من که ترک سریر شه کردم
موی ژولیده را کُله کردم
سیر کوی تو گه گه کردم
تا به رخسار تو نگه کردم
عیش بر خویشتن تبه کردمآنچه در عشق تو ببایستم
کردمی کردم و توانستم
جز تو از هرچه بود بگسستم
تا رۀ کوی تو بدانستم
بر رُخ از خون دیده ره کردمپای بر هفت و پنج و چار زدم
پشت دستی به شغل و کار زدم
سر به صحرا ز عشق یار زدم
دست بر دل هزار بار زدم
خاک بر سر هزار ره کردم
مژه ات نقش تیغ قاتل داشت
زنده یی در جهان یکی نگذاشت
چشمت از دهر تُخم دل برداشت
کردگارت ز بهر فتنه نگاشت
نیک در کار تو نگه کردم
ای به حسن تو عقل ها مدهوش
آفتابت غلام حلقه به گوش
من نا قابل شتاب فروش
گنه آن کردم ای نگار که دوش
صفت روی تو به مه کردم
ای عزیز دل و روان افروز
بیش ازینم بدین گناه مسوز
توبه را در نه بسته اند هنوز
عذر دوشینه خواستم امروز
توبه کردم اگر گنه کردم
عزیزی غزنوی
8-6-1991
دهلی هند
