ولی محمد نورزی

 

{slide=نابلده کلي}       
ګودرهغه کلې هغه خو خلک نوردي دلته                                     
ښارهغه  کوڅه هغه پرَدئ هر لور دئ دلته    
د سړبن اودغرغښت بابا اولاد مي څه شول                                     
نه د میرویس او داحمد د توری شوردئ دلته    
غرونه  دښتونه دغیرت د پیغامو نه ډک دي                                   
دځانمرګي ځوانانومرګ خوڅه پیغوردئ دلته     
د بل په زورپرخپلوخلکوځان فرعون جوړکي                                 
څنګه پریمانه د پیسواودډالروبازارجوړدئ دلته     
د خپل اولس د بي وزلي چیغه به کله واورې                                 
د توپاکیانو وسله والو ظلم  او زوردئ دلته     
دخپلوخلکودغمواوددردواحساس به کله کوی؟                                    
داد وحشت توروتیاروکي دي زړه توردئ دلته    
د ښی دوستي او ورورګلوی محبت مي ولې ولاړې                           
په هر قدم کي مرګ او ژوندون را ته سوراور دئ دلته    
یو وخت به ته هم دحساب کتاب ځواب ورکوی                                
نورزیه ګوره دهرچا عمل پخپله دده ګوردئ دلته    
ولی محمد« نورزی »   ۱۲   جولای ۲۰۱۲

{/slide}

{slide=پسرلې}
په ګلونو چي ډک غرونه او دښتونه شي پسرلې دئ                                  
پرصحراچه ځمکه ټوله  شنه رغونه شي پسرلی دئ             
دچوغکواوبلبلوچوڼهارشی نوی وږم منځ ته راشي                                       
کروندګرپه کرونده کي چي خو شاله شی پسرلی دئ               
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»                         
د ساړه ژمی  د ویری مي- بیا زړه په لړزیدوشو                                           
شین آسمان په ښکلو ستوروچي روښانه شي پسرلی دئ               
دمطرب خوږی وږمې دي تازګې او خو شالې ده                                          
ټول افغان که د جګړو له غم بیزاره شي پسرلی دئ              
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»                          
د هجرت ټول مساپر که په رضا خپل کورته ولاړشي                                       
موروپلاراوښه دوستان چي یې خوشاله شي پسرلی دئ                
د پردو خلکو کلتور کي مي دا روغ زړه آرام نه شو                                            
زما نورزی ژوندون چه اولس سره همغاړی شي پسرلی دئ               
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»                         
ولی محمد نورزی « می ۲۰۱۲»   هالند

{/slide}{slide=نا مرده افغانه}                                 
خپل جوړ وطن  ویجاړوی  بیا ځان افغان ګڼې                               
دا پاکه خاوره په ډالروخرڅوی ځان مسلمان ګڼې                               

د افغان وینه دي رګونوکي بهیږي څنګه نه شرمیږی
چاړه په لاس دافغان سرپری کوی ځان قوماندان ګڼې

دپردو ډول او سورنا اوری ته  غلام شوی څنګه                               
دخپل اولس  وینې ځبیښي ته څنګه ځان انسان ګڼې                             

د مور شیدی دي څنګه  هیری شوي نا مرد افغانه
دچورکچول دي نه ډکیږې ته ځان ولې نا توان ګڼي

د ننګ غیرت احسا س دي څه شو ته ویده یې ولي                             
زمونږد خاوری ګوډاګیه ته هم ځان لوی قهرمان ګڼې                            

څه چي په ځمکه کی کرې حاصل به یی بیرته اخلي  
چه بزګرنلری بیا څنګه ځان د خپل کلي لوی خان ګڼي  

د خپل هیواد د آبادی اورغونې پلان په خپله جوړکړه                           
«نورزی» ستا مل دی که وجدان  په پاک ارمان ګڼې                            
ولی محمد  نورزی اپریل 2012

