{/slide}{slide=پټ کاته}
نن چـې اشنا سترګــو کې کتل کوي
ښکاري چې په زړه کې څه ويل کوي

جــوړې تماشې يـې دي چشمانوکې
خيال کې مې انځور دکوم غزل کوي

خونديې پټ کاته کاسترګوسترګوکې
مينــــه ده د زړونــــو ښکارول کــــوي

پريږده کــــه غماز ورته هرڅه وايي
نه مـنې د بــــل هغه چــــې خپل کوي

حسن ده ښکلا ده پــــه همـــزولوکې
خونديې رواجــونـــه دکابـل کـــوي
------------------------------
سمیع الدین افغاني
م٠ کال ٢۸- ١٠ - ٢٠١٠

{/slide}{slide=ټوپکمار}
خپله کارغــه دي چــم د بــاز کوي
د ډيره کبـــره جګ پرواز کوي

د ابې کمالـه د قــــدرت ليونيان
نه ترحــــم شته نــــه لحــــاذ کوي

دا قاتلان دي ټوپکماريې ګنه
هسې تبليغ دور او دراز کـوي

خودوی په خپله په دې ښه پوهيږي
چې تـــل ګـــډادغير په سا ز کوي

دغــــه دنيا دا لباســــي وختونـــه
دايمه نــــه ده چــــې پرې ناز کوي

زموږ د ديــــن او د ائين پــــيروان
خداي ته د سولې راز ونياز کوي

ربه تباه کــړې فرعوني زورواکان
چې ستا مخلوق سره ناساز کوي
------------------------------------
سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ١٧ - ١٠ - ٢٠١٠

{/slide}{slide=پټ انځور}
مات کړه داطلسم راښکاره شـه نور
پرېـــږده دا غــرورلــږګذاره شه نور

غواړم چې انځوردې خيال کې ځای کړمه
څو شیبې دسترګـونندا ره شه نور

ژونـــددی زر تـــيريــږي بقـــا نـلري
راشه دزړه کــورکې مې ديره شه نور

څوبه تصورکـــې وي خيالې دنيا
راشه دژوندې مينې کيسه شه نور

والـــوزه وزرې دې راپــــرانــــيــزه
مات کړه داقفس ترې بي ګانه شه نور

ته نــور دتعصب زاهـــده ډار مکړه
وخانده دژوندخـــوږه نغمه شه نور

د ا د پـــاکې مينې ارمــانو تـــه يار
راشه ورتـــه وخــانده دمه شه نور

مات بـــه مې خمارشي د اوږدو کلو
ښکلې د ســـروزرو پيمــانه شه نور
---------------------------------------
سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ٢١ - ٨ - ٢٠١٠

{/slide}{slide= ژوندون څه دی؟}
دا ژونــدون يـــوامتحان دی
چاتــــه سخت چاته اسان دی
چې پــه سمه لارکې سم وي
ورتــــه فضل د سبحــان دی

د بــــد کارو بـــد انجام وي
رياکار کله نيک نـــام وي
چې د ښو تمه تـــرې نه وي
کور اوکلي کې بدنام وي

دنيا سيندپـــه څير بهيږي
د ښو ښه نوم پــاته کيږي
چې عبث ترې ځي وختونه
خپل مقصدته نه رسيږي

ژونــــدون نـــلري بــقا تل
وي انجــــام د ابتدا تــل
څودې وس رسي نيکي کړه
چې فــــاني ده دادنيا تل

ته د پــــوهې تـــرفدار شه
ښه تعليم وکړه هوښيارشه
د دنيا په کار او زيار کې
لږ همت وکـــړڅ بيدار شه

دغه وار پــــه تيريدو دي
بس فرصت دڅه شيبو دي
غـــافــــل نشې د ايــــامــه
چې ايـــام درنـــه په تلو دي
----------------------------
سميع الدين افغاني
م٠ کال ٣٠ -٩ -٢٠١٠

{/slide}

{slide= غـــزل }
نن چـــې مــې اشنا راته غصه ښکاري
ښکاري چـــې دنيا راته غصه ښکاري

