شعرپوله نه پیژنی
له چاپ شوی ټولګې نه
رباعیات عبدالرحمن جامی
ژباړن: نجم الرحمن مواج
گاهی چوابرزغمت گرینده شوم
گاهی به رخت چوبرق درخنده شوم
توجــان منی زرفتن وآمـــــد نــــت
نبود عجب اربمیـــــرم زنــــده شـــوم
***
ژړغونی لکه وریځ شوم دې له غمه
کله مخ ته دې برښنا غوندې زه شومه
ته مې ځان یې ستاله تګ وله را تګـــه
عجب ندئ که ومرم یا ژوند کــــومـــه
***
عمری به هـــوس باد هوا ۤپیـــــمود یــــم
درهـــرکــاری خــــون جگرۤپا لـــو دیـــم
درهرچه زدم دست زغمـــت فرســــود م
دست ازهمـــه بــــرداشـــتم وآ ســـــودم
***
دهــوس باد می یوعمـــــردئ وهـــلای
په هـــرکارمې دځــــیګروینـــــه خوړلای
غم نه ستــــــړئ چی هرکارتـــه یم وتلای
یم سـوکا له چی مې لاس دئ ترې ایستلای
***
خون می گریم وزتو چـــه پنــــهان دا رم
کزبهــــرچـــه این دوچـــــشم گریان دارم
هـــرچه دلــــی به وصل شــــــادان دارم
صدداغ برآن زبـــــیم هــــجــــران دارم
***
وینه ژاړمـــه له تا څـــه پټ ســـــاتلای
څـــه لپـــاره یم په ستـــرګوژړید لای
څه که وصل نه می زړه خوشال سا تلای
پرې بیلــتـــون له ویرې سل داغ لګېدلای
***
درمســــجد وخانقــــــه بســــــی گردیــــدم
بس شیــــــخ ومـــــراد را پابـــوســــــید م
نی یک ساعـــت زهســـــتی خــــود رســتم
نی آنکـــــه زخویــــش رســــــته با شد د یدم
***
په جــــــومات وخانقــاه ډیریم ګرځیــــــدلای
شــــیـــخ مـــراد پښـــوته یم ډېرډېرټیټیدلای
نه له ځــــا نه شېـــــبه زه یــــمــــــه وتـــلای
نه مـــــې بل لیـدلای لـــــه ځــــانه وتــــلای
***
گربوی تو ازباد ســـــــــــــحر یا فــــــــتمــــی
ازدولــــــت جا ودان خــــبریافــــــتمــــــــــی
وربردرت امـــــکان گــــــــــــــذریافتـــتمـــــــــی
اســــــــــباب سعا دت همــــــه دریافتمــــــــــی
***
کــــــــه دې وږم مومـــــــــم با دنه دســـــــهــــــــر
کـــــړم ترلاســـــــه دخــــوښـــــۍ ځنی خبــــــــر
کــــــه شونــــتیا مــــې د ګـــــذروي ســـــتا په ور
ســـــوکالی اســــباب ســــره به شومـــــه ســـــــر
***
یارب ززیان وســــود خویـــشـــــــم برهـــــــــان
وزنســـــــــــبت بـــخــــل وجـــــودم برهــــــــــان
 
من ناخوشــــــیی کـــــــــه دارم ازخـــــــود دارم
ازناخوشــــــیی وجــــــو دخویشم برهــــــان
***
ځان می ژغــــوره ربه له ګټې تـــــــاوان
رخـــــې نسبت نه مې هم  وســــاته ځان
ناخوښــي کـومه چی زه لــــرم پخپــــله
ومې ژغـــوره نا خـــوښۍ نه مې د ځــان

 ــــــــــ
 
قسمتی ازربا عیا ت
مولانا جلا ل ا لدّ ین محمد بلخی
 ژباړن:نجم الرحمن مواج
___ ___ ___
 