{/slide}{slide=روغه جوړه}
مرور طالب به څنګه خپل اولس سره پخلا شي
د جګړی د تور مُرچل نه، به دئ څنګه را جلا شي
پا چا هي که په نوبت ده، اوس د بل چا وار راغلې
د کرزی دولت به څنګه، د قدرت په سر رضا شي
د موټر او چوکې خوند چي، چا لید لي نه هیریږې
دا شوکت عشرت به څنګه، ددوي زړه نه هیر دچا شي
د اولس په نامه ټوله ،نارې سوری وهې په زوره
په رشوت کي چه راګیرشي، بیا نوڅنګه دوي رسوا شي
روغه جوړه د چارواکو، زورمندانو په کارنه ده
بیله چوراو چپاوله فکر وکړه، شنه ډالرڅنګه پیدا شي
ددي خاورې سمسورتیا او نیک بختي، د چا په کارده
خارجیان خو به یو کله، په رضا خپل کورته و لاړشي
پارلمان کي نغاري اوننداري دي، د استازو غالمغال دي
وزیران بیله مسلکه پر چوکيو، مقرر څنګه نن بیا شي
سزا نشته جزا نشته، د ځنګل قانون چلیږی زمونږ پرخاوره
د زمری د مټ په زوره ،پراولس چي د ځنګل قانون رواشي
هرطرف ته آوازې او انګازې د سولي جوړي راروانې
که قطر که استانبول دی او یا ریاض ته استازي ولاړشي


که په خپلوکي لاسونه د یوالۍ، اووحدت سره ور نکړو
دا دجهل تورې شپي به، نه هیڅکله تر آبده بیا رڼا شي
تباه کیږو محوه کیږو ،خپل وطن مي ویجاړیږي
دري لسیزي په جګړو کي ،د اوربند زیرۍ که راشي
د افغان د جګړۍ غو ټه ،د افغان په خوله خلا صیږي
زه نورزی یمه خو شاله، که افغان اولس ډیر ژرسره سلا شي

ولی محمد نورزی اپریل 2012

{/slide}{slide=ولی مې وژني}
ولی مي وژني پخپل کلي اوخپل کورکي یمه
غریب  افغان یم خپل ټاټوبي او ګډ کهول یمه

د پلار نیکه خاوره زما د اوسیدلو ځای دي
نه تروریست نه وحشتګرنه په بانډوکي یمه

زه خو افغان یم مسلمان یم د چا بد نه غواړم
خپلوخپلوانوسره ګډ داولادونوپه غموکي یمه

په نیمه شپه کي زماکورویجاړاولادرامړه کړي
ته وحشی څوک یي یرغلګره ستا کیسوکي یمه

ته ځناوریی ای جابره خپل قانون ته احترام نلري
خونخواره اوس ستا د شړلواووتلوپه وختوکي یمه

دیموکراسي بشردوستي تحفه دي کورته یووسه
ستا دکمک نه زه بیزاره دجګړی په بندیدوکي یمه

زه دخپل ژوند وتیرتاریخ ته ښه په غورګورم
نورزیه ګوره یوسل کاله دغلیم په دسیسوکي یمه

{/slide}{slide=ښځه څوک ده}
د ژوندون سره همغاړې پوره نیمه ددنیاده                                        
د محبت له عشقه ډکه مهربانه ده  متاع ده                                        
ددوستی په نوم انسان سره ملګری  مهربانه                                       
خور اومور خاله عمه که دي ښځه اوکه آنا ده                                       
ستا ژوندون سره تړلي د محبت ټینګه ملګرې                                      
کوردی جوړدی یوسل کاله کورنۍ دي په هوساده                                      

ښځه وړانګه د انسان وبشریت ته پیدا شوی               
ښځه مینه اومحبت دې دښکلا ښکلي ځلا ده              
په آسمان کی روشنایی دطبیعت ده چه ځلیږی              
ستا ژوندون ته ترآخیره هم ملګری اوهمتا ده               
د انسان ګډي نړۍ ته یو احسان دنیکی هیلی               
دا دکورکهول دننه دعزت په پرده پټه ښه رڼاده               

ښځه خونددپاکي مینی دانسان په موجودیت کي  
په ګلنوکي خوشبویه یو ښه  ګل دخپل آشناده   
د وصلت اودرحمت  ښه وسیله ده با احساسه  
د کورغړومشورو ته دا خوله ډکه په  خندا ده   
هرګدااوپاچا دواړه ددي غیږکي دي لوی شوي  
زه نورزی په دی پوهیږم چه روزنه زما دچاده  
ولی محمد نورزی      اتم مارچ۲۰۱۲               