مــــا دبڼو لانــــدې پــــټ کتل ورتــه
خدايګو په همداراته غصه ښکاري

څه مــې په وعــده کې خطائې راغله
ځکه پــه بيا بيا راتــه غصه ښکاري

هسې مې ټول ژوندپه غم بدل کاندي
دا چـــې دلـــربا راتـــه غصه ښکاري

کړم يې بـــدرګه په سرو غنچود ګل
ګرم يم خاماخا راته غصه ښکاري

زه يې اوس دزړه په احوال پوه شومه
دا چــــې برالا راتــــه غـــصه ښکاري

ميــــنه،محبت لــــري په زړه کې يار
نشې چـې رسوا راته غصه ښکاري

خوندکړي افغاني دا پښــتنه ميـــنه
ده دزړه دنـــيا راتــه غصه ښکاري

سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ٢٨ - ٨ - ٢٠١٠

{/slide}{slide= څه تيريږي؟ }
خدای پرې خبردی چې به څه تيريږي؟
چيرته بـــه بــد چــــيرته به ښه تيريږي؟
بـــدې شيبې زمـــوږ پــه زړه تيريږي
چې ټانک د کلي پــر وياله تيریږي

جنګ موسپين ګيري اوځوانان ژړوي
دبمباردنــــوم مـــوهـــر افغــــان ژړوي
دود د بــــاروتــــومـــو آ سمــــان ژړوي
څوک په ښکاره څوک لکه غله تيريږي
چې ټانک د کلي پر وياله تيریږي

هر خــــواته مـــرګ دی افغانان مــري
زمـــوږ اميـــد ســـره آ رمـــان مـــــري
زمــونـږ دکلـو زوړ اوځــوان مــري
څوک نــــا بللي ميلمــانـــه تــیريږي
چې ټانک د کلي پـــر وياله تيریږي

دا خو عمل د کـوم خونخوار ښکاري
چې عدا لت پـه نــــوم شعار ښکاري
انسان وژنــــه پـــه اشکار ښـــکاري
لکه تــر شپـولې چـی ليوه تيريږي
چې ټانک د کلي پر وياله تيریږي

ته بــــه هم کلی لــــرې کــور به لرې
زړه سپين سرې شانته مور به لرې
ماشوم بچي بــه لرې ورور به لرې
په بل چې کاندي پــــه هغه تيريږي
چې ټانک د کلي پروياله تيریږي

په زور په بل حاکميت ګران کاردی
دا ورور وژنــــه د نا دا ن کــــار دی
خيــــراوفــــلاح دمسلمان کــار دی
څه بـه په سيمه اوکــالــــه تيريږي؟
چې ټانک د کلي پر وياله تيریږي

بس دی مرګـــونه او نــاتارکلو کې
ســوله، جــرګه شې او اتبارکلــو کې
پريږدۍ چې راشې نور قرار کلوکې
په ببر ســـر ماشوم به څه تيريږي؟
چې ټانک د کلي پروياله تيریږي
----------------------------------
سميع الدين افغاني
م ٠ کال ٦ - ٨ - ٢٠١٠

{/slide}{slide= ژوندون نلري بقا }
دا بحـــرونــــه دا فضا
دغــــه ځمــــکه دا هوا
داهستي نــــن او سبـا
ده فـــاني دغــــه دنيــا

که بادشاه وي دملکونو
هم صاحــب د کــــروړنو
د بنــــګلو او بـلــډنګنو
خو ترې تللي وي فردا

دبــــدبــــې او عــــزتونه
د قدرت مغروروختونه
ها قصرونـه او برجونه
چـاتــــه نــلــــري بــــقــا

ای مــــغروره د هستيو
د قدرت او د چـــوکيو
د عيشونو او خوښیو
د ژوند نــــده دا مـانا

لــــږ دمــــه شه د غــروره
ای د بــــل په زور باتوره
شــــرم ښــــه دی د تربوره
کړه حاصل د خدای رضا

لږ انصاف درته پکار دی
ولس ټول درته په قهردی
سباواک د بل واکدار دی
مــــکړه ځــــان ســــره جفا

عمر ټول پــه تيريدو دی
داکاروان پــه رسیدو دی
غفلت کار د ليـــونو دی
ښه عــــزت لري تـــقـــوا

