عبدالحفیظ ملیار

 

{slide=حسيبه شهيدې ته ډالۍ}
ستا د زړګي له درده ډک تاريخ
ستا د زړګي له درده ډک غزل
ستا د زړګي له درده ډک ارمان
ستا د زړګي له درده ډک پيغام
ستا د پښتو او هنر
دا د ادب په ځوانيمرګه باغ کې

(( زه مهاجره مرغۍ ))
ما په بار بار ولو سته
غواړم چې ستا دا يو څو لڼډې کرښې
زه د مسال په توګه
يو ځل بيا يادې کړمه
((تنها ژړا مې تجربه ده د ژوند
٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠
زما تاريخ هم ټول په وينو سور دی
٠٠٠٠٠٠٠
ماته ژړا لکه خندا دا سې ده
٠٠٠٠٠٠٠٠
مورنۍ ژبه مې د ځان دښمنه
پر دۍ ژبو سره کار لرمه
زما اوس داسې پيغمبر پکار دی
چې سر تر پايه مې شهرت بدل کړي
له مرور ځان سره ما پخلا کړي
زما د ټول ژوند واقعت بدل کړي

ماته ډيوه د معرفت بله کړي
زما د کرکې ذ هنيت بدل کړي
ما له نړۍ سره په لار سمه کړي
زما د وينې بيه لږ لوړه کړي
زما له نومه د وحشت ټکی پاک کړي
زما له سترګو اوښکي بل ځای يوسي
او ماته دا وښيي چې
ژوند کې رڼا څنګه ده
ژوند کې ښکلا څنګه ده
ژوند کې خندا څنګه ده ))
زما شهيدې حسيبي خورې
ستا په دا ښکلي پاک ارمان مې قسم
ته لکه لمر د سحر و ځليدی
ته لکه لمر دسحر وخنديدي
مو نږ ته اميد د ارمانونو شولې
ته ناهيدۍ شوی مونږ ته
ته شوی ملاله مونږته
ما ويل تا به له نږدی ووينم
زه به دا خپل زخمي زخمي زړګی
دا د پليو په شان
لکه داور بټۍ کې
چې چويدلي وي دا
زه درته وښيمه
زه به هم تا سره ارمان شريک کړم
زه به هم ستا د ارمانو کشتۍ کې
ستا د ارمان منزل ته
در سره يو ځای لاړ شم
افسوز
دا طمع له تا نه کيدله
چې د پښتو د ادب بڼ به ته يواځې پريږدی
ته به د ګل په شانې
دومره ژر ورژيږې
د شهادت جام به په سر واړوی
مونږ به په خپل ار مان يواځې پريږدی
مونږ به حيران پريږدی
مونږ ته به ته د اوښکو ډک عجيب باران پريږدی


بياهم داستا دا جنتي قبرته
زه به پنځه وخته دعا کومه

ستا به فاميل ته ستا بچو ته به زه
صبر جميل له پاک الله غواړم

{/slide}{slide=پيدا نه  وای}
خوب   مې  وای   دا    ستا  په   ليچو  يا   خو  بې  له   تا    نه  وای
يا   که    ته    زما     نه وای   نو   بيا    د    زه      پيدا     نه  وای
زه   د   وای   ملنګ   د   مات    کچکول    سره    دا    ستا     د   در
ای      زما      وطنه      خو   له      تا       ځينی     جدا    نه  وای   
مينه   ورور   ولي   وای    محبت    وای  جنګ   او  شور   نه   وای
مرګ   نه     وای     لمبی     نه    وای     غوغا    او   وا ويلا نه  وای
مونږ   که   د     توپک   په    ځای     تعليم   ته    مخه      کړيوای
دا    سې    در    په   دره    خوار    او    زار    به    په   دنيا  نه  وای
ځاله      د   مرغيو     غوندې        ټول       بچي       د       والوتل
کاشکې    بې     وطنه    تيت      پرکه     په    هر    خوا    نه    وی
زه       حفيظ  مليار       په     محبت       کې       پيغور      نه    منم
زه  به    مجنون   نه    وای   نو   داته     که    مې    ليلا    نه   وای
19,05,2012

{/slide}{slide=غنيمت}
غنيمت ګڼه هر دم د ژوند په لاره
چې شو تير هغه رانشي په بار باره
څو کيدای شي ګشلان وکره په بڼ کې
چې هر څوک د لزت يوسي له ګلزاره
که د شاتو مچۍ نشوی بياهم خير دی
هسې نه چې شې لړم غوندی نيشداره
ښه هغه چې پاچائئ کوي په زړونو
ګټه چا کله ليدلې له ازاره
ځان ښودل ځان پړسول راته عيب ښکاري
ملنګي لباس کې ګرځه شه خاکساره
په مرګي د هيس انسان روادار مه شه
که د خپل او يا پردی وي زما ياره
پسله مرګه به هغه خلک ياديږي
په ژوندون چی تری څه پاته وی يادګره
د غمو پيټی په هر چا باندی بار وي
په چا ډير وي په چا کم حفيظ ملياره

{/slide}{slide=د مکتب لمبی}
ما مې د مکتب لمبو ته وژړل
ډير مې هغه وران صنفو ته وژړل
د صنف د رياضې تختې هم سوی وې
ما يي د تختو ايرو ته وژړل
هيلې ځوانيمرګې شهيدانې وی
ما يي د مزار جنډو ته وژړل
د علم ډيوه مړه وه تور تمونه وه
ځکه مې د وخت ظلموته وژړل
ای حفيظ ملياره خلک سپوږمی ته ځې
ما دا خپل کڼډر کوروته وژړل
ويانا د اتريش ښار

{/slide}{slide=رپيږمه}
مخ ته چی د ګورمه رپيږمه
سترګو کې حيا لرم شرميږمه

ګرانې مخامخ درته کتی نشم
پټ لکه ماشوم هسی زوريږمه

ورک مې شي جرئت چې تاته وګورم
بيانو ګرد چارپير درنه تاويږمه

صرف له سرکو شوڼډو د خندا غواړم
بيانو به ټول عمر درجاريږمه

ای زړګيه ژوند بی مينی خوند نکړی
ګاله تکليفونه خفه کيږهمه

څه وکړم شاعر ګل سره مينه کړي
ما حفيظ مليار ته په قاريږه مه

حفيظ مليار اتريش

{/slide}{slide=هر افغان}
هر افغان راته د ښکاي چمن ګل دی
د لغمان که د کابل يا سرپل دی

قندهار که پکتيا ده که بغلان دی
په شملو يي ښا يسته هرخوا محل دی

له کنړه تر هلمنده تر مزاره
زما وينه ده وجود دی زما خپل دی

نورستان دی که غزني دی که هرات دی
يو افغان دی خپل ساتونکی د مرچل دی

دې هجران کې افغانان چې يو ځای وينم
خوشبويي د ننګرهار د نارنج ګل دی

د تبعيض په نوم چې اور بلول غواړي
افغان ندی دی غلام دی دی د بل دی

د خيبر او هندوکش شملی چې ساتي
ای حفيظ ملياره دا زمونږ اتل دی

{/slide}{slide=په وينو سرو مورې}
د ملالو او د نازو مورې
زمونږه د تاج او د شملو مورې

تا امان خان او احمد خان روزلي
د ازادۍ او حماسو مورې

ستا په همت انسانان فخر کوي
د هندوکش او تاترو مورې

د ناهيدۍ شهيدې لور د قربان
ځان يي کړ رنګ په وينو سرو مورې

ستا بيخوبي به کوم نادان هيروي
يي په ر ښتيا د صفتو مورې

للو للو ځومره په مينه وايي
د نن سبا په اميدو مورې

په خندا ډکه خوله چې مينه کوې
خوږه له شاتو او خوږو مورې

ځان درنه هير وي د اولاد په فکر
پټ په زړګي د ارمانو مورې

نشې خفه خدای د ارمان پوره کړه
ډکه له صبر او حوسيلو مورې

ستا په دعا مونږ ته جنت نسيب شي
د برکت او عظمتو مورې

د پښو خاورې د منظور دی راته
حفيظ مليار ته په ليمو مورې

{/slide}{slide=ما وبښه}
پاکه خاونده د کې څه تدبير دی
چی دچا يو چاته ته د بل تقدير دی
څوک له خوښۍ او له مستۍ ګډيږۍ
څوک د څوچونو په سيلاب راګير دی
شته چې د زړه دا غونه يي شمار نلري
شته چې د ظلم د ماڼۍ امير دی
شته چې ليلا سره خپل جام جنګوی
شته د هجران د جيلخانو اسير دی
نو زه د ژوند ته اخر څه ووايم
چې هر لحظه يي د احساس په وير دی
خاونده ما حفيظ مليار وبښه
که می له ژوند اخيستی بد تصوير دی
مليار ويانا

{/slide}{slide=سپرليه}

څلوريزه                                                           

که راځې نو ای سپرليه د نيشو سره راځه
زمونږ ورانې ميکدې ته د پيالو سره راځه
د مينې عاشقان د ټول خمار دلته پراته دې
په لږه چاره نشې د خومو سره راځه