{/slide}{slide=مونږ څه لرو}
شنه ښکلي باغونه شني وني ګلستان لرو،باغوان نلرو                        
وزی پسونه رمې څاروی سپیان لرو، چوپان نلرو        
شاړی للمي ځمکې دغنمواوجوارو، له حا صل ډکې                          
لوی ویالي داوبو لرو پریمانه، ښه بزګراودهقان نلرو       
غواوي اوغویئ خوزمونږد ملک ښه مالدارې وله                           
ګرځو سرګردانه د څارویو،دڅارنې ښه ګوروان نلرو       
آس اواوښان  دواړه زمونږ دخلکو وو باری حیوان                          
نن سبا چه ګورو ودي کارته دروزنی ښه څاروان نلرو      
ښکلي می څیري دي ښي خبری اواتري دسیاست کوو                       
خپل اولس لپاره وطنپاله ښه صادق  پوه رهبران نلرو      
جنګ کي اتلان یوود افغان خاوری ساتنه اوحفاظت کوو                      
ځای چه د پیسوشي خپل ځان خرڅ کړو بل ارمان نلرو      
لاردشرعیت کي ښه مسلیم مونږ مخکي ترهرچانه یوو                         
دین اومذهب پریږدوښه عالم په اسلام پوه ملا یان نلرو     
هر چاته کیسي د پلارنیکه دتیر تاریخ د کارناموکوو                          
څه راباندی وشوخپل وطن ته دخدمت وړکارګران نلرو     
دیرش کاله جګړه کي دوه میلیونه افغانانو قربانې ورکړه                      
بیاهم تبا ه کیږوددي جنګ وختمیدوته هیڅ کوم پلان نلرو     
خپل چه مي پردې شول خو پردې مي ښه دوستان نشول                    
یو پربل خرڅیږو خپل اولس ته ښه نوم او نښان نلرو      

لوړجګ ښا ئیسته غرونه شني تپي دري د طبعییت لرو                           
ځمکه کي یو کورد ښه ژوندون داوسیدوځای او مکان نلرو       
خاوره مي سره زرده دزمردو او لعلونو خزاني لرو                                
مونږپکښې فقیریو خوارغریب جیب کي پول اوغران نلرو       
څنکه  زورورو غدارانوزمونږ مال او هستي لوټ کړلي                           
غصب یې جایدادونه کړل دحق اوعدالت ښه قاضیان نلرو       
توره شپه تیاره ده دسړونه په هیوادکي ما شومان مړه شول                         
لوړمنزل جوړیږی داولس په ګټه  پاک ملی تا جران نلرو        
ورکې خاطري شوي د محبت کاسه چپه شوه نقاق خپورشو                           
ځکه مونږخو ټوله خپل منځوکي دسولي ریښتنې پلویان نلرو         
ویښ ښه رابیدارشه افغان زویه دتاریخ پاڼه دي سپینه شوه                             
زه نورزی به څه وایم مونږهم ددی ځواب دورکولوڅه توان نلرو          

ولی محمد نورزی   فبروری ۲۰۱۲

{/slide}{slide=داڅه غم دی}

خدایه  نن ولی دا  زما زړه په غورځنګ دی                       
د تشویش  ویره می ډیریږی زړه می تنګ دی                       

هره لهظه دویراوغم په اورسوځیږمه غمګین یم
صبر مي نشته خوږ ژوندون مي په  ګړنګ دی

دوست  او ملګري د مطلب و آشنایۍ ته ګوري                        
په هرقدم کی بیله شکه دچل ول دغه نیرنګ دی                        

ما خو په تیرژوند کي یواځې صداقت دی کړي
د نن سبا هیلې مي مړي شوی  دا څه رنګ دی

د تیرو وختو ښه یاران اوښه دو ستان می څه  شول                        
ددوي په منځ کي مرګ جاری ژوندون یی ړنګ دی                        

داڅه وحشت او جها لت دﺉ بل څه نه دي ګوره
یو خپل وروروژني بل پرخاندی دا یي ننګ دی

که خپله  خاوره  په خپل لاس باندي آ باده نکړو                             
تل به ځوریږواوکړیږوغلیم تل زمونږ پرڅنګ دی                            
د بد مرغی او بد بختی پر لاری مه ځه ته نور
لوړ دی احسا س کړه خپله خاوره دي لونګ دی

د اولس تنده په هنداره کي بربنډه او ښکاره وګوره                            
وطن ناروغ دی په درمل یی دعلاج سره اړنګ دی                            