ځان دې پــيژنه انسان یې
بې خـــبره د خپل ځان يې
چې په غیر لارو روان يې
نور د خــدای غـواړه پناه

سباخــدای ته دې رفتن دی
ژوند ختميږي ځانکندن دی
بس يـــو څــــو متره کفن دی
څــــه ځـــــواب کــــړې د الله؟
......................................
سمیع الدین افغاني
م ٠ کال ٢٩ - ٧ - ٢٠١٠

{/slide}{slide= بيا ای هموطن }

خون افغان چــرا ارزان شده است ؟

که جابر قدرت دوران شـــده است

که اين خودکش وبمب کور دشمن

سبب قتل مــال و جان شده است

چرا آن ديوې خون اشام وحشی

نصيب ما درين زمان شده است

اين هم انسان و آهی! دلی دارد

تنش بيماری بي درمان شده است

ديګر اولاد مــــن و تــــو نــــدارد

که از يک جسم واز يک جان شده است

کجا درمــــان شود آهی! غريبان

هر طرف شهر نا پرسان شده است

امیدلطــــف ا ز د شمـن نبـــاشد

که قاتل قدرت جهان شده است

کجــــا شد ګــــوش شــــنوای انان

که یکبار نی وصد اسان شده است

بيا ای هــــموطن بــــاهــــم بمانيم

که هرجا خشم بی پايان شده است

بــــيا پيمــــان با هــــمی بــــبنــديم

که امــــر صلح در قران شده است

ادای حــــرمت و اعــــمـــار کشور

صدای قلب هر افغان شده است

---------------------------------

سميع الدين افغانی

٢٠ - ٧ - ٢٠١٠

{/slide}{slide= آزاد افغانستا ن }
چــې کلــــه ګل کلــــه بوستان يــادوم
زه مــــې د خــــوږ زړګې جانان يادوم

څوک به سپيڅلې د يار مينه ستايي
زه هـــم نرګس سره بوستان يادوم

زمــــا قــــلم او مــــحبت معلوم دی
جنګ نه نفرت زه خپل آ رمان يادوم

ټوپکه مات ،ظالمه سر دې وخورې
زه مې په ســــوله کې ايمان يادوم

يواځې جنګ ندی چې لار پيدا کړي
زه پــــه قــــلم د ژوند داستان يادوم

جنګ تباهي ده جنګ وحشت راولي
د قــــاتــــلانــــو تير زمــــان يــــادوم

دا چــې غليم مې په بــاغونو ګرځي
پــــه اتفاق کــــې غليم وران يادوم

چې شل په سلو کې قدرت غواړي دوی
زه پــــه لستوڼې کــــې ماران يادوم

دا دپــــردو استــــخبـــاراتــــی ادارو
ښکاره او پت جیره خوران یادووم

دا وزارت خــــو د خدمت موخه ده
دا د چوکی ټيــــکه داران يــــادوم

راشه چــــې غــــاړه شو غړی شو سره
په ورورۍ هــــر مشکل اسان يادوم

افغانــــه پريــــګده د توپــک خبره
پـــه هوښاري بـُـرد د ميدان يادوم

راځه چې لاس د ورورۍ ورکو سره
د ازوريــــدلــــي افغانــــان يـــادوم

زه دښمـــني د ټوپک مار سره کړم
نه چې د دين خدمت ګاران يادوم

ټوپک دې پريږده سترګې خلاصې که نور
والصلح خير پــــه نوم قــــران يادوم

افغاني يــــوکــړه دا خواره قومونه
بــــيا به ازاد افغانستا ن يــــادوم
----------------------------------
سميع الدين افغاني
م .کال ٧ - ٧ - ٢٠١
مهاجرت

{/slide}{slide= دا څه حال دی ؟ }
د علامه محمدسعيد « سعید افغانیَِ
د ١٣٥٦ هجري شمسي کال د لیکنې پر بنا
دا څه حال دی ؟