عبدالحفيظ مليار اتريش , ويانا

{/slide}{slide=مهر بانې زما مورې}
مهربانې زما مورې --- قدر دانې زما مورې
په خدمت کې د اولادوې----------- سرګردانې زما مورې
بيخوبې به د ګاللې ----------- با ايمانې زما مورې
په ناخوالو د ژوندون کې ---------- باګزرانې زما مورې
ستا د خولې مړۍ زمونږ وه--------- تير له ځان وې زما مورې
د اولاد د ژوند ثمر ته------ --- با ارمانې زما مورې
ګنا هګار حفيظ مليار يم -------- ارمانجن ستا دخدمت يم
کاشکې ته راته ژوندۍ وای------- جنت نشانې زما مورې

مورې قبر د خدای ستا جنت نشان کړي
مورې قبر د خدای تاته چراغان کړې
زه حفيظ مليار به عزر کوم خدای ته
چې فردوس جنت کې ستا ښکلی مکان کړې

{/slide}{slide=مړ   نشم}
ګران          افغانستانه          په      تا     څه     و شول
زما    د     ژوند      ارمانه      په   تا     څه     و    شول

لر    دی    او     که     بر     دی    پکښې   اور  بل  دی
امونه       تر         بولانه        په    تا       څه       و  شول

ستا   د   زړګي    کور      خدايګو      ګڼډل        غواړي
زما      څيرې      ګريوانه       په     تا      څه         و شول

شپه   وي   اوکه   او  که   ورځ   د خيال  انځور   مې  يي
د   پښتون    د    کور    اسمانه      په   تا   څه      وشول

مړ      نشم          هجران         کې            ما  در          وغواړه
د   خاپوړو       ځای     لغمانه      په    تا   څه    وشول

د   زړه      للمې     اوبه         نکړې             حفيظ     مليار
د     اوښکو      جوړ       بارانه         په    تا      څه  و  شول

په    درنښت     حفيظ     مليار      ويانا    د اتريش   ښار

{/slide}{slide=دسلګو    په     وخت     کې}
مانه     مې        د         اوښکو     د       باران          خبرې       مه      پښته
پرې     ميږده      د     څيرې      مې    ګريوان     خبرې       مه       پښته

ما    مې       په       زخمونو     ستا      د   ظلم       بټې          ايښې      ده
نور         مې       د       دردونو       او     درمان        خبرې      مه     پښته

ای          زړګيه            تاځينې        بدلفظو            ځواني             يوړله
پريږده      دا    دعهد       او      د      پيمان            خبرې       مه     پښته


زما    د     ارزو    ګانو        ګلان     څومره      ډير     زر    مړاوي    شول
جز     مې    له     اغزو         نور     د    بوستان         خبرې   مه       پښته


پاڼه      د     خزان       شوم         باد       مې      هرې        خواته          اړوي
ای      سرګردان        ژونده          د        مکان         خبرې      مه    پښته

ګران      افغانستانه           په      تا       اور      ندی      په     ما   بل    دی
خاوره      به      د     ښګل     کړم             د    هجران     خبرې   مه  پښته


ما     حفيظ     مليار           نه      د   سلګو   وخت   کې   سوال    مکوه
زنې     مې     زر       تړه          د      ارمان             خبرې         مه        پښته

حفيظ    مليار      ويانا     د    اتريش     ښار

{/slide}{slide=زنګوم   به   دې}
شونډې    به    کړم     سرې     جوړ    به    انګار       کړم
بل           به     کړم         لمبې      تابه         ازار          کړم

سرې      سترګې     مې     ګوره        شرابي       ښکاري
مه       راځه        نږدې           تابه            خمار         کړمه

ګلونه      تنکۍ      يم        په       لاس         نه        درخم
نه     چې     تا     له    ژوند    ځينې         بيزار     کړمه

ګل       د     اننګو       کې     مې       عطرونه      شته
زړه       به     درته       تور        زه      له   بهار       کړمه

ای     حفيظ    ملياره         زنګوم              به           دې
زلفونه         به       ټال            درته             تيار         کړمه

{/slide}{slide=ناحيدی      شهيده}
ما       په       ځانګو       کې       ما            شومان       پيژني
زما               غيرت                    زما          ايمان            پيژني

که       له           هر        کاڼي        بوټي     وپوښتي   څوک
ما            له               امونه           تر        بولان           پيژني

د        ميوندی            ملالی           نوم            نه        قربان
چې       په          ټپو        يي      زوړ     او    ځوان    پيژني

د       مور     خدمت      چې      کړي       جنت    ته   به    ځي
دا                  جنتيان               افغانستان                پيژ ني

په        ميکده         کې          خم           په       سر       اړوو
مونږه               بدمسته                جهانيان               پيژني

د       ناهيدۍ             شهيدی              رنګ       د         وينې
په      سور       شفق        کې       پاس        اسمان      پيژني

له             خود  غرضو            نه               نفرت            لرمه
يم               يو            فقير        ما     ملنګان            پيژنی

حفيظ        مليار        زخمي      زخمي         روان      يم
ما      بل        څوک       نه         ما      خپل       ارمان    پيژني

حفيظ      مليار

{/slide}{slide=ټوټی    ټوټی  منګی}
احساسه   بس    کړه      سپلنی       غوندی    يم
په  اور   يم   سوی  ا  و      لوګی    غوی       يم


لکه   د                پيغلی      له    اوږو     ګزار         شي
ټوټی     ټوټی    هغه         منګی          غوندی       يم



خپله       يم      تګی    ا وبه     بل         ته           وړمه
زه      لکه      سيند      عليشنګی       غوندی  يم


که    بل     وطن       کی      زه   پادشاه    هم     اوسم
ځان    راته     ښکاري       چی   پردی   غوندی     يم


افغانستانه                   لپه               لپه         ژاړم
زه      هم     د    ستا     دا     مات    زړګی  وندی  يم


د           تخيل               په     وزر     يار                    لټوم     
لکه         مجنون      تل     سحرانی    غونی    يم


حفيظ      مليار      يم     دهجران          له      غمه
مدام              زوريږم       ليونی      غوندی      يم


مليار

{/slide}{slide=د   مور     پاکی     شدی}
وطنه       مينه     د       د       وينو      په         رګو    کی       لرم
ستا     سر     لوړي    د     پښتنو    جګو    شملو    کی    لرم


د     غيرتونو        انګازی     د    په     اسمان   کی        ګرځی
ځکه      زمريان      د     لوړو     غرو       په    سردرو   کی   لرم


مونږ       افغانانو     خو      د      مور        پاکی       شدی        رودلی
د   حمت      درس     می   له   خپل  موره    په    زانګو     کی     لرم


وطنه    اور      که      په       تا    بل     دی      زه      سوګند     يادوم
داسی      زوريږم        لکه    زړه     چی    می     لمبو    کی       لرم


که     مهاجر     يم  روح     روان     می     هلته      تا       سره     دی
څنګه     به    هير    شی     پلار    نيکه      می     هديرو       کی   لرم


وطنه     زيری          درکومه       چې        ګلبڼ     به          شې       بيا
د   لر    او    بر    واړه         بلبلې          په               نغمو        کې         لرم


روباب   لاشته      دی     منګی     شته     دی     او   سه   تار  هم  شته  دی
چلم    هم        شته       دی       خماريان           هم    په        ديرو        کی    لرم


دا    د     حفيظ   مليار          غزل     به            ياقربان       غوندی         شي
ملالې          پيغلې          لر         او        برو            پښتنو      کې           لرم
مليار    ويانا

{/slide}{slide=هايکوګانې}
مور  او  پلار
يو   ورځ    به     ته     هم     د   اولاد    خاوند     شې
تا     چې      ازار      د     مور     او    پلار     اخيستی
بيا       يي    له   زړه    نه       راځې


ګټه    نکړي
که      په      ژوندون        په    درد    دوا     نشولی
بيا     پسله    مرګه     پرری    ژړا     مکوه
بيا    کومه     ټه     نکړي


په   عيش  کي   مسروف

خدای        خود         مور       پلار              عزت               غواړي
اولاد         د       خپل     په    عيش   او    نوش   کي   مسروف
له    خدايه    ډار     نلري

پانسيون
وايي    د    مور    او    پلار     خدمت     څه    کوم
که    دوی     زاړه     شول    چيرته  
بيا   يي     پانسيون    ته    ليږم


قبرته
قبر    ته         مه   راځه       د       خدای       لپاره
بس     په    ژوندون     د   زورولی      يمه
زياتي    مې   مه    زوروه


کلتور
ما  ويل    افغان    يي   چې   کلتور   هير   نکړې
ويل    يي  کلتور     سره   مې   څه    دي      اشنا
اوس  بل    وطن    کي     يمه
حفيظ   مليار     ويا نا

{/slide}{slide=څلوريزه}    
څوک     د    شرابو       په      خومو        نيشه      وی
څوک   بيا   د   بنګو    په    پيالو        نيشه      وی

لږ      د     که      سترګو    ته       دا    و     وايي      ته
حفيظ    مليار    د     په       کتو         نيشه          وی