د خوبه  ویښ شه ای افغا نه  ستا وطن بر باد شو  
د پردوغښۍ هرګړې ستا د اولس په وینو رنګ دی  

په خپلو لاسو وخپل کورته  د اورونو انګارمه بله وه                                     
ژوند زمونږ حق دي دښمن ګوره زمونږسره جنګ دی                                     

د جنګ جګړوداکرغیړن ناورین به څومره زغمو  
یا به یوکیږو یا ورکیږو، دا وطن زمونږ پتنګ دی  
د فر یادو ناری وهم که  یی څو ک واوري  نن بیا                                         
نورزی ژړیږی چه پرلاره غزید لې لوی نهنګ دی                                        


ولی محمد نورزی      سپتمبر ۲۰۱۱

{/slide}{slide=د امان الله خان غازی په ویاړ}
د افغان  خاوری جوړښت ته  یو پاچا وو                                  
پاک سپیڅلۍ او زړه سوانده  تر هرچا وو                                 
په میړانه اوغیرت یي خپله خاوره کړه آزاده  
خپل وطن ورباندی ګران مل دعلم او بريښنا وو

د انګریز له محا صری څخه را ووتې په زوره                                 
دا ویاړلې ننګیالۍ زمونږ خپلواک لوي رهنما وو                                 
خدمتګارد خپلو خلکو ډیرغښتلې په خپل هوډ کي
د وطن په آبادې کي د اولس سره ملګرې او همتاوو

ددولت په اداره کي مفتکر د ښه سیستم او ښه اساس                               
د اصولو اوقانون سره ملاتړۍ دملت سره همراه وو                              
د ریل ګا ډئ د کاروان بنسټ یی کښیښود په هیوادکي
د کرهڼی اوښووني پرمختګ ته يو ښه زیرې د سباوو

اصلاحات یي خپل وطن کي په جرئت سره جاری کړه                             
تجارت اواقتصاد کي د نړۍ په ستروچا رو دې لګیاوو                             
دسړک، مخابری اوروغتیا چاري يي ښي پرمخ بیولې     
مشوری یي په جرګو کړی دعمل او پلی کارسره آشناوو     

دسیسي ور ته پیداشولي د ننه په دي لارکي ژر نا کام شو                                  
دانګریز  د تحر یکاتو  په لانجو او کړکیچوکي  مبتلاوو                                  
استقلال یی لاس ته راوړې د افغان بیرغ یی هسک کړی      
د افغان د خاوری فخر سترغازی دا نو میالي  امان الله وو      

قرباني د تو طئیو شو خپل وطن ورڅخه پاته مهاجر شو                            
د فکرو په خیال کي ډوب شو بې توانه په ارمان او په ژړاوو                               
خدا یه بس دي نه لسیزه زمونږ وطن کي مرګ او جنګ دئ        
نوربه څه  وایه نورزیه  زما وطن خوبي خاونده او بې رڼا وو        

ولی محمد نورزی  د اګست ۱۹/۲۰۱۱

{/slide}{slide=افغانی رسالت}
شور ما شور دئ   ګډ وډۍ ده غلمغال  دې ،هری خوا ته جنجا لونه                        
هره ورځ  د ژوند از مون  ده، را کوي مونږته د تیر تا ریخ درسونه
څوک له خپلي خاوری ورک دئ د هجرت په چا پیریال کي سرګردانه                      
نور  دعیش او نوش عشرت  کي ، خمارګرځې لڅ لپړ ببر سرونه
چا ته  لارده پیدا شوې ، د ډالرو په پیسو باندي لمبیږی  په دریاب کي                     
څوک د لوږۍ نه مړ کیږی د ژوندون سره یی مله دي نا ببره کړاوونه
يوپاچا دئ بل وزیردئ بل والی دئ داچارواکي پخپل زوردي ډیرمغروره                 
په ښکاره ظلم اوجفا کړي بډۍ اخلي غولوې زمونږ‌ دهیواد ټول میلیتونه
پارلمان خو ټول شخصی شوانتخاب ته حا جت نشته داستازوبی غورۍ ده                
تماشې اونندارې دي په جلسوکي وکیلاني ښځینه کوي په خرپ سره جنګونه  
مجاهید پکښی سر دار دې ددولت او حکومت واک یی ټول لاس کي دی نیولې            
جنرالی ددوي رتبه ده بی تحصیله او دیپلومه یي خپل کړی ددولت لوړمقا مونه
سورغو بل دی سري لمبي دي سره اورونه د سرو وینوسیلا بونه دي بهیږي                          
د افغان پر پاکه خاوره د ایساف او طالبا نو په لاسو کیږی بی ځا یه سترظلمونه   
خوار انسان افغان پر خپله خاوره او خپل وطن کې د مرګئ کندې ته درومي              
ځان مرګئ  چه ځان پټاو کړې ، بیا ایساف له پاسه ګوزار کړي ستر بمونه
بي خاونده بی څښتنه افغا نستان دې، خوا خوږي او صداقت  ورپکښي نشته               
د تاریخ په دي پړاو کي زمونږ پرخلکو باندی کیږي په وار وارلوی ګوزارونه
د میر ویس احمد وطنه څو مره خوار شوي نن نړۍ کي یي یواځې پا ته شوی            
د اکبرد توری  شرنګ  چه راپه زړه کړم ځان ته ګورم  یادوم تیر تا ریخونه

