سرمنشي با دستان خالي برګشت

 

انجنیر زلمی نصرت

 تاملی در مورد نشست دو روزه دوحه

 

در نشست دو روزه ۱۸ و ۱۹ فبروری در دوحه روسیه٬ چین و ایران با تعین فریدون سینیرلی اوغلو از جانب سر منشی ملل متحد به حیث هماهنگ کننده ویژه سر منشی در امور افغانستان به گونه ای مخالفت کردند.

 

سرمنشی ملل متحد به پیشنهادات وزارت امور خارجه حکومت بر سر اقتدار کابل( طالبان) اهمیت نه داد.

 

بالمقابل طالبان هم با عدم اعزام نماینده خویش در نشست دو روزه دوحه٬  به درخواست سرمنشی ملل متحد اعتنا نه نموده و به گونه ای تبارز قدرت کرد.

 

پیشبینی میشد٬ که بدون حضور و شرکت نمایندگان طالبان این نشست هم مانند نشست های دیگر بدون نتایج مطلوب پایان می یابد و نمیتواند چگونگی حل مشکلات افغانستان را با جامعه جهانی هماهنگ سازد.

 

طالبان خوب میدانند که زور قالب نه دارد٬ لاکن این را من نمیدانم که سر منشی ملل متحد از کدام زور که ما خبر نه داریم٬ حرف میزند که میگوید:  جامعه جهانی( سرمنشی) بدون طالب ها پیش میرود.؟

 

باز هم فهمیده نمیشود که با کدام زور و کدام امکانات مالی و نظامي.!!!

 

داکتر نجیب الله از حریم ملل متحد بیرون و به دار اویخته شد٬ شما جز یک اعلامیه محکومیت چه کردید؟

 

اسرائیل به پیشنهادات شما یک توت اهمیت نه میدهد٬ میزند و میزند و میزند و هر روز دامنه و ابعاد فاجعه بشری و جنگ بیشتر و بیشتر شده میرود٬ شما چه کردید و چه می کنید؟.

هیچ!

 

آقای سر منشي!

 

ملل متحد امروز به یک مرجع کاملآ وابسته و به یک ساختار معاش بگیر مبدل شده است.

 

در بسا موارد حرف های شما سمبولیک و بخشی از شعار های مطبوعاتی چیزی بیش بوده نمیتواند و از این اهمیت و مقام شما طالب ها بخوبی اگاهی دارند٬ که بدون اجازه قصر سفید شما هیچ هستید.

 

اگر ملل متحد واقعآ مستقل باشد و در مورد بیچارگی مردم افغانستان فکر کند٬ چرا نماینده و مامور میگمارید و منتظر چراغ سبز امریکا میشود و مطابق دهل و سرنای امریکا تند و کند میشود و مستقیم وارد مزاکرات با طالبان نمیشود٬ تا مشکل حل و از فیر های هوایی جلوگیری شود؟!

 

میدانیم که در نیم قرن گذشته شما( ملل متحد) در چندین مرحله بحرانی افغانستان٬ نماینده خاصی را برای حل مشکلات افغانستان تعین کردید.

 

لاکن با توظیف انها مشکلات و بحران افغانستان بیشتر شد٬ نه کمتر٬ چون سر نخ در دست های شما نبوده و در آینده هم نه خواهد بود.!

 

همین نشست دو روزه شما در دوحه بدون کدام پیامد و پیام روشن و امید وار کننده برای مردم افغانستان پایان یافت و شما با دستان خالی بر گشتید.چون شما صرف برای بوی کردن دهن و ذهن سایر کشور ها توظیف شده بودید و بس.