{/slide}{slide=هايکو   ګانی}

برالا  يي   وايم
څو ک چی دا   تاته  لږ    په     سپکه         ګوری  
افغانستانه      برالا     يي         وايم
زه  يي  حلالي  نه  بولم
اوس
ويل يي تبعيض کی می ښی ګټی وکړی
قوم می خپل و غولوه  
اوس  ميلونر ګرځمه
شخسي    ګټی
دا چی وجدان د چا  ضعيف  وی خلکو
د شخسی ګټو پسی ګرځی  مدام
ملی وحدت څه کوی
مينه
مينه له مينی  ولاړيږی  خلکو
افسوز چی بعضی پدی  نه  پوهيږی
ځکه چی مينه نکړی    
قبر
قبر    ته   مه   را ځه  د خدای لپاره
بس په ژوندون  د زورولی يمه
زياتي می مه  زوروه

حفيظ  مليار      د   ويانا       ښار

{/slide}{slide=ستا اختر}
ګرانی نن می ستا اختر ته څه ډالۍ را وړيدی
دا داوښکو له ګلۍ می غاړکۍ راوړيدی
د زړه د بټی لاندی می د ستا د ظلم اور دی
زخمونه وريت شوی ما پلۍ راوړيدی
باڼه د شوخو سترګو د که بيرته رانه واخلی
له تل د زخمی زړه نه می ګيډی راوړيدی
ګريوان می خپله ګڼډم ليونی می ولی بولی
له تار او له دا ستنو می قطۍ راوړيدی
د زړه بازار می وران دی جز باروت پکښی خرڅيږی
د چا توپ او طياره ده چا مرمۍ راوړيدی
وصال می ستا نوش نکړ په هجران کی د کړيږم
لکه شمع سری لمبی می په کوپړۍ راوړيدی
خپل ځان به صدقه کړم ستا له يو لحظی خندا نه
ما می ټولی ارزو ګانی سپيلنۍ راوړيدی
که د شونډوشراب راکړی دا د سروسترګو په جام کی
خوار حفيظ مليار عزرونه په زولۍ راوړيدی

عبدالحفيظ مليار ساپی

اختره مه رازه هجران کی يمه

زما د اوښکو طاقت نلری ته

نه چی خفه لاړنشی

عبدالحيظ مليار د ويانا ښار

{/slide}{slide=د افغانستان د ازادي د ورځ په ویاړ}
که ووايي سلام زما په شاه امان الله خان باندی
دا ملی اتل ملی رهبر او قهرمان باندی
ګرانه ننګرهاره

دا وه د عزت ننګ او ناموس او حريت مين
دا د ازادی او او سرلوړی او شرافت مين
قبر يي ورته وينځه د عطرونو په باران باندی
ګرانه ننګرهاره

ګرانه ننګرهاره ماته بيا د ګلو هار جوړ کړه
بيا د ملنګ جان د ارمانو د زړه پرهر جوړ کړه
که جوړه پښتونخوا شی بيا به يي ږدم فخرافغان باندی
ګرانه ننګرهاره

جار شه له ملالی د هغی غيرتی ننګ ځينی
بيا د خوشحالخان دا د قلم او طوری شرنګ ځينی
درود د رحمت وايه په نا زو او احمد خان باندی
ګرانه ننګرهاره

لاړ شه ميرويس خان ته په شملی يي عطر وشينده
څومره چی کيدای شی په جرګی يي عطر وشينده
بيا می سلام وايه لوی اتل مو اکبر خان باندی
ګران ننګرهاره

ای حفيظ ملياره مونږ ښايسته ښايسته ګلان لرو
پت چی د وطن ساتی مونږ داسی شازلميان لرو
لوړ د وی بيرق د ازادی افغانستان باندی

ګرانه ننګرهاره

{/slide}{slide=ولې     تقديره}

د ښاغی  اجمل   اټک  د  شعر   په   اقتفا
ولې     تقديره
شمعې       بيګاه    خو      ما  او     تا    وژړل
تا   برالا   او        ما       په       غلا    وژړل
بړاس   مې    د    زړه   نه   يو   څه   لری   کړلو
چې     ټوله    شپه       مې     تر     سبا    وژږل

زما        ګريوان     له      مانه       ډير     ژړلي
د ا    چې      دا      ما     ډير     بيګناه      و ژړل

زه   مې   دا    څيرې    ګريوان    زر   رصوا   کړم
ځکه     خواخوږو       مې       پر       ما    وژړل
ساقی       شرابو          د         تصل         نکړمه
لکه         يتيم       مې       بيا   او      بيا    وژړل
په        جګيدو        وليدو       کې      ستړی   شومه
د    ژوند    سفر       کې       می      تنها     وژړل

لکه       ملنګ      چې      څوک       په      کاڼو ولی
زړګيه      تا          لکه           ګدا           وژړل  
ولې         تقدېره          مسافر         د         کړمه
له    وطن    لرې    مې      هر        خوا     وژړل
زخمي   زړګی    به       څنګه          چاته        ښيي  
حفيظ   ملياره     خير          که        تا         وژړل
حفيظ    مليار     ويانا     د   اتريش     ښار

ژبه

ژبه       د     پريښوده      څه       شی     شوی    اشنا  ؟
په        خپل      کاله    کې   د    پردی     شوی    اشنا
له   تانه     خواږه      خو     ټول    بل    چا      زبيښلي
ښکاري    چی       جوړ     جوټه    ګنی     شوی   ا شنا

{/slide}{slide=سلاح    په   پارلمان}

سلاح    په   پارلمان
يوه     هايکو
په    پارلمان              کې     خو    سلاح    نشته   دی

کنه   خو     هلته     به     هم   اور        بل     وه
وکيلان       يو       بل        په       بوتلو      ولي

حفيظ  مليار      ويانا     د       اتريش       ښار

{/slide}{slide=ټوپکه   مات     شې}
توپکه         مات          شې
قلمه         مود          شې

باروت      د   ورک      شي
سواده         دود          شې


د          اټوم            بمه
لمبې      د      ورک     شه
لوګی     د      ورک     شه
ايری     د      ورک      شه

ماشوم              ژړيږي
ميندې              زوريږي
کورونه              سوځي
انسان              قتليږي

عاطفه                کومه
دا       کوم     همت    دی
چې    څوک    قاتل     مو
د       بشريت        دی

مينه        انسان         دی
سوله        ايمان          دی
په        محبت         کې
جهان       ودان         دی

سوله       سفا        کې
فاني         دنيا        کی
ملي     وحدت         کې
عقل    او  حيا        کې

سپرلی            مسکيږي
ګلبڼ              نڅيږی
ګلان           غوړيږی
بلبل            مستيږی

ټوپکه     مات      شې
ټانکه     اری      شې
توپه      نابود      شې
خاورې    ايری      شې

قلمه    مود        شې
سواده    دود      شې

عبدالحفيظ      مليار     
ويانا     د   اتريش       ښار

{/slide}{slide=يوه   هايکو}
زوی   يې    ويل         ای  پلاره   پيشرفت  نو  څه   وي

پلار   يي   ويل  خوار    شی   پدی   نه   پوهيړی

واخله    ټوپک       لاړ   شه  مکتب  وسيځه

حفظ  مليار        ويانا      د       اتريش   ښ

{/slide}{slide=په  ايران  کې   سر  په  دار}
مونږه    افغانان    څه   خوار    او   زار         شولو
څه  مړه   په   جنګو   کې   څه   فرار           شولو

شو       افغانستان          د       بزکشي          ميدان
د      هر       پهلاون     شو    د   مستي           ميدان
څومره          بد بختيو         کي   دچار         شولو
مونږه        افغانان   څه     خوار   او زار        شولو

ډير    په     پاکستان     کې        سرګردان    شولو
خپل   په    دا     ورتګ       لا        پښيمان       شولو
ډير     مو   په     ايران   کې   سرپه   دار       شولو
مونږه     افغانان     څه      خوار   او  زار        شولو

ځينې    په   روسيه    ځينې        يونان   کې         مرې
ځينې    د    ترکيي    په      بيابان         کې         مرۍ
ډير    لاره    کې        بهر    ته        ګزار          شولو
مونږه     افانان      څه          خوار   اوزار          شولو

څوک    خښ      په   کفن         څوک   بيکفن     شولو
څوک     خښ    په   وطن   څوک   بی     وطن     شولو
څوک    بيا  د      ماهيانو   د  خولې     ښکار       شولو
مونږه      افغانان     څه         خوار   اوزار       شولو

څه   سايسته   ځوانان    زمونږ    وزګار       ګرځې
په       پردو        ملکوګې     دوۍ نهار        ګرځې
اي   خدايه    له    ژوند      ځينې   بيزار        شولو
مونږه   افغانان    څه    خوار   او   زار          شولو


ای    مورې    نور   مه   ژاړه   لوګې     د      شم
اوښکې     د   کړه          پاکې       سپيلنې       دشم
ستا   بيا   د     ديدن       سترګې    په    لار    شولو
مونږه    افغانان    څه    خوار   او   زار       شولو