چو ن د ید رخ زرد من آن شهره نگا ر
گفتـــا که د گربوصلم امید مـــد ا ر
زیرا که توضد ما شد ی د ر د ید ا ر
تو رنگ خزا ن د ا ری ومن رنگ بهار
ــــ ـ ـــ
چی یې و لید زما ژیړ مخ خو ږ نګا ر
ویل یې مه مې شه وصا ل ته امید وا ر
ځکه ته لید و کې زموږ ضد کې یې شمار
ته لــر ې د خــزا ن ر نګ زه د بها ر
+++
مجنو ن وپریشا ن تو ا م دستم گیر
سرگشته و حیران تو ا م دستم گیر
هر بی سر و پا ی د ستگیری د ا رد
من بی سر و پا ی تو ا م د ستم گیر
__ _ __
ستا مجنو ن ا و پریشا ن یم لا س می نیسه
د ر په د ر د ی یم حیر ان یم لا س می نیسه
هر بیوسه لری ځا ن ته لا س نیوو نکی
ز ه بیوسه ستا جا نا ن یم لا س مې نیسه
+++
ا ی د ل چو بصد ق ا زتو نیا ید کا ر ی
با ری میـــکن به مفلسی ا قرا ری
اینک د ر ا و د ست به د رویزه برآ ر
د رویش ز د رویزه ند ا رد عا ری
__ _ __
چې په صد ق یا ره نشې کړ ئ کوم کا ر
مفلسی با نــد ې دې وکـــــوه اقــــرا ر
همد ا اوس کړه فقیری لره لاس وړاندې
فقیری نه د فقــیر به وي څه  عـــا ر
+++
ای  د ل د رمـــن میل وتمــنا همه  تو
و ا ند ر سر من ما یه سو د ا همه تو
هر چـــند بر وی کا ر د ر مینگر م؟
ا مر وز همه تو ئی  و فر دا همه تو
__ _ _
 ته مې ټو له تلو سه ا و تمنا یې
هم مې سر کې ټوله پانګه د سودا یې
په وا ر وا ر مې که هرڅو وکسمه کا رته
نن مې ټو له ته یي هم مې د سبا یې
+++
ا ی د ل ا گر ت طا قت غم  نیست برو
آ و ا رهء عشق چو ن تو کم نیست برو
ا ی  جا ن تو بیا ا گر نخوا هی تر سید
و ر میتر سی کا ر تو هم نیست بر و
ــــ ـ ــــ
یا ره ولا ړ شه که د ې نه وي تا ب د غم
ند ي مینې کډ وا ل،ځه، تا غوند ې څه کم
که نه غوا ړې و ویر ېږې، یا ره ر ا شه
کـــه ویریږې لا ړ شه ند ئ ستا کا ر هم
+++
ا ی د ل تو به هر خیا ل مغرور مشو
پر وانه صفت کشتهء هر نور مشو
تا خود بینی تو،ا زخد ا ما نی د ور
نزدیکترآ ی وا ز خد ا د ور مشو
__ _ __
یا ره نه چې شې مغر ور په هر خیا ل
د پتنګ پشا نې هر نو ر ته لیو ا ل
تر څو ځا ن وینې له خد ا یه لیرې پا یې
لا نژ دې شه لېری مه ځه خد ا ی له خیا ل
+++
یا رب تو یکی یا ر جفا کا رش  د ه
یک د لبربد خوی و جگرخوارش ده
تا بشنا سد که عا شقا ن د رچه غمند
عشقش د ه وشوقش د ه وبسیا رش ده
ــــ ـ ـــ
ربه برخه یـــې یو یارکړه جفــــا کا ره
برخه یې بد خوی د لبر کړه ځیګرخواره
ترڅو پوهه شي څه غم کې مینا ن  د ي
مینه ورکړه، لیوا لتیا ورکړه بی شمــا ره
+++
احوا ل د لم هرسحر ا زبا د بپرس
تا شا د شوی ا زمن نا شا د بپرس
د رکشتن بیگنـــاه سود ا ت شو د
ا زچشم خود، آن جا د وی صیا د بپرس
__ _ __
 زړه خبرمی هرسهر واخله له با ده
چی شی ښا د خبر د ې واخله له نا ښا ده
په وژل د بیګنا ه کې سو د ا یی شې
>>>>
 +++
 ا ین عشق کما لست وکما لست وکما ل
و ا ین نفس خیا لست وخیا لست وخیا ل
ا ین عشق جلا لست وجلا لست وجلا ل
ا مروز وصا لست ووصا لست ووصا ل
ــــ ـ ـــ
د غه مینه د ه کما ل کما ل کما ل
د غه نفس د ئ خیا ل خیا ل خیا ل
د غه مینه د ه جلا ل جلا ل جلا ل
نن چی دئ وصا ل وصا ل وصا ل
+++
ا زد رد همیشه من د وا می بینم
د رقهر وجفا لطف ووفا می بینم
در صحن زمین بزیر نه طا ق فلک
برهر چه نظر کنم تر ا می بینم
ــــ ــ ـــ
زه له د رد ه ځني تل وینم د وا
په پرغز جفا کې هم لطف او، وفا
د فلک نه تا قه لا ند ې ځمکې مخ کې
وهـــرڅه ته چی نظرکــړم وینـــم تا
+++
د ر مد رسهء عشق اگرقا ل بود
کی فرق میا ن قا ل با حا ل بو د
د ر عشق ند ا د هیچ مفتی فتوی
 د ر عشق ز با ن مفتیا ن لا ل بود
__ _ __
که د میني مد رسي کي چیري قا ل و ي
تو پیر کله منځ کې به د قا ل وحا ل وي
مینه کې کوم یو مفتی فتوی و ر نکړ ه
د مفتیا نو ژ به ګونګه عشق په حا ل وي
+++
جا نا زتو بیزا ر شوم نی، نی، نی
با جزتو د گر یا ر شوم نی، نی، نی
د ر با غ وصا لت چو همه گل بینم
سر گشته به هر خا رشوم نی، نی،نی
ــــ ـ ـــ
یا ره تا ځنی بیزا ر شوم نه،نه ،نه
له تا پرته د بل یا ر شوم نه،نه، نه
د وصا ل بڼ کـې د ې وینمه ټو ل ګل
هر ا غز ي ته لا ره لا ر شوم نه، نه ، نه
 

"ازرباعی بیت آخرمیزند ناخن به دل"

خوانندهءارجمند!

این نبشته درواقع حرف هایی است راجع به اثرترجمه شدهءرباعیات ابوالمعانی میرزاعبدالقادربیدل به زبان پشتو توسط دوست ودانشمند جناب نجم الرحمن مواج واماپیش ازآنکه درباب این برگردان وویژه گی هایش صحبت هایی داشته باشم،خوبست پیرامون"رباعی"یااین قالب کوچک،ظریف تواءم بافراخنای محتواونوعی ازشعر حرف هایی بنگاریم

                                                                                 ژباړن: نجم الرحمن مواج

فســـــــانه

ای مردهءانتظار محـشربودن

   حیف هست به هرفسانه ات خون خوردن

درصورت آنان نظرکن کاینجا