دري څلوېښت کلونه ډېرشیان رانه هېرشوي دي
ډېرډېرکړاوونه مې په ځان باندې تېرشوي
راغللم لیبیا ته نه افغان نه سفارت ووکښې
ځان سره ځولۍ ځولۍ اندونه مې راوړي دي
خپل هېواد کې وږی وم که تږي وم پَروانه وَه
دلته مې پرَدي وطن کې ټول زړه کې ساتلي دي
لاړشم سمندرته چې غمونه وورلاهوکړمه
ګورم په څپوڅپوکې بېرته ټول راغلي دي
پرېوزمه په کټ کې له سپوږمۍ نه ګیلمن شمه
ولې په رڼاکې یې دوستان رانه پټ کړي دي
خیال کې مې ږوندي وي که دوئ ټول ترخاورولاندې وي
ما نه دي لېدلي بس یوازې مې اورېدلي دي
هلته به زما شک په یقین باندې بدل شي ټول
ځان سره چې وووایم قبرونه مې لیدلي دي
مونږځو وراځوږوندون روان دېدې نړۍ به وي
څوک به پَیل کېږي دِ چا شپې وکلونه تللي دي
ټولوهسکو ټیټودِږوندون کې علي خانه مونږ
ټولوخپل ځانونه لوی څښتن ته وورسپارلي دي.