مونږ   که   د      ملې    وحدت       همکار     نشلو
ای    حفيظ   ملياره        که          هوښيار    نشلو
ګل   نشلو       ګلبڼ   ته       هسې     خار     شولو
مونږه   افغانان    څه      خوار       او   زار    شولو {/slide} {slide=خدايه   پاکه}
خدايه    امر     د         بار      بار     منمه
د   زړه   په    مينه   يي   هزار   بار     ممنه

که  مې   پښتو  ته   هر     څوک    بد   وګوري
بيا     د     تا   نه    نو     بيا    د    دار   منمه

حفيظ   مليار    اتريش

{/slide}{slide=زخمې   احساس}
لغمان                                  
زخمي    احساس    مې    د     زړه     سر      يادوې
د      شکور      اباد     هر         مازيګر        يادوي

د     عليشنګ     د    سيند     څپو        کي        لامي
د      تاجکړيو        ها            سنګپر           يادوي

د         اخنزادګانو         د      چينې      اوبه   څښي
بيا        د      دندې       د    سيند     کمر      يادوي

رايشي      د        دنګ چنار      د   سيوري     ا رمان
کله          منګې         کله        ګدر            يا دوي

ډکه      زولي        تازه     توتان       او           ياران
ها     توت    سنډل       د         ونې سر       يادوي

په        نيحالونو      او    د      شولو        لاو     کي
هغه        اشر        او          نيحالګر          يا دوي

مانه    د   شپي   خوب   بام    په   سرکي     غواړي
د    شپې      سپوږمې     د   سحر   المر      يادوي

په     احترام         لاړشي      روښان     ليسې      ته
هلته    د        خپل   د    صنف  زوړ   ور      يادوي

د           استا  دانو             همصنفيانو            مينه
هر       يو   ملګر ي       او       رحبر         يادوي

دا     قرغيي     او   علينګار     خو           پريږده
کله        سپين غر      کله     تور غر          يادوي

افغانستانه           لحظه          نه             هيريږې
کله       د      لر        او      کله    بر       يادوي

لغمانه     يي         د           عاشقانو              وطن
چي        هر     شاعر    د     شپه اوسحر       يادوي

حفيظ    مليار        دا        قير    سرک    څه   کوي
دي      د     کږو         پولو          چکر       يادوي

عبد الحفيظ    مليار    اتريش

{/slide} {slide=اوښکه  شې  ګلۍ  شې}

د کاروان  صاحب  د   شعر   په   اقتفا         

د    مينې    په    دنيا    کې    مې    جانان    شې    راته     ته                    
ډولۍ    د     محبت    کې    مې     ارمان    شې     راته    ته             

برکت   دی    ستا   د   سترګو    چې   غزلې    هميش    ليکم               
د    شعر     زمزمه    شې       غزلخوان   شې    راته     ته              

په     هغه     لحظه     ناست    يم    د    جنت   په    مناروکې              
چارپيره    چې    له    غاړې    او    ګريوان    شې    راته  ته          

چې     هره    لحظه   وګورم   دا    ستا    د   زنې   خال   ته               
بيا   ستورې   شې   سپوږمۍ  شې  او   اسمان  شې راته     ته              

داته   چې    پلو   لرې     کړې    له    خپل     نوراني     مخه               
ساقې    شې    ميکده    شې   او     بوستان   شې     راته     ته             

ای   چرګه   د   سحر   ولې   ته    دومره    يي    بې    صبره               
سم   غيږ   ته    د   يار    ورشم   بيا   اذان     شې   راته   ته          

د   زړه   للمې   اوبه   کړې   ما   حفيظ مليار   ستا     ياد    کې              
چې   اوښکه     شې    ګلۍ   شې   او  باران   شې   راته   ته             

حفيظ   مليار     اتريش
{/slide} {slide=سپرلی     }
څلوريزه
سپرليه
که   راځې   نو    ای     سپرليه    د   نيشو   سره   راځه
زمونږ     ورانې     ميکدې     ته     د  پيالو   سره   راځه
د   مينې    عاشقان   د     ټول   خمار   دلته    پراته     دې
په    لږه     چاره     نشې     د     خومو     سره     راځه

عبدالحفيظ    مليار    اتريش ,  ويانا
{/slide}{slide=سپرلی     شو}
نوی   کال   او   د    حجران   زخمون
ځلوريزه

سپرلی    شو    ونې   شنې     شوې    دښتې    شنې    شوې
بلبلان    په     چيغو     سر    شول    او      نغمې       شوې
ای   حفيظ   ملياره       کاشکې        حجران       نه    وای
تانه      پاتې     د     نوروځ        هغه       ميلې       شوې
ای  ساقي

ای    ساقي    شراب    د   نشته    کنډولی    به   د   زه   څه  کړم
چې   ګلان   هغه   کې   نه   وي   دا   سپرلی   به   د  زه  څه  کړم
روغ    بدن    مې   ستا     ونه   ليد     ای      حفيظ  ملياره      ولې
پرهارونو    ځينې    ډک     دی   دا    زړګی   به   د   زه   څه  کړم
مالياره
مالياره    ګلان    راوړه   دا   زخمي    زړونه      خوشحال     کړه
موسم   د   سپرلي    دی     مونږ  د   سيالو     سره    سيال     کړه

غاټول        ګلونه       راوړه     چمنون         رنګيني         کړه
وږمې    د   سحر   راوړه    هرې    خواته    يي   خورې    کړه
د   پيغلو   له    ټيکريو     شاړې     دښتې    زمونږ     شنې    کړه
قالينې    پکښې    پرش     کړه   له   غاټول   يي   تکې  سرې   کړه

د    پيغلو     په   مسکا    کې     د    ګدر     جوړې     ميلې    کړه
عطرونو       د     ګلانو      ځينې      جوړې       فوارې      کړه
د    ګلشن     بلبل    خفه    دی     په    نغمو     يي     چغهار   کړه
مالياره    ګلان     راوړه    دا     زخمي    زړون    خوشحال    کړه

ماليا ره      زمونږ       پيغلې     د      نارنج     ګلونه       غواړي
مجنون   د     ليلا    غاړې    ته    د     ګل      هارونه      غواړي
دا    د ښتې      له       شپونکي    نه    د    شپيلۍ  غږونه   غواړي
يتيم   د    مور   او    پلار    د   غيږې     تير     وختونه    غواړي
زخمي      زخمي         ګلونه    د     زخمو         ټپونه      غواړي
مطرب    د    رباب    جشن    ته    د    عشق     شعرون     غواړي

حفيظ مليار   در   جار   شه    راته   خوښ   مو    نوی    کال   کړه
مالياره    ګلان     راوړه    د ا   زخمي   زړونه    خوشحال      کړه
حفيظ مليار  ويانا  د   اتريش   ښار
{/slide}{slide=دوه   هايکو ګانې}
ځان  چغوه
له     رشوتخور      نه    چا     پوښتنه       وکړه
چې    خپل    وطن    ته    خو    خدمت   پکار   دی
ويل   يې    څه    يې   کوې  خپل  ځان   چاغوه
رشوت
زما     په    زخم    مالګې     مه     دوړوۍ
ما     خو    اوس     چور     بس      کړی
رشوت     عادي      خبر      ده
{/slide}{slide=په    پارلمان   ګی     خوبونه}
هايکو
ويلی   روان   يم   پارلمان    ته   چی   لږ   خوب  وکړمه
په      پارلمان      کی       بلبلان       غږيږې
د  بلبل  غږ   ته    زما   ښه   خوب راځی

ارو پاته   راغلم  
ويل     يي   ښه   شو      اروپا      ته      راغلم  
اوس     به   ډوډی     راته     سوسيال      راکوی
ميړه     له     کوره       شړم

افغان

ما   ويل   افغان   يي   چی   کلتور   هير    نکړی

ويلی   کلتور   سره   می  څه  دی    اشنا
اوس   بل   وطن   کی    يمه

پښتون
ما    ويل    پښتون        يي    په    پښتو    غږيږه
ويل    شناخت    کارت   پاکستانی     لرمه
ځکه     بايي    بايي     ناری     وهمه

عبدالحفيظ    مليار    ويانا    د   اتريش   ښار
{/slide}{slide=موری}
موری    ستا   د   زړه    دنيا    زما   په    زړه    کی    شته    دی

ستا   هغه    ډکه   خوله   خندا    زما   په   زړه    کی    شته    دی

ما     ګنهګار   خو    په    ژوندون     کی    ستا       خدمت      ونکړ
تر   ورځ    د  قيامته     دا   جفا    زما    په    زړه   کی   شته   دی

عبدا  لحفيظ   مليار     اتريش   د    ويانا      ښار
{/slide}{slide=بيا نه راځمه}
ارمانجن ځمه ستا له خوا ګوره بيا نه راځمه
فانی دنيا د وی دا ستا ګوره بيا نه راځمه

لکه پولۍ د غم بټۍ کې د وريت کړی يمه
خوری دا پولۍ ته هر صبا ګوره بيا نه راځمه

د زړګې غوټئ به می خلاسې کړم ملا امې ته
تا به کړم هر چاته رسوا ګوره بيا نه راځمه

دا اح افسوز چی د ماشوم زړګې له خولې مي وځی
نور به يي نه اخلم ګناه ګوره بيا نه راځمه

