سیدعبیدالله نادر
نه د تــقریر، نه دي تحــــــریر، نه د تد بیـر لرې څـوک
اهل تقریر چیرته دي اوس، نکــــته دانان دي څــه شـول
چی خــــطابي کــــی به یی، خپي د استــــــعمار لرزیدی
آخوله ور، آســـخنور، آ سخـــــــندان دي، څــــه شــــول
په معیـــارونو د تقریر چــی یی، ویـــــــنا وه، جــــــوړه
نکــته دانان، نکـــــــته فـهمان، او ادیبان دي څــــه شول
چی دا خــيرن ضمـیر باطن مو، په وینـــــا کړي روښان
په رمــوزاتو باندی پـــوی، صــاحبــــدلان دي څـه شول
چی د مـحفل یاران په جــــوش او په خــــــــروش راولي
د معرفت په ډیوی، ســــــــوی پتنـــــــــګان دي څه شول
چی انګــازی دعـلم وفن یی، په دنیــــــا وي خـــــــــورې
په معرفت باندی سمــــــبال، دانشــوران دي څـــــه شول
په علــــمــیت او فـضـــــــیلت چـی یــــی، جــهان نازیده
د سیـد جمال په څیر رښتیني، عـــالمــــــان دي څـه شول
تل بیــــــماران چـی په کــړاو کی، د وطــن وو هـــغوی
د سید حـسن په څیر دردمنه، غمـــــخواران دي څه شول
چی د وطــن په غم یی تل ژړا شیــــــــــون وو، شـــعار
چی د په قــــــــدر پوهیېدل، آ قـــــدر دان دې څـــه شول
په شــهامـــت چــی یی ډاډه ول، دخــــــــــوارانو زړونه
لکه اکبر غـوندی نیـــازبین، شــــــهریارن دي څـه شول
چی یی تکـــل وو، چی لکۍ د استـــــــعمار غوڅه کړي
د ایوب خان په څیر زړور، شهســــواران دي څـه شـول
چی په کلــــــــنو تری نه ایره کړه، په خـــوب کی غــلیم
د ملا مشـــک او میر بچه غوندی، غازیان دي څه شول
محمد جان خان، ميرزمان خان چی ول غــازیان درمان
د شهـامت شـــمله داران، ښــکلی خـــــانان دي څه شول
چی د پرهــر او د زخـــمو، دي وو، عــــلاج ورســـــره
اهل درمــان دي چــیرته دي، آ طبــيبان دي څـــه شــول
چی ترګــونډو لاندی، هـــوی، او خـــپل هــــوس راولي
هوی د نـفس باندی غــالب، پهــــلوانان دي، څــه شـــول
چــــی د نازو بارونه یــــی وړل، د مــحـــــبت په اوږو
هغــه دردمن په زړه خـوږمن، مــهربانان دي څه شــول
چـــی د یارۍ او یارانــــۍ په لار، له ســـــره ول تېــــر
د یارانۍ په دود خــــــبره، آشـــنایان دې، څــه شــــول
له باغ وبڼه، کــوچـــیدلی ، خـــوش الحـــانه مــــارغان
په ګلـــستان څــه پریوتل، عـندلیبان دي، څـــــه شـــول
کال۱۳۷۷پیښاور
سوله ده مونږ ته ضرور
د شعر او ادب د برخي د پاره
««««««««««««««««««««
راځئ تیارو کې مه ځئ
کاڼو اغزو کـــې مه ځئ
خپی به مــو ژوبلـي شي
په سنــــګرو کې مه ځئ
لږ په ځان ورحمـــــیږئ
په تورتمــــو کې مه ځئ
ډغری خورئ به تر څـو
شاړو میرو کې مــــه ځئ
د تورتمــــــــــونو شپه ده
په ادیرو کې مــــــــه ځئ
لاره آوره ګــــــــــــورئ
په کنډوالو کــــــې مه ځئ
د لــــــــــیونو په شان یي
په سر د غرو کې مه ځئ
عصر دی دعلم او عرفان
نو په ځنکلو کې مه ځئ
علم نه خوند پورته کړئ
په مــــغارو کې مه ځئ
په خپــــله طرخه وکړئ
پردي نقشـــو کې مه ځئ
لاره د حــــــــل وګورئ
په ویرانو کـــــــې مه ځئ
اغیار کمین کې دي ناست
په اشــــــــارو کې مه ځئ
مـــدنی ژوند کړئ اختیار
قطار د خرو کې مه ځئ
ژر شئ بدلـــــــون راولئ
ناز و نـــــخرو کې مه ځئ
ســـوله ده مونږ ته ضرور
په مـــــــورچلو کې مه ځئ
