بنمای رخ كه باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب كه قند فراوانم آرزوست
ښکاره کړه راته مخ ، د ګل او بڼ هيله لرم
را خلاصې دې کړه شونډې چې د شات هیله لرم
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر
كان چهره مشعشع تابانم آرزوست
له وريځومخ ښکاره کړه ته ای لمره د ښکلا
لیدو د ځلاند مخ، رڼې څېرې هیله لرم
بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز
باز آمدم كه ساعد سلطانم آرزوست
نن بیا مې ستا له هوا د ډول غږ رسي ترغوږ
راغلی یمه بیا مټ د سلطان هیله لرم
گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو
آن گفتنت كه بیش مرنجانم آرزوست
په ناز دې وې چې مه مې ځوروه ورځه له خوا
د مه مې ځوروه د بیا آورېدو هیله لرم
وان دفع گفتنت كه برو شه به خانه نیست
وان ناز و باز و تندی دربانم آرزوست
ها ځلې ویل دې ځه پاچا نشته په کور
د ور د پيره دار د ناز جذبو هيله لرم
در دست هر كی هست ز خوبی قراضههاست
آن معدن ملاحت و آن كانم آرزوست
چې په لاس کې هر چا دی ټوټې دي د ښېګڼو
د ښکلا د هغه کان ، معدن هیله لرم
این نان و آب چرخ چو سیلست بیوفا
من ماهیم نهنگم عمانم آرزوست
سیلاب په شان د څرخ خواړه اوبه بې وفا دي
زه کب یمه نهنګ یم د عمان هيله لرم
یعقوب وار واسفاها همیزنم
دیدار خوب یوسف كنعانم آرزوست
یعقوب په شان باسمه نارې او فریادونه
د کنعان د یوسف د زیات دیدن هیله لرم
والله كه شهر بیتو مرا حبس میشود
آوارگی و كوه و بیابانم آرزوست
زندان شي راته ښار هلته ته چې په کې نه يې
بې کوره شم په دښت او د صحرا هیله لرم
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست
د لار د سست ملګرو نه په تنګ یم او بېزار
زمري په څېر زړه ور ، اتل د خدای هيله لرم
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
آن نور روی موسی عمرانم آرزوست
فرعون له ستمو او ظلمونو نه په تنګ یم
د عمران د موسې دمخ رڼا هیله لرم
زین خلق پرشكایت گریان شدم ملول
آنهای هوی و نعره مستانم آرزوست
غمجن کړم په ژړا زه دې خلکو شکوه ګرو
د مستو د خندا او د مستۍ هیله لرم
گویاترم ز بلبل اما ز رشك عام
مهرست بر دهانم و افغانم آرزوست
بلبل نه هم ګویایم خود عامو دا حسد
تړلې زما خوله ده د فریاد هیله لرم
دی شیخ با چراغ همیگشت گرد شهر
كز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
پرون شيخ ډيوه لاس کې ګرځېده له ښار چاپېره
له دد دېوه بېزاز یم ، د انسان هيله لرم
گفتند یافت مینشود جستهایم ما
گفت آنك یافت مینشود آنم آرزوست
ویل نه به يې کړې پیدا موږ لټولی هره خوا
ویل ها چې پیدا نه شي د هغې هيله لرم
هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خرد
كان عقیق نادر ارزانم آرزوست
هر څو یمه مفلس نه منم عقیق د عقل
عقیق چې وي ارزان او کم پیدا هيله لرم
پنهان ز دیدهها و همه دیدهها از اوست
آن آشكار صنعت پنهانم آرزوست
له سترګو نه پنا ،واړه سترګې د هغه دي
د هغه را څرګند ،ها پټ صنعت هیله لرم
خود كار من گذشت ز هر آرزو و آز
از كان و از مكان پی اركانم آرزوست
له هر تمې او هر هيلې ،کار مې تېر دی
له کان او مکان تېر یم د ارکان هيله لرم
گوشم شنید قصه ایمان و مست شد
كو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست
غوږونه مې شول مست چې د ایمان قصه یې واورید
ها شان سترګې صورت د ایمان هیله لرم
یك دست جام باده و یك دست جعد یار
رقصی چنین میانه میدانم آرزوست
یو لاس کې مې وي جام بل لاس کوڅۍ دیار
په منځ کې د میدان دا شان نڅا هیله لرم
میگوید آن رباب كه مردم ز انتظار
دست و كنار و زخمه عثمانم آرزوست
وايی هغه رباب چې خلک له انتظاره
لاس او مټې ، ګوتمۍ زه د عثمان هیله لرم
من هم رباب عشقم و عشقم ربابیست
وان لطفهای زخمه رحمانم آرزوست
زه هم د عشق رباب یم او عشق زما رباب دی
د رحمان د ها لطفونو د ګوتمۍ هيله لرم
باقی این غزل را ای مطرب ظریف
زین سان همیشمار كه زین سانم آرزوست
ددې غزل پاتې ای ظریف مطربه
همداسې به يې بولې چې يې زه هيله لرم
بنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرق
من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست
ختيځ نه مخ ښکاره کړه د تبریز ویاړه ای شمسه
توتکۍ یمه ، حضور د سلیمان هیله لرم