زه يم پښتون خکه خپل عهد کی په اور وسوځيدم
په پښتو پوه نشوی اشنا ګوره بيا نه راځمه

د حسرت اوښکو غوندی زه حفيظ مليار څڅيږم
نشته له تا بل بيوفا ګوره بيا نه راځمه

{/slide}{slide=مبارک د شه دا}
خبر په هره ژبه خوند راکوی
پښتو ويل په عبادت کې راځې

حفيظ ( ملياره ) مبارک د شه دا
دا پښتانه به په جنت کی راځې

عبدالحفيظ ( مليار ) ٢٤\١٠\٢٠٠٧ م
ويانا اتريش

شکر خدايه
شکر خدايه چه په خټه کې پښتون يم
شهادت سره عقباته بيرته ستون يم

د وطن په ننګ يم تا زه پوهولی
وطن شمع ده ليلا ز ه يي مجنون يم

دون صفت

دون صفت غلام صفته خلک څه دې
ژوندی ښکاری حقيقت کی واړه مړه دی

حيس صفت دانسانيت هغو کی نشته
چه په وينو د مظلومو څوک ماړه دی
عبدالحفيظ مليار

دپلار په ژبه
څوک چی د پلار په ژبه نه پوهيږی
دا پښتانه پری را خبر کړی خلکو

سريي کړی کل او ورته مخ يي تور کړی
د ګيدړ خوله ور په سر کړي خلکو

لر او بر
دا لر او بر سره دوه ورونه دی
خط د ډيورنډ زمونږ رګونه دی

دا چی غليم تل دپښتون وينی څکی
ځکه مو خراب ورته فکرونه دی

پښتونستان
زه په زړه ازار پښتونستان يمه
زه دښمن ته خار پتونستان يمه

خپله ازادی که مو په برخه شوه
جوړ د ګلو هار پښتونستان يمه

زما وينه
وينه زما د هر رنځور دوا ده
ماته بيا وينه د انګور دوا ده

زما زړګی د زليخا زړګی شو
هغی ته صرف ديوسف نور دواده

ساقی
مانه می وينی غمو وچۍ کړلی
ځکه چی وينی د انګورو څکمه

ساقی که تا سره خومونه نه وی
اجازه راکړه څو جامونه څکمه
عبدالحفيظ ملي

{/slide}{slide=پښتونه}
خپلي ليلا ته شه دلبر پښتونه
ټوله دنياکړه پری خبر پښتونه

دا هندوکش او تاتری خبر کړه
چی سره يو کړو لر او بر پښتونه

ډيورنډ خط د سرطان دانه ده
ستا تباهی ته دی خطر پښتونه
دا اوبه ندی ترينه اوښکی راځی
زرشه خوشحال کړه دا سپين غر پښتونه

يا د تقدير زرشه ډير زر بدل کړه
يا د سر و جنګو په غر پښتونه

د خوشحالخان له پاکی خاوری ځينی
جګ شه اورنګ کړه لاس په سر پښتونه

د ملنګ جان په زړه چړی خښی شوی
تار د اغزن لکه خنجر پښتونه

که موټی نشو او وهدت ونکړو
داسی به ګرځو در په در پښتونه

دا د سبا وعدی کړی لنډی نوری
هرڅه کړی خپل تر مازديګ ر پښتونه

راوړی ډولونه اټنونه مرش کړی
په غليم جوړ کړې يو مهشر پښتونه

حفيظ مليار باندی به جوړ شی اختر
که شمله جګ کړو د خيبر پښتونه

عبدالحفيظ مليار

{/slide}{slide=د مور د مړينی په ياد}
ته رانه ﻻړی زه د پريښودم حيران موری
لرم خفګان موری لرم خفګان موری

تا ته خدمت می په زړه پاته شو ارمان موری
لرم خفګان موری لرم خفګان موری

ستا شفقت يادوم ستا محبت يادوم
لاس ټکوم چی رانه تير دی دا دورا ن موری
اوس چی بی تا يم موری لکه ګدا يم موری
له غمه ګيچ يم چا ته چيری کړم ګريوان موری

ستا ياد ګارونه لرم ستا ټول غمونه لرم
ځکه می نم له سترګو توی شی شی بارن موری

ما باندی او ر بل دې دزړه په کور بل دی
له غمه چيرته چاته چيري کړم ګريوان موري

الله د وکړې رحمت شه د د ا قبر جنت
حفيظ مليا ر د ځکه سپا رم په سبحان موری
لرم خفګان موری لرم خفګان موری

په ډيره ډيره قدردانی عبدالحفيظ مليار داتريش ښار ويانا

څلوريزه
موری قبر د خدای تا ته څراغان کړی
موری قبر د خدای ستا جنت نشان کړی

زه حفيظ مليار به عذر کوم خدای ته
چه جنت فردوس کی ستا ښکلی مکان کړی

٤\١١\٢٠٠٧ م ويانا
عبدالحفيظ مليار
{/slide}{slide=غزل}
د دوست شينواری دغزل په اقتنا
ستا د مينی تندی پريښودم اجل ته
ځکه ګورمه دا ستا د را تلو پل ته

خوږ زړګی می ټول کنډر او کنډوالی دی
ولی زه به نه ژړيږم وران کا بل ته

له اغياه ګيله نه کړم اغيار څه کړم
زه د خپلو سملولی يم مغل ته

که څه وايم راته ځان بی وسعی ښکاري
کله کله ګيله رايشی خپل اذ ل ته
مختورنه دا نقاب به د شی لری
کوږ بار کله رسيدلی خپل منزل دی
ای پښتونه لر اوبر مينځو کی يو شی
غمشريک مې پيدا نکړ ستا مر چل ته

توری زلفی د خوری کړی توره شپه شوه
مخ د لوڅ کړه چه زه وګورم مشعل ته

دا چی تل هجران کی پروت يم ارمانجن يم
زه به کله ګلان راوړم ستا اوربل ته

ای حفيظ ملياره يار خوشحاله ساته
چی زړه يي نه وي نور يي مه ورزه محفل ته

عبدالحفيظ مليار وېانا اتريش
{/slide}{slide=سر ټيټول}
ګلی دا ستا واړه شرطونه منم
خو صرف دا يو شرط که د بيرته واخلی
ګلی له تانه به ځوانی قربان کړم
ګلی له تانه به غربت قربان کړم
ګلی خپل ځان به سپيلنۍ کړم تاته
غواړم چی وينی می له تا قربان کړم
خو صرف دا يو شرط که د بير ته واخلی
هغه شرط ماته يي منل ګران دی
هغه شرط ماته يي زغمل ګران دی
په هغه شرط باندی زه بد ښکاريږم
په هغه شرط باندی زه سپک ښکاريږم
هم په دنيا هم اخرت به سپک يم
خيردی ليمی به می کړم ټيټی درته
خير دی دا سربه می سرتور کړم تاته
خير دی عذرونه به هم ډير وکړمه
په ننواتو به دکورته درشم
دا ستا د در به ملنګی وکړمه
خو <<سر ټيټول >> پښتون نه مه غواړه ته
هو زه پښتون يم سرمی تاته ټيټولی نشم
سر ټيټول پښتون ته زيب نه کوی
زما محبوبی صرف همدغه شرط دبيرته واخله
سرټيټول پښتون نه مه غواړه ته

عبدالحفيظ مليار ويانا
{/slide}{slide=نه پيسی لرم نه زر}
نه پيسی لرم نه زر ـ خو پاک خدای لرم سر
په ولس باندی مين يم ـ هر يو ښکاری د زړه سر
دا چی وچولی دی روښانه ـ پدی ډير يم بختور
په خندا چی يو بل وينو ـ هره شيبه مو ده اختر
خود خوا هان بی وزنه ښکاری ـ لکه سپک د مچ وزر
لباسی پتنګان ورک شه ـ دوی به خدای کړی در په در
زه حفيظ مليار تري ځارشم ـ د يو ښکلی شان دلبر
نه پيسی لرم نه زر

حفيظ مليار ويانا اوتريش
{/slide}{slide=اروا ښاد ګل پاچا الفت ته دا لاندی څلو ريزه ډالی کيږی}
د عزيز خان په کڅ کی پروت يي ای افغان الفته
ستا خوشبويي د الفت اوري په لغمان الفته
دا ستا د شعر او د ادب ډيوی به بلی ساتو
د سحر ستوری يي ځليږی په اسمان الفته
په ډيره ډيره مينه عبدالحفيظ مليار
څلوريزه
زما کفن
زما هر کفن په وينو باندی رنګ دی
سر می ور کړ خو ګټلی می خپل ننګ دی
ما د سر په وينو خپل وطن ازاد کړ
دا له روس ياکه انګريز يا له اورنګ دی