پوه نه يم چــــانه دا پــوښتنه وکړم
څنګه ددې حــــالت څيړنــــه وکړم

څوک به ددې تپوس ځواب ووايي؟
ددې حالت راتــــه حساب ووايي

ډاره ، هراس خو موخلاف ته بيايي
داسياست وال موانحراف ته بيايي

ارتجاع ،هروخت د دوکو سره ده
خاين، خپل شومو پلا نوسره ده

د بلـې خوا دا د څــــوکۍ نوکران
دي د ولـــس اوتــــرقۍ دښمنان

اجـنټ د لاســــه دا وطن تباه دي
د جــــاهلانو نـــه اميد خطا دي

استعمارګر راته نيرنګ ښکاري
روشن فکران موهم کمرنګ ښکاري

يو څــــو کاذبه د قــــدرت ليونيان
پردی پـــه زور د حاکيمت ليونيان

په چپاول باندې روږدي دي تمام
دا وطن پــال مو زنداني دي تمام

نو دې حالت تــــه به ځواب څه وي؟
دې ته رښتينۍ فصل وباب ځه وي؟

که پــــرده جګـــه دعيبونو کاندې
يا بر ملا د دوئ ظلـــمونو کاندې

که وای چې څومره بيکاري ده دلته
ټول ناداري بـــې روزګاري ده دلته

وايي، چې ستا پدې کی کار نشته
ستا حاکميت کــــی اقتدار نشته

که واي ځوانان موټول بهرته درومي
د پــــردو زجــــر دبل در ته درومي

هلته تــــوهين او رټــــل کيږي تمام
دوي پــــه ناحقه وژل کيـږي مدام

واې ،په تا څه چې ټول افکار پاروې؟
؟ زموږ قدرت زموږ روزګار ورانوې

که وای دا مرستی کو م ځواب نلري
وای د خيرات پیسی حساب نلري

واي ،سيــــاست کــــې دتا کار نشه
خيرات اشنــــا نــلرې يــــار نشته

ما ويل، ملــت او بودجه یعنې څه ؟
واي، ز موږ ه خپله اراده په تا څه ؟

مصـــر فــــو ېــې خپل بــقــــا لپاره
د خپل مــــر اد او در ضــــا لپاره

که وای قدرت کې دي ناپوهه خلک
واې ، پکار ندي ز موږ پوهه خلک

تر دولسمه شپږم پــــاس ښــــه دی
تحصيل يې څه کوو اخلاص ښه دی

اوس دی چنګيز او هلاکو په قدرت
ستا وظــــيفه ده دحــــاکم اطــاعت

که دې له دندې نه دې شوې بې خبر
ګنې چـــې ګورې ، ډبلۍ او ستا سر

دوی دخيــــانت کلــــه اظهار کوې
وای، داســــې نده ترې انکار کوي

که واې ژوند دعالم، پوه بدتر دې
واې، ددې راز افشا کــــول خـــطر دی

که واې تشخيص دمرض وړوندښکاری
وای زموږ کار موږ ته سمون ښکاری

ما ويل، قانون مو د ځنګل قانون دي
کوتک ، ډنـــډې او دچلول قانون دی

يو ډارن غږ کړه چې دا څه وايې يار؟
ځان دې په خپله خيژوې ته په دار؟

ما ويـــل ډاريـګه مه جــرت دی په کار
لږ څـــه احساس د مسؤوليت دی په کار

د ژوند ماهيت په حقيقت ښکلې دي
ژوندپه همت او مسؤوليت ښکلې دي

هــــاد وطــــن تاريـخ ته پام وسا ته
لــــږ دنیکــــونــــو احترام وسا ته

ای هيوادوالو دا لوی فرض دی زموږ
داخپل ګفتارته عمل قرض دی زموږ

نور د پــــردو د دوکـــو ښـکار نشئ
چې پــه لمسون د لوی اغيار نشئ

د يــــو بــــدلــــون او د سمون لپاره
د يــــو واحــــد وطن د شتون لپاره

دې بــــد حالت ته نور انجام شوسره
يو عمـلي ګــــام او اقــــدام شـــوسره
------------------------------
سميع الدين افغاني

{/slide}{slide= د سولې دښم }
چې وې د سولې او صفا خبرې
د افــــغانــــانو د پخلا خــــبرې
وي د ورورې اوبې ريا خبرې
دا د لستوني مــارا نکارکوي