آمانی دوره کي څنګه غلیمانو د پردو په لاس لانجی او د سیسي کړي                  
زمونږ نصیب او قسمت نشته  تل غو لیږود پردو له لاسه اخلودنفرت دغه پندونه
په ژوندون به دي عزت کړم وطنه ستا بیرغ دي تل رپیږی په جهان کي تل ترتله         
نورزی خدای ته دا دعا کړي د دښمن ځالي کړی ماتي بیا یي محوه کړی پلا نونه

ولی محمد نورزی       روژه  مبارکه ۱۷ اګست ۲۰۱۱

{/slide}{slide= نور ته څه غواړي}
وژ نئ افغانان پرخپله خاوره، نور ته څه غواړې                                        
قتل د انسان کړی بیشماره ، نور ته څه غواړې   
ورور  د وروره  کې  بیزاره ، پلار دزوی د ښمن                                    
تخم د نفاق کرې افغان کورته پریمانه ، نور ته څه غواړې    
تا سره د جنګ او د جګړۍ  ،غټ غټ  پلانونه  شته                                   
بس دئ بس دئ زما وطن دي کړی ویجاړه نور ته څه غواړې   
مونږ په خپله خاوره کي دژوند د حق غوښتلو یوتضمین غواړو                           
څومره په اور سوځو بي اختیاره نورته څه غواړې    
ټوله افغانان مسلمانان یو ،خپل وطن را باندي ګران دې ډیر                               
سترسترغلیمان مي تښتولي پردي لاره نور ته څه غواړې    
ستا د کرغیړن سیاست په لومه کي به څومره قرباني شو نور                           
ورک شه پښي دې سپکي کړه اغیاره نور ته څه غواړې     
ته هم وروراو خور،  پلاراو مور، دوست اوخپل کور لرې                              
ولي په توپونو زما جونګړه کړې ویرانه نور ته غواړې     
زه به ستا د خلکو اوستا د خاوری درناوئ  په دوو لیمو وکړم                            
پریږده ځوریدلي افغانان پر خپله لاره نور ته څه غواړې     
مونږ خو نور څه نلرو ، دا خا وره د شهید ګور او کفن شوله                               
هیلي می ژوندي دي افغانیت زمونږ افتخاره نورته څه غواړې    
تل به پر وطن باندی سرورکړو، که ژوندئ هم یو افغان وی نور                         
زه نورزی ناری وهم په زوره داچیغاره نور ته څه غواړې