حفيظ مليار
{/slide}{slide=د خټو وران کلی}
د اروپا ښکلو ښارو کی ګرځم
د خټو وران کلی می نه هيريږی
ما چی خاپوړی پکښی کړی خلکو
هغه جانان کلی می نه هيريږی
هغه ښا يسته د ماشومتوب وختونه
هغه ښا يسته د ليونتوب وختونه
ليندی پنډوس او خوسۍ لوبی به وی
لکه مجنون د مينتوب وختونه
نجونی ګدرته تلی روانی به وی
په شان دزرکی خراما نی به وی
په دا لاسو به يي منګی ډکوه
څومره باننګه قدر دانی به وی
اوس می هغه شړ شانته ګدر ياديږی
هغه هر پښتون راته دلبر ياديږی
په محبت چی به مو غيږ کی نيول
هغه ميلی مو د اختر ياديږی
حفيظ مليار يمه هجران زبلی
خمارو سترګو د جانان زبلی
زړګی می دلته پټ ګوګل کی ژاړی
يمه دردو د افغانستا زبلی

عبالحفيظ مليار ساپۍ _ ويانا
{/slide}{slide=ولاړه ومه}
چی له وطن ځينی وتلی ولاړه ومه
لکه ماشوم چی د ژړيدلی ولاړه ومه
يو خواته جنګ بل خوا وطن بل خوا دهجر لمبی
اوښکی پر مخ تلی _ تلی تلی ولاړه ومه
{/slide}{slide=شهيد به شمه}
دا ستا د سينو د محبت تفنګچۍ
دی له مرميو ډکی
او په ماشو سپری دی
له ډير حيبته مخامخ تاته
زه دريدﻻی نشم
ځکه شهيد به شمه
په اخرت به زما لاس
ستا په ګريوان پا ته شی
ماويل
ماويل ګﻻن به در تحفه کړم ګرانی
خو ما د در تللو جرء ت ونکړلو
اوس می په لاس کی ګلان ټول مړاوی شول

عبدالحفيظ مليار ويانا
{/slide}{slide= در نه لاړمه}
وه دکړو انکار نور درنه لاړمه
شومه خوار او زار نور درنه لاړمه
درد د اشنا زړه کی راته پريښوده
تاو شوم لکه مار نور درنه لاړمه
ما ويل ستا په عشق کی به نيشه ګرځم
د ټول عمر خما ر نور درنه لاړمه
تا جز له رټلو نور څه ونکړل
لکه ګنهګار نور درنه لاړمه
مخی ته می راغلی مخ د پټ کړلو
يم په زړه ازار نور درنه لاړمه
ما د سپينو ليچو ته بنګړی در وړل
و د شيندل په لار نور درنه لاړمه
ستا د در ملنګ وم مات کچکول سره
وږی او نهار نور درنه لاړمه
نور نو ريبار نه درځی دا ستاترف
شومه توبه ګار نور درنه لاړمه
اوښکی می په جام کی يادګار وساته
رائي وړه په مزار نور درنه لاړمه
ته می د اغيار سره ميلی کوه
خوار حفيظ مليار نور در نه لاړمه

عبدالحفيظ مليار ويانا
{/slide}{slide= سپېلنی نظر}
گرانی انځور دلاهم جیب کی ساتم
هغه انځور چی تا یادگار راکړی
په ډ یره مینه ورته گورمه زه
ستا د هجران دشیبو غم غلط دی
له غمازانو نه یی پټ ساتمه
زما دمینی دنیا گی یی گرانی
دانتظار شیبی د وغزیدی
ستا د راتلو په طمع ناست یم مدام
اوس په وعدو هم اعتبار کم شوی
له لبا سی یارانو کرکه لرم
زړه می پښتون غوندی په عظم ولاړ
کله ناکله له خفگانه ځینی
غواړم انځورته د نور اور ورته کړم
که گوندی هیره می شی
خو ورته اور ورته کولای نشم
ځکه زړگی به می هم اور واخلی
خاوری ایری به شی ..........
داچی نظر می سپیلنی ده له تا
داچی داهیلی می لا ستړی ښکاری
دا چی ارمان می په سلگو سلگو دی
دا چی زړگی می له زخمونه ډک دی
همدغه به بس وی گرانی ........
گرانی انځور دلا هم جیب کی ساتم
او ورته اور ورته کولای نشم
ستا د لیدو په هیله ........

عبدالحفیظ ملیار ویانا
{/slide} {slide=زلفی}
زلفی دی جالی کړ ه جاله وان پری را خبر کړ ه
پریږده پری گلونه باوراگان پری را خبر کړه
زلفی دی کړه لری مخ دی لوڅ کړ ه سپین سباه راوړه
پورته شه سپوزمی شه ټول جهان پری را خبر کړه
زلفی یی باد ویوړی اننگو یی شمعی بلی کړی
هری خوا ناری شوی پتنگان پری را خبر کړه
ای حفیظ ملیاره سپیلنی به شی لوگی به شی
زلفی ښاماران دی گوره ځان پری را خبر کړه

حفیظ ملیار ویانا}
{/slide} {slide=پلار ته}
ته باران د رحمتو وی ای گرانه پلاره
ته زانگو د حمتو وی گرانه پلاره
د ستا لاس د شفقت په مونږ اوږد وه
ته دوا مو د دردو وی گرانه پلاره
د تعلیم او د ادب ډیر طرفدار وی
ته ډیوه د تاریکو وی گرانه پلاره
ته مرزا وی ته ادیب وی ته شاعر وی
په کردار د میړنو وی گرانه پلاره
ستا شمله به د لنگی وه معلومداره
خدمتگار د پښتنو وی گرانه پلاره
خان بابا به په خپل قوم کی یادیدلی
په ریښتیا ده صفتو وی گرانه پلاره
د حفیظ ملیار لاسونه رب ته لپه
چه سردار د جنتو وی گرانه پلاره

حفیظ ملیار ویانا

{/slide}{slide=په مو نږه لوبی}
يو خوا غربت بل خوا جانان په مونږه لوبی وکړی
بل خواته غله بل خوا در بان په مونږه لوبی وکړی
د وطن للمی مو اوبه نشوی په وخت او زمان
يو خوا سيلاب بل خوا باران په مونږه لوبی وکړی
ډيرو سرفه ونکړه وطن په دا مظلومو خلکو
يو خوار اغيار بل خوا نادان په مونږه لوبی وکړی
په هرقدم کی د ليوانو په داړو کی ګير شلو
حفيظ ملياره د کاروان په مونږه لوبۍ وکړی

حفيظ مليار د ويانا ښار
{/slide}{slide=ل جهان}
خوږ زړګی می پکښی بند دی بل جهان می نه خوښيږی
چی دلبر می خوا کی نشته خدايګو ځان می نه خوښيږی
په هجران کی د کړيږم ای زما ګرانه وطنه
چی ستا بوی هغه کی نه وی دا ګلان می نه خوښيږی
چی ملنګ د در کی نه وی مجنون ندی عاشق ندۍ
ستا په لار چی څيری نه وی دا ګريوان می نه خوښيږی
زما ګران افغانستانه زما روح او زما ځانه
چی له تا سره خيانت کړی دا وجدان می نه خوښيږ ی
د حفيظ مليار لاسونه د الله در بار ته لپه
په وطن کی صلح غواړم غما زان می نه خوښيږی
{/slide}{slide= هلته تخار کی}
داوښکو پيغله می سرتوره شوله
د مهاجر غوندی بی کوره شوله
دا هر سحر د ګل په پاڼو زاړی
ځکه اغزو باندی نسکوره شوله
چا يي په کلی راکټ و ويشتلو
شوله يتېمه او بی وروره شوله
دا تک سپين رنګ يي ملغلرو غوندی
په سپيرو خاورو تکه توره شوله
هلته تخارکی پښتانه خفه دی
شمله مو ډکه له پيغوره شوره

حفيظ ملياره ارمانی دنيا ده

تا چی ګڼله هغه نوره شوله
{/slide}{slide=ستا اختر}
ګرانی نن می ستا اختر ته څه ډالۍ را وړيدی
دا داوښکو له ګلۍ می غاړکۍ راوړيدی
د زړه د بټی لاندی می د ستا د ظلم اور دی
زخمونه وريت شوی ما پلۍ راوړيدی
باڼه د شوخو سترګو د که بيرته رانه واخلی
له تل د زخمی زړه نه می ګيډی راوړيدی
ګريوان می خپله ګڼډم ليونی می ولی بولی
له تار او له دا ستنو می قطۍ راوړيدی
د زړه بازار می وران دی جز باروت پکښی خرڅيږی
د چا توپ او طياره ده چا مرمۍ راوړيدی
وصال می ستا نوش نکړ په هجران کی د کړيږم
لکه شمع سری لمبی می په کوپړۍ راوړيدی
خپل ځان به صدقه کړم ستا له يو لحظی خندا نه
ما می ټولی ارزو ګانی سپيلنۍ راوړيدی
که د شونډوشراب راکړی دا د سروسترګو په جام کی
خوار حفيظ مليار عزرونه په زولۍ راوړيدی