دی په جنګو کې خپل هستي غواړي
د افغانــــانو تبــــاهـــي غــــواړي
ځانله بزنس دبل نيستي غواړي
ځکه د ســــولې نــه دئ ډار کوي

دی د سبا ورځــــې حساب بيرو ي
د خپل کړه وړونه ېې ځواب بيروي
دی د کاذب وجدان عذاب بيروې
پــــه ســــولې کلــــه اعتبــار کوي

زموږ مالت ېې په سوراور سیځلی
د چا خرمن د چا ېـــې کور سیځلی
زمو ږ وطن ېې لور په لور سیځلی
دغه جانې کار دخـــونخوار کوي

دی برالا د بـــل په ډول ګډيږي
په سپين ستر ګئ دبل په زورغږيږي
خبره يو وي خو دئ نور غږيږی
خاين دښمن دې چم د مار کوي

د شرق اوغرب دوئ په فرمان دي
هسې پــــه نوم بــــاندې افغان دي
دوئ مو لسټونې کـــې ماران دي
صرف افغانيت په خوله اظهار کوي

دو ئ پښتانه هـــم پشئي وژلي
هم يې ازبک نورستاني وژلي
دوئ د افشار واړه بچي وژلي
اوس هم په جنګ باندې ټينګارکوي

راځئ اي ورنــــو اتحاد جوړ کړو
چی سره يوشو خپل هيوادجوړ کړو
سوله يوالي تــــه بنياد جوړ کړو
پردي په جنګ باندې تلوار کوي

دا د باتورو شاځلميانو کور دی
دبا ايمانه دين دارانـــو کور دی
د بــــاعزتــــه افغانانوکــــور دی
افغان په سولې تل اسرارکوي
--------------------------------
سميع الدين افغاني
م کال ١ - ٦ -

{/slide}{slide= حالات }

څه حالات موپه وطن دي چې تيريږي
ځوانې هيلې ارمــانونـــه مـو ژړيــږي

څه وختونه فرصتونه په تلو تلو دي
زموږهيلې اميدونــه پــه سلګو دي

اوسيده په يو مالت کې ښکلې ځوان
وه قانع په خپل قسمت په خپل ګذران

شپه اوورځ ئې په زحمت اومز دوري وه
کــر د ځمــکې د نيکو يــې غريبــي وه

وه خوشاله خپل مالــت کې دغه ځوان
هم راضي په سخاوت دپاک سبحان

بد حـــالاتو د وطــــنه مســــاپـــر کړ
دي نــــاخوالو د کلــــونو مهاجــر کړ

شپې او ورځې تيريدی مياشتې کلونه
ورپه زړه شو د وطــن خـواږه وخـتونه

هغه کلی هـا ښايسته باغ او ګلز اربيا
د شنيليو او ګلونو نــــو بها ربيـا

يادول يــې شپه او ورځ خــپل وطنونه
د مالت هغــه شيبې خـــواږه يادونــــه

ویل چې خدايه خپل ملکونه مې ياديږي
د وطن شنه شنـه فصلونه مې یــــادیږي

څومره ښکلې څه ښایسته کلي بانډې دي
جــــم او جـــوش دبـــازارونو مې یادیږي

د ودونــــو او دودونــــــــو رواجــــونــــو
ها دیرې ها مــجــلسونــــه مـــې یادیږي

د پی مــــخو ښکلو پیغلوبیر او بارکې
هغــــه لــوی لــوی زیارتونه مې یادیږي

پــــه اختر کــې د ځـــوانانو ډلـــې ډلې
هــــامیلې او اټــــنونــــه مـې یادیـــږي

د چــــینی نه د اوبو منګــــی په سر کـې
ها د پیــــغلو کتــــارونه مـــې یــــادیږي

رنګ پــه رنګ ښکلې جامې د طاعتونو
په مسجد کې ښه وعــظوونه مې یادیږي

مــــړ اوبــــل داوربــــلـکــــو الــوتــــنې
د بــــامــــو د ســـر خــوبونه مې یادیږي