{/slide}{slide= ولسی جرګه}
په ولسی جرګه کي ددوو ښځینه وکیلانو جګړه              
پارلمان  کي نن عجبه مسخره او ننداره وه                       
ددووښځوپه خپل منځ کي یوه ګیله اودعوه وه                        
نظیفه ذکی   وکیله او جنراله شوه  په جنګ                        
په  خپل بوټ  یی وارې و کړی په غورزنګ                       
بیا یی ټوپ کړی  سمدستی د هغه بلي وقطار ته                      
په چکو او چپلاخویی شروع وکړه ودي کارته                       
احمدزی حمیده څنګه هک پک شوله  حیرانه                       
چه دا څه کړي لیوني ده سرګردانه که نا دانه                      
و کیلان  سره را ټول شول یو له بله وار خطا                       
چه ګواښ وکړي بیا دوي دواړی کړي سره جلا                      
په  ښکنځلو   او پوچ ویلو  دعوه شروع  شوه                       
پارلمان کي داګړی ګوره جګړه په خپریدو شوه                       
غونډه تم شوه د جنجال اوغلمغال لړۍ جاری شوه                        
ددوي دواړو وکیلانودا جګړه نوره شخصې شوه                        
دا استازي  ګوره ټوله   د ملت  نما ینده ګان دي                        
پارلمان کي د قا نون اوعدالت  طرفداران دي                         
په حکومت  او پالمان کي ګوره څنګه آزادی سوه                         
د غربیانونه راغلې زمونږقانون دیموکراسی سوه                         
خدای دي خیرکړی نورزیه څه به کیږی و سبا ته                           
که  دا زما  ارمان پوره شو  ګیله  نلرم و چا  ته                            
ولی محمد نورزی      جولای ۲۰۱۱

{/slide}{slide= ښکلي شهلا}
څومره ښایسته ده، د ګلونو یوه غُونچه ده
نازکه ده شیرینه ، د خوږو مسرو کپَه ده
په ناز او په ادایي، مخلوقات ټول لیونې کړل
د حسن شا پیرۍ ده ، د شکرو پتاسه ده
توری اوږدي زلفي يی، ټالیږي په اوږوکي
باڼو يي د ښکارغښۍ دي، د میني یوه نمونه ده
خماری توري سترګی يي، د زړونوښکاریدل کا
شهلا د تبسم ده ، په مسکا یي ډ که خوله ده
کږه وږه روانه ده، د زرکي په شان درومي
فری د فرستان ده ،خوی عادت کي نازدانه ده
سپینه سپینه چه ښکاریږې ، مینا غوندي ږغیږې
سری شونډي يي نازکي، نري ملا یي پسته پله ده
مجلس دخوب رویانو، کي دا ښکلې ښکلي ښکاري
نصیب که دي د ید ن شی ، په کتو یې ننداره د ه
د داغي زړونو مرهم ده، که علاج دي په درمل سي
یوګل د ګلخاني په بڼ او باغ کي، د سروګلو لاله ده
شبنم د سهر ګاه ده ، غوټي غوندي غوړیږی ګلستان ته
خوشبوه ده ګل خندانه ، د ګلشن د باغ میوه ده
تصمیم به د لیدو کړم، که ژوندی وم یو څوورځې
نورزی به څه ګیله کړي ، دا د خیا ل یوه شیبه ده

{/slide}{slide= مرور یار}
څومره به خفه یوو ، بس دې نن راسه پخلا سو
دا فاني نړۍ به څه کړو،عا قیبت که زما اوستا سو
ژوند په هیلو کي تیریږي ، وسوسه را سره نشته
کړاوونه په مزلو کي ، خپل کاروان سره آشنا سو
که د عقل نه کارواخلو. ،هوښیارۍ ورسره مله کړو
د تعصب نه چه نفرت کړي، په هغي لاري سلا سو
حسادت چه پکښی راشي، ورکه لار د صدا قت شي
بد بختي به کړو ویرانه ، سعادت سره همتا سو
یارانه احساس مي ورک سو،د خُتن په تمه ناست یم
د غمونو دا لوی پیټۍ ، په هجرت کي زما تر ملا سو
دشوکت په تماشوکی زړه می،درنګ درنګ راته ژاړي
پردیسې مي په نصیب سوه ، چه می یار را نه جلا سو
خا طري شوي رانه هیري ، ژوند مي ډک دارمانونو
سرنوشت خو جنجا لی شو، چه تقدیر مي په ژړا سو
دصبرونو په امید یم ، دا نا خوالي به زه څه کړم
شراوشورچه پکښی نه وي،هغه ژوند که نصیب زما سو
ددوستي په پیو ستون کي، صداقت خو لمړۍ شرط دي
وفادار چه په دو ستي وو ، هغه یار را نه خطا سو
په زاری مي د یار لورته ، د سمون نا ری خپرې کړي
مرور یار چه را نه غلی ، نورزی د مګړي ګدا سو
ولی محمد نورزی

{/slide}{slide= د جهاد ملګرې}
یمه مجاهد پلار ا ونیکه مي ، له اصله ا فغا نا ن دي
په توره اوتوپک یي، ددي ملک نه شړلي آنګریزان دي
ما هم د دي خاوري ، په د فاع کي جهاد کړی دئ
ځکه می په زوره له هیواده، تښتولې سره روسان دي
بیا مې په را کټود کا بل ، دا ښکلې ښار ټوټي ټوټي کړلې
راکړی مشوري په دغه لارکي زمونږملګري امریکا یان دي
وروسته طا لبانو په یوه څرک کي، د سیاست میدان ته ودانګل
زه هم ورسره شوم ځکه دوي خو، زمونږ زاړه پا خه یاران دي
را یي کړي پیسي او مشوري، پا کستاني اوایراني وړونو
داچه دوي خو دواړه، زمونږدخلکو ښه دوستان اوګا ونډیان دي
بند ې ښوونځۍ شولي هر چیري، ښځي ټولي پر کورکښینستي
ورکه آزادي شوه قا نون مات سو، حکومت کې ملا یان دي
ټو له نړۍ یوي خوا ته، مونږ هلته خپله لاره سره غوره کړه
شرعه مي قانون شو، تاریخي بُت مي مات کړي د با میان دي
مونږ نه هم بیزاره په دي لارکي، خپل دوستان امریکا یان سوله
ځکه په تشویش کي، زمونږد ظلم نه خفه ټو له غربیان دي
راغلې نړیوال قدرت ، مونږ ټولو میدان پریښودې تسلیم شولو
ږغ د آزادی سو جګړه ختمه ، بشرې حقوق ملاتړ د ما شومان دي


نوی تغیر راغلي نوی ژوند ، نوی سیاست دیموکراسی راغله
هر جهادي خو شا له، د حکومت لوړو چوکي کي جها د یان دي
مر ستي په میلیونو میلیاردونو افغانی دولت ته ور کړل سوي
ډیر یي د رشوت پر لارو ولاړي ،نا را ضی ټول افغا نان دي
ټو لی دو لتي چوکي خر څیږي په پیسو او واسطو باندي
نشته عدالت وزیر، والي، وکیل، قا ضې ټول غداران دي
خلک وژل کیږي، ټولی ځمکي ددولت په غصبیدو شولي
ظلم زورجاری سو، ددی خاوری یر غلګر خو بهر نیان دي
ولاړل خپل وطن ته، روشنفکره انجنیر او ډاکتران زمونږ
ټو له د خپل جیب په ډکیدو کي، د خدمت په نوم تړلي نوکران دي
هیری خا طري شوي، د جهاد ښا یسته نوم خو رانه ورک سولو
نن په خپل قدرت کي، د نړۍ ستر رهبران مي ټول دو ستان دي
ژوند مي د حسرت دی، په دوبی کی څو هټۍ او یوغټ کور لرم
چا ته احتیاج نلر م، د جهان ټول پیسه داره پانګوال مي آشنا یان دي
جنګ او جګړه څه کړم ، زما نوم خو ددی لست نه لیری شوی دئ
څوک چه سوله غو اړي ،زما ملګري يي د سر لوی دښمنان دي
ما ته مشوری لاراو لیکی، د سنجس د پیسو د ډیر یدو راکړي
نه مي دې پکار ، د خوار فقیر ژوندون چه ټوله غریبان دي
څنګه بی غوری او بی وزلی سوه ، صداقت څه شو نورزیه نن
کله به را ویښ شوچه ملت مي، ښکیلاک شوی هر طرفته غلیمان دي
پای

{/slide}{slide=ګرانه وطنه . .}
ای زما ګرانه وطنه ته به کله ځان آ باد کړی د تاریخ دویاړ یادګاره ته به کله ځان شیرزاد کړی
ستا لمن کی تیری شوی ، د جګړو لوی طوفانونه ستا پر خاوره دی راغلی د غلیم ستر لښکرونه
د افغان په نوم ویاړلی ننګیالی د پر ګنویی په غیرت کی لوړ نښان یی ته وطن د زمر یا لو یی
ستا لوی غرونه د ښکلا له خیا له ډک دی ستا غونډی هواری دښتی شا ړی ځمکی د خلقیت دی
د لعلو نو خزانه یی د زمرو دو کارخانه یی دعینک د مس خاونده د ګازونواو معدونو پیما نه یی
ولی نن ته یی بد بخته د جګړو سره دی کاردی د تعلیم نصیب دی نشته مرګی ولی ستا په واردی
ځان را ویښ کړه را بیدارشه د اسی نه چه نن سبا کړی .
د علمیت ډیوه کړه بله که ژوند غواړی دا به بیا کړی .
د نفاق ریشه کړه ختمه د وحدت پر لاره ور درومه د د ښمن خبری پریږده ، ددوستانو سره ومره
د انګریز چال ته ځیرک شه خپله ګټه علاوه کړه ددښمن ځا له کړه ما ته په غضب یی محا صره کړه
د احمد دلاری مل شه د میرویس کار نامی زده کړه د اکبر دتوری شرنګ ته خپل ځان بیا نن ور ښکاره کړه
دچنګیز ظلم په یاد کړه ستا په خاوره څه اور بل وو د تیمور ګوډ له هیبته ستا پر خلکو لوی محشروو
د رو سانو سرو لښکرو ستا پرخاوره تیری وکړی ګا ونډ یانو پخپل وارستا پر انګړ غم یو په دوه کړی
د پردو په لاس وهنه ستا بچیان څنګه پردی شول د پیسو په مقا بل کی ستا د کور غړی ټول سپی شول
په تعلیم پسی ورد رومه دا تیاری به بیا رڼا کړی .
دغفلت خو بونه بس کړه صدا قت به په ریښتیا کړی .
بسم الله که ځان تیار کړه توکل پر پاک ا لله کړه نوی ژوند ته ځان چمتوکړه د یووالی لار پیدا کړه
د وروری پر قد م ولاړ شه ټینګوه د دوستی ستنی دعزت او پت خاوند شه نورنو پریږده دا میچڼی
د خپل خاوری خد مت وکړه د جګړو نه ځان فناه کړه ددښمن پر سر بلا شه دا وطن خپل بیا رڼا کړه
ته ددی خاوری بچی یی دا وطن ستا مور او پلاردی د شهید غازی لمسی یی دادی ننګ دی دادی عار دی
په همت کی برکت دی په عزت کی صدا قت شته ستا د لوړ احساس عمل ته ځکه تل ځای د شوکت شته
قر بان زه ستا تر نا مه شم څومره ډیر ته پر ما ګران یی خدای دی تل لره سر شاره ته آزاد افغانستان یی
دهمت ملا می تړلی ستا خد مت لره به درشم که ر ضا کړی ............. د نورزی آرزو خو داده که يو ځل دا ستا پرخاوره ځان فدا کړی
ولی محمد نورزی ۱۷،۱۲،۲۰۱۰

{/slide}{slide=اختر راغلی}
د افغان کورته چه نن بیا ښکلی اختر راغلی
په خپل موسم کی ځکه بیا ښه بختورراغلی

په لوړ ږغ ناری وهي د خو شا لیو ډ ک دی
د هر چا کور ته میلمه په سمه او غر راغلی

اختر خو هلته بختور وی چه جګړی بندی شي
د سولی هیلی چه را وړی بیا هغه نظر راغلی

افغانه ویښ سه، نوره پریږده دا بد بخته جګړه
په چل او فریب ګوره دښمن په لر او بر راغلی

د ویراو غم ناری وهی، نن په سرو سترګو ژاړی
افغان وطن ته چه نا څا په د لښکرو دا خبر راغلی

دخپل هیواد اوخپلو خلکو،نیک مرغی غواړو مونږ
افغان ولس ته که ریښتیا د سولی یو تود لمرراغلی

د فر یادو نا ری وهم که می څوک ږغ واوری بیا
د نورزی خیا ل ځکه په سوچ او تصور راغلی
ولی محمد نورزی

{/slide}{slide=د وطن فر یاد}
د ملی احساس لرونکی د غیرت ښا یسته ځوانان څه شول
په یوه زړه او په یوه خوله هغه ښکلی ښه یاران څه شول

په د فا ع د خپلی خاوری یې خپل ځانونه قر بانی کړل
په لوړهمت غښتلي په ننګ پوره هغه غا زیان څه شول

په جرګو او مشورو به یې زمونږ ستونځۍ آوارولی
د قا نون په ټغر ناست هغه وتلی داوران څه شول

په