عبدالحفيظ مليار ساپی
{/slide}{slide=دلغمان-په شکور اباد کی}
جوړ د بنګو کڼډولی وای --- يو روحباب وای يو منګی وای
د لغمان په شکور اباد کی ---- يو ښايسته ما ز يګری وای
ورته ناست وای په ديره کی --- د چنار تر سيوری لاندی
کليوال درنه چار پير وای--- هر افغان درته زړګی وای
مه قالينی وای مه کوچ وای --- اوار کړی مو نيمسی وای
په ګدر کی شور ماشور وای--- وای د پيغلو قطارونه
چی په لپو يي ډکولای --- هری پيغلی خپل منګی وای
ښه موسم وای پسرلی وای --- د لونګو يو پټی وای
چی شپيلی يي غږولای --- هلته خوا کی مو شپونکی وای
المر ورورو ولويدلای --- سور شفق وای ماښامی وای
بيا دبام په کټ کی خوب وای-- يخ شمال نری نری وای
د حفيظ مليار زړګېه --- اوس نو ژاړه په هجران کی
پاده وان په خپل وطن وای ---- له وطنه سپيلنی وای
عبدالحفيظ مليار ويانا اتريش
{/slide}{slide=داوړی ماښامی}
چی د اوړی ما ښامی وای
پاس د بام په سر ناستی وای
د بام څڼډه کی ګلان وای
چمبيلی وای کشمالی وای
مه قالينی وای مه کوچ وای
اوار کړی مو پزی وای
د چينی له او بو ډک مو
هلته خوا کی يو منګی وای
چی اوبه مو پکښی څکلی
يو د خټو کڼډولی وای
دسترخوان وای خوری شوای
او د مور د لاس پخلی وای
چی سابه وای او سکړک وای
له شوملو ډک ځګړی وای
ښه توتان مو وای سنډلی
په زولی کی يو خری وای
نارنج ګل وای غوړيدلای
ډک له عطرو يي نيالګی وای
خوږ اواز مو په غوږو وای
مست مو سيند عليشنګی وای
د سپو ږمی رڼا ته ناست وای
نه د برق نه چراغګی وای
وای د شولو نهلونه
يخ شمال نری نری وای
الوتلی په هواکی
د ماښام اوربلکی وای
کاشکی مور راته ژوندی وای
چی ويلای يي بچی وای
مور قصی راته کولای
زه له موره سپيلنی وای
چی د مور د ارمان بڼ ته
زه ثمر او زه سپرلای وای
مور پنځه وخته لمانځه کی
راته غوښتی يي بر ی وای
کاشکی بيا هغه تير وخت وای
کاشکی بيا ورته زلمی وای
د حفيظ مليار ارمانه
اوس نو سوزه په ارمان کی
چی ژوندون د وای په کلی
څومره خوښ به د زړ ګی وای

عبدالحفيظ مليار ساپی اتريش ويانا
{/slide}{slide=د ژوند ارمان}
د ژوند ارمان می په اجل کی پروت دی
چی د ميچنی لاندی د ل کی پروت دی

لکه شهيد د مور په غيږ کی پروت وی
زړګی می داسی په ګوګل کی پروت دی

د شهادت جامو کی ګور کی ښکته
په وينو رنګ د ځمکی تل کی پروت دی

د عشق کاروان کی سفرونه لرم
تيت او پرک فکر می په منزل کی پروت دی

ظالمی غوټی يي کړه خلاسی ترينه
حفيظ مليار د زلفو ول کی پروت دی
{/slide}{slide= د يار سترګی}
د يار سترګی اثری دی
جوړ د بنګو کنډولی دی
ميکده د ترينه جار شی
ډک جامونه د ساقی دی
تکی سری دی لکه زرکی
خماری دی نيشه يي دی
ملنګان يي لاس په نام دی
پتنګان يي سپيلنی دی
له هرچا يي زړګی وړی
له ملا که له امی دی
هرچا کړی ګوته غاښ ته
دا سپينږيری او که زلمی دی
په حفيظ مليار نخری کړی
ځکه اوښکی تری جاری دی

ويانا داتريش ښار 17-01-2009
{/slide}{slide=څيري ګريوان}
راشه زما د زړه ا ينی ته دلته ځان ووينه
چيرته چی ته پکښی اوسيږی دا جهان ووينه
د زړه په باغ کی می د عشق دنياګی للمه ښکاری
راشه زما د تړمو اوښکو پری باران ووينه
نه می په ليچو ستا خوب وکړ نه بنګړی مات شوی
دا چی په اور کی سو ځيدلی دا ارمان ووينه
ساقی دا ستا په خوم به نن دا خپل زړګی ارام کړم
د اشنا زلفو يم چيچلی ښا ماران ووينه
په شو ګيرو کی زه او شمع دوه په دوه ژړيږو
د خوب بستر کی می زخمی زخمی هجرا ن ووينه
دا د ګل بڼ د زيړو پاڼو به خزان لا هير کړی
را شه زما د د ی ژيړ رنګ غمجن دوران ووينه
دا می تقدير وه که زمان چی در په در يي کړمه ؟
د ارزو ګانو جنازی می په اسمان ووينه
ستا د راتلو په انتظار کی می ځوانی بيلوده
راشه د خوار حفيظ مليار چيری ګريوان ووينه
٢٤,١,٢٠٠٩ ويانا د اتريش ښار
{/slide}{slide=قمرګلی ته ډالی}
نن می خبر د قمرګلی د خفګان واوريد
د زړه غزل می شو خفه تری می فغان واوريد

تمبور به مات شی او روباب به غاړه جګه نکړی
که مرور می دا بلبل هزار داستان واوريد
د هنر باغ کی د ګلانو شاهزاد ګی هغه ده
ژوندی د نه يم که په ګل می د خزان واوريد
سترګۍ می ډکی شوی ليمی می رالمدی شوی راته
چی دا خبر می انټر نيټ کی له ؛ کارون ، واوريد
ای قمرګلی ای بلبلی ای د روح ملکی
ستا خوشبختی ته ما حفيظ مليار ارمان واوريد

ليونی مينه
دا مينه ليونی ده که زه هسی ليونی يم
ستا مينی زه مجنون کړمه که هسی سحرانی يم
دا ما چی د ی دنګلی ستا د عشق لوی درياب ته
ستا عشق زورور دی که زه هسی ميړنی يم
د ګلو پاڼی ټولی ستا د مخ له رخسار جار شه
دا تا دود او لوګی کړمه که هسی سپيلنی يم
په خټه چی پښتون يمه همدغه لوی عزت دی
ګربز يم که مسعود يم که ساپی ياکه تڼی يم
ستا ياد می دی په زړه کی زه حفيظ مليار دا وايم
زړښت به پکښی نه وی پخوانی که ننی يم
عبدالحفيظ مليار داتريش ښار ويانا
{/slide}{slide= ګرانه ننګرهاره}
که ووايي سلام زما په شاه امان الله خان باندی
دا ملی اتل ملی رهبر او قهرمان باندی
ګرانه ننګرهاره

دا وه د عزت ننګ او ناموس او حريت مين
دا د ازادی او او سرلوړی او شرافت مين
قبر يي ورته وينځه د عطرونو په باران باندی
ګرانه ننګرهاره

ګرانه ننګرهاره ماته بيا د ګلو هار جوړ کړه
بيا د ملنګ جان د ارمانو د زړه پرهر جوړ کړه
که جوړه پښتونخوا شی بيا به يي ږدم فخرافغان باندی
ګرانه ننګرهاره

جار شه له ملالی د هغی غيرتی ننګ ځينی
بيا د خوشحالخان دا د قلم او طوری شرنګ ځينی
درود د رحمت وايه په نا زو او احمد خان باندی
ګرانه ننګرهاره

لاړ شه ميرويس خان ته په شملی يي عطر وشينده
څومره چی کيدای شی په جرګی يي عطر وشينده
بيا می سلام وايه لوی اتل مو اکبر خان باندی
ګران ننګرهاره

ای حفيظ ملياره مونږ ښايسته ښايسته ګلان لرو
پت چی د وطن ساتی مونږ داسی شازلميان لرو
لوړ د وی بيرق د ازادی افغانستان باندی

ګرانه ننګرهاره
{/slide}{slide= ځنکدن ته می}
مه می خوزوه مه می دردو سره غرض لره
مه می غملړلو خاترو سره غرض لره
زه هغه پتنګ يم سر تر پايه په اور سوی يم
مه می بادوه مه می ايرو سره غرض لره
مانه عبادت کی د وطن طرف ته مخه شی
مه می د هجران کی د سجدو سره غرض لره
څومره چی ګريوان می راته لوند وی بد پری نښکارم
مه می تړمو اوښکو فوارو سره غرض لره
ځوان زړه می زوړ شوی لکه ګل چی پاڼی پاڼی شی
مه می د زاړه زړګی ا غزو سره غرض لره
پريږده روح می لاړ شی ځنکدن ته می ارام پريږده
مه می زنی تړه مه سلګو سره غرض لره
تار د رباب اخلم د حفيظ مليار ګريوان ځينی
مه می د غمجن غزل پردو سره غرض لره

عبدالحفيظ مليار د اتريش د ويانا د ښار څخه
{/slide}{slide=غواړم جمهور ريس شم}

ويل يي ٠ غواړم چی جمهور ريس شم
ماويل ٠ کابل خو د ټول وران کړ راته
ويل يي ٠ زړ ګی خو می يخ شوی ندی