یــــادول یــې زیــــاتــوي د زړه دردونه
افغاني هـــا تیر وخــتونـــــه مې یادیږي

*********
سمیع الدین افغاني
م کال ٢٥ - ٥ - ٢٠١٠ {/slide}{slide=د ميــنې لار }
پـه کومــــه مينه چې اظـــهار کوي
کــــله اقــــرار کلــــه انکـــار کـوي

په يو نظــر ېې زړه زمـــا وړي دی
لکه ښکاري دزړونــــوښکارکوي

هسې پــه ناز او کــرشمــوتيــره شوه
لکه سپوږمۍوريځ کې رفتارکوي

داســې پــــه مينه او ادا غــږيــده
خــوږ ې خـبرې خــــوږ بنډارکــوي

مدې شوې تيرې چې خبرېې نشته
قاصـــد چمـــونه دبـــاز ار کـــوي

دا بـــد قـاصد هم پــه نازلو ارزي
ځکه د زړونــــو کاروبـار کـــوي

د افغاني زړه تــــه ېې لارموندلې
ميــنه د زړ ه ، زړنــو تـه لار کوي
-----------------------------------
سميع الدين افغاني
م کال ٢٥ - ٥ - ٢٠١٠ {/slide}{slide=دمور زړه}

يوه لنډه کيسه د مور د ورځې په مناسبت

يــــوکيسه د يـــوې ښکلــــې ناوکۍ
وه حسينه پــه مثـــال د ښاپـــــيرۍ

د ښکلا شهرت يـــې ډيــروه بې انداز
چې پـــرې خپلـــه وه اګاه لـــدغه راز

ډيرځـــوانان يې د ښکلا وه خريدار
کبرجنه ډيــــر مـــغـــروره پـــه رخسار

ښکلی ځوان وه په هغې زړګي بايللی
هغه حسن يــې زړګــي تر ګوګل وړی

په خپل فــــکر کــــې با عزمه با ايمان
ښکلې پيغلې ته ېې اظهارکړه خپل ارمان

پيغلې وليده چې ځوان دی هسې ښکلی
چی په ما باندی ېې خپل زړګی بايللی

چې دځوان اظهاريې واوريـــدپه ښه شان
ورته وړانــدې کـــړه خپل شرط په هغه ان

که دې شـــرط راته قبول کړه زه يم ستا
بــــی لـــه شــــرطه بــــه دې نشــــمـــه ليلا

ځوان ويــــلې چې هــر شرط ته يــــم تيار
راتــــــــه وايــــه چــــې زه نــــلــــرم قــــرار

ويل چې شرط مې دی مشکله که پوهیږې
هــــمدا اوس بــــه د مور کورته روانیږی

مور دې مــــړه کــــړه ماته رايوړه لړمون
پس لــــه هغه به کامياب شــې په ازمون

زه بـــه ستا شمه ژوندون کې تل مــدام
که قبــــول کړې زما شــــرط زما مرام

ځوان په منډو دخپل کورپه لورې سرشو
د خــــپل مــــور ته رسېدلو پـــه تکل شو

هلته ګوري چې ېې مور په خوب بيده وه
بې خــــبره دخپل ځــــوی پــدې قصه وه

لوی چاړه يې دخپل مورپه ګوګل سر کړ
سمـــدستې يې دخپل مـــورځيګربهرکړ

دا ځيګر يې کړ په لاس په منډو سر شو
د جـــلې پــــه لـــور ېې عـــزم او سفر شو

ورخطــــا د هـــغې پيغلې په لور سروه
ليونــــې د خپلــــه ځــــانــــه نـــا خبر وه

چې نا څاپه يې پښه شوه لارکی بنده
راګـــوزار شــودیوغت کانی تر څنګه

دی په خپل درد او فرياد باندی اخته شو
مورځيګر هلته ګــوزاراو کللولـــه شو

مــــور ځيګر نــــه دا اواز شولــــو بهر
اه ، پاک ربه چـــې مې ژوبـــل شو پسر

د اواز پـــه اوريــــدو پــــه چغــهار شـــو
ځوان په هغه سات دخــوبه را بيدار شـــو

چې دخوبه يې سرجګ کړ دم ساعت
مورېې سر ته ورتــــه نــــاسته په هيبت

مورې غږ وربـاند ي وکړ ځويــه څه دي
بيا نارارامه وې خوبونه دې درانه دي

ځوان چې خپل مورته له ورايه وکتل
له هيــــبته يــــې پښو تــــه ودانـــګـــل

ويل مور جـــانې زه يم ستا اصلي قاتل
ما تــــه عـــفه کـــړه انصاف نه وم غافل

تا روزلی يم خپل نفس کې تر دې دمه
چې ژوندی يم زه بـــه ستا قدر ساتمه

خوږموجوديې ته خلقت دپاک سبحان
ستا دا پــــاکې عــــاطفې تـــه يم حيران

مور ده مينه مور احساس دی د ژوندن
یــــوهستي ده هــــم رڼـــا د سبــــاوو ن

هــــغه څـــوک چـې د مور قدر ته رسيږې
د خالق پــــدی پيرزوبـــانـــدې پوهيږې

پـــه دنيا کې تر هــــر څه نـــه خوږه مور ده
مور نعمت ده مـــور ښکلا د هريوکور ده
سميع الدين افغاني
م کال ٩ - ٥ - ٢٠١٠
{/slide}{slide=دا څوک دي؟} داڅوک دي چې تاريخ او په زمان موشک لري؟
احساس مـو راته وژني په ايمان مو شک لري

موږ سر د هر جنجاله د خپل سر په بيه جګ دی
زموږ پـــه قوې عـــزم او پيمــــان مو شک لري

فترت کې مو ځاي شوی ازادي دخپل ولس ده
ښکاريږي چې په لوړ نوم د افغان مو شک لري

باتــــور دزمانې وم پــــه ملکو مو واکداري وه
زموږ دجد په ځــــمکه او اسمان مو شک لري

ولس مــو راته وژنــــې دپردي سامراج په امر
زموږ پــــه ارادو د زوړ او ځوان مو شک لري

دښمن که مې پــــه خپلو کې نفاق ته سره بولې
په پوهه متانت او پــــاک وجدان مو شک لري

ډير زر بـــه ېې خپل عقل په سر راشې لـــرې نده
چې څوک موپه بـري دجنګ ميدان موشک لري

نن هرڅه نـــه ای ورو نو ديـــووالي ضرورت دی
يوکيږی هرافغان پدې ارمــــان مو شک لري
------------------------------------------------
سميع الدين افغاني
م کال ٢٤ - ٤ - ٢٠١٠

{/slide}{slide=وختــــونــــه}
يــو ګلابــــي رنـــګين څپه
يــــوه شيبــه يــــوه لـــمحه
د ژونديــوښکلې خـاطـره
د خـــوږې ميـنـې تــــرانــه

راته پـه زړه شوې سلسلې
ها ديادونــــوښــــې شيبې
ستا د وصـــال ډکې پيالې
ښکلې ساقــي او پيمــانه

هــــغه د يـــار خواږه کتــــل
په ګلابــــي شــــونډو خندل
ســـره اننګي چــــپه کـاکل
هـــغه سئتونـــه يــــارانـــه

هغه سپرلی ښايسته ګلان
هـــغه شنيلی ، غر او دامان
زيړ مازيګر ښکلی جانان
بـې ميـو مست وم ديــوانه

ژوندکې خوږې شته هم ترخې
داژونــد رڼــــا لـــري هم شپې
کلــــه خــــوښي کلــــه ګيلـــې
کــــلـــه وختــــونــــه جـــانـانه

داژونـــد تيريــږي هــم ايـــام
خـــوږوې دمينې خـوږ انجام
ښې خاطرې دخـــوږ ګل فام
خـــوږه د ميـــنــــې افسانه

اوس نــه دلــدارشته نـه دلبر
نه ېـې منګی شـته نــه ګدر
لکـــه د ژمـــې مـــازديــګـر
هســـې تيـــريـــږې زمــانــه
--------------------------------
سميع الدين افغاني
م کال ٢٠ - ٤ - ٢٠١٠
{/slide}{slide=ملي خاین ته}
بل مــــې وژنــــې او تـــه ګـورې