اختره مراځه
اختره مراځه روژی پاته دی
د ارمانونو روژی
نه چی خفه لاړ نشی
اختره مراځه
اختر مراځه هجران کی يمه
زما د اوښکو طاقت نلری ته
نه چی خفه لاړ نشی
زوی يي ويل
زوی يي ويل ٠ پلاره پيشرفت نو څه وی
پلار يي ويل ٠ خوار شی پدی نپوهييږی
واخله ټوپک لاړ شه مکتب وسيزه

عبدالحفيظ مليار د اتريش دويانا دښار څخه

{/slide}{slide=هايکو ګانی}
په غوږ کی سوری
پلار يي ويل غوږ کې د سوری کړيدی ؟
زوی يي ويل هو پلاره دا نوی مود دی
پوزه می پاته ده

عبدالحفيظ مليار د اتريش د ويانا ښار څخه
ويلی ويښته می دی د غره غوندی جګ
بل ويل کومه ده نو واوره پکښی ؟
ويل يي واوره ترينه سپی سټلی
{/slide}{slide=ميړه}
ميړه ويل پام کوه کلتور هير نکړی
ښځی يي برګی برګی وکتلی
ميړه ويل وبښه سهوه شومه
جګ ويښتان
د ده ويښته و ل د خوراز غوندی جګ
ده وه له ځان ملاچرګک جوړکړی
ل که بتکه به په لاره کی ته
سو سيال
ويل يي شنا خت می درنه ډير دی قربان
ما ويل وايه نو څه کوای شی
و يل يي سوسيال به درنه قطع کړمه
ويل يي تحسيل کی تانه مخکی يمه
ما ويل ښه ده نو استاد به می شی
ويل يي عمل کی نو بيا صفر يمه
عبدالحفيظ مليار اتريش
{/slide}{slide=د حسن غلام}
ستا د حسن چی غلام شوم ليونی می ولی بولی
اوس چی مينه کی بدنام شوم ليونی می ولی بولی

د زړګی مسجد می ګوره زما اوښګی مقتديان دی
ته قبله او زه امام شوم ليونی می ولی بولی

ما چی می د سرکو شوندو ستا د سترګو جام کی څکلی
شرابی لکه خيام شوم ليونی می ولی بولی

دا ګلبڼ د اننګو د سکی ز ما د زړګی وينی
چی مين د ګلاندام شوم ل يونی می ولی بولی

د راتلو لاره د څارم په ارمان ستا د ديدن يم
ولاړ تاته لاس په ن ام شوم ليونی می ولی بولۍ

زلفی لري کړه مخ لوڅ په حفيظ مليار ر ڼا کړه
داچی ښکار دزلفو دام شوم ليونی می ولی بولی


اتريش د ويانا ښار
{/slide}{slide=اختره}
اختره مه رازه هجران کی يمه
زما د اوښکو طاقت نلری ته
نه چی خفه لاړنشی

عبدالحيظ مليار د ويانا ښار

بی وطنه خښيدل
که بی وطنه چيرته خښ شومه ژړا مکوی
که ارمانجنه چيرته خښ شومه ژړ ا مکوی
ما ويل وطن کی به می ژوند وی د د وستانو سره
که بي کفنه چيرته خښ شومه ژ ړا مکوی
دا جنازه چی می دا کوم طرف ته وړی عالمه
که ډک له غمه چيرته خښ شومه ژا مکوی
د ژوند ګلان می په هجران کی ټوکيدلی خلکو
ک ه بی ګلشنه چيرته خښ شومه ژړا مکوی
نه مور ا و پلار او ورور او خور سره زه وغږيدم
که بی ديدنه چيرته خښ شومه ژړا مکوی
وخته له تا ځينی حفيظ مليار خفه روان دی
که ګيله منه چيرته خښ شومه ژړا مکوی
{/slide}{slide= ايا سګرت رښتيا وايی؟}
سګرت يم فريبکار يم هوښياران هم غولوی شم
ښکلوم دپيغلو شونډی هلکان هم غولوی شم

يو لمبه شم بيا لوګی شم له حلقوم ځيګر ته لاړشم
بيا په شش کی ښی ميلی کړم ډاکټران هم غولوی شم

ګوری شش يی ټول تکتور دی چی زما هغه کی کور دی
سل مرض پکښی ميله دی چلميان هم غولوی شم

او س پر ما چی مبتلا دی په غضب د پاک الله دی
په دردو باندی اخته دی مريضان هم غولوی شم

تفدانی سګرتدانی مو دادهر مجلس ميزبان شی
پياده ګان خولا واړه دی چی شاهان هم غولوی شم

ټيمه کيان په ما کړی فخر چی زه څومره محترم يم
دود می پورته کړی اسمان ته مودکيان هم غولوی شم

اقتصاد اوصحت دواړه په حکمت خپل فيسله کړم
يو حوس بعضو ته ښکارم غريبان هم غولوی شم

له خپل موره به غلا وکړی خودا مابه پری وا خلی
ګوری څومره قدر دان يم جا هلان هم غولوی شم

خدايه څومره ساده ګان دی په پيسو باندی اور بل کړی
بيايی وسيزی تر پايه عالمان هم غولوی شم

ګوری څومره غريبان شته خو هيڅوک به هيس ورنکا
خو په ما به خرابات کړی ذاهدان هم غولوی شم

رقاصه يمه نڅيږم رنګ می شته ګټه می نشته
يو د څو لحزو ميلمه يم عياشان هم غولوی شم

اوس به سوال کړمه له تاسوچی زه دروغ او که رښتيا وايم
ای حفيظ ملياره واوره شاعران هم غولوی شم

27٠12٠2009
{/slide}{slide=دغاړی هار يمه}
ګلو نه يم جوړه انار ګل د قندهار يمه
ستا د غاړی هار يمه
ګل يمه خوشبويه نارنج ګل د ننګرهار يمه
ستا دغاړی هار يمه
زما د اننګو په باغ کی څه ښايسته ګلونه دی
وړی می ډير زړونه دی
صرف يوی خندا ته می ځوانان په ارماونو دی
وړی می ډير زړونه دی
غيږه می ده خلاسه ستا د مينی خريدار يمه
ستا د غاړی هار يمه
زلفی می په ليچو باندی هر خوا غوړ ولی دی
ډير می زورولی دی
زلفی ښاماران دی عاشقان می پری چيچلی دی
ډير می زورولی دی
ای بيوفا مکړه جفا تاته اتظار يمه
ستا د غاړی هار يمه
سترګو ته می ګوری نيشه يي دی څه خمار لری
غم حفيظ مليار
جوړی پيمانی دی ميکدو کی خريدار لری
غم حفيظ مليار لری
د بنکو کنډولی دی د ساقی د لاس سينکار يمه
ستا دغاړی هار يمه
حفيظ مليار دويانا ښار
{/slide}{slide=ګل پاچا الفت ته ډالی}
په اتريش کی افغانانو ته د خدمت او کلتوری ودی ټولنی په نمايندګی
اروا ښاد ګل پاچا ته دا لاندی څلوريزه ډالی کيږی
د عزيز خان په کڅ ک ی پروت يي ای افغان الفته
ستا خوشبو يي د الفت اوری په لغمان الفته

دا ستا د شعر او ادب ډيوی به بلی ساتو
د سحر ستوری د ځليږی په اسمان الفته

عبدالحفيظ مليار ويانا د اتريش ښار
{/slide}{slide=غزل}
حیران یم چېرې یوسم سوی زړه مې
دلته کې نه لګي الوی زړه مې

څوک یې په څوکو د بڼو تخنوي
ترنګ شی غزل شي شور شي غلی زړه مې

چې شرنګ د جام یا د بنګړو شي چېرې
له واکه ووځي نتلی زړه مې

ورځ کې مې څو ځلې له ډاګه ویشته
که د ښایستوکو مېنه نه وای زړه مې

لېمود ښکلو کې خو خدای اوسيږی
ما له ایمانه باسي روی زړه مې

نه چې د شېخ ګریوان ته لاس واچوم
قسم دی دومره نری شوی زړه مې

بیا یې د تاک د لور په اوښکو مینځم
چېرې ناولی نشي ولی زړه مې

۹-۱۰ دسمبر ۲۰۰۹ کلیپورنیا
{/slide}{slide= د عشق خبری}
ګرانی دی د عشق خبری ګرانی دی
ګوری چی د ښار نجونی ناځوانی دی
زلفو باند ی خپل مخ ته نقاب جوړ کړی
ورځ کړی توره شپه او بيا روانی دی
ته که مسلمانه يي منمه دی
ستا خو شوخی سترګی کافرانی دی
زخم می په زړه کی لا مسکی ښکاری
ستا د بڼو غيشی لا روانی دی
ستا د تکو سرو شوڼډو غوټی کی تل
د خوار حفيظ مليار وينی روانی دی

عبدالحفيظ مليار ويانا داتريش ښار
{/slide}{slide= خدای بښلی اجمل خټک ته ډالی}
خدايه بيا له پښتنونه يو غمخوار لاړ
چې افغان پری کوی فخر داسی يار لاړ
د اجمل خټک په مرګ نن جوړ ماتم دی
د سوچو بهرکی ډوب حفيظ مليار لاړ
{/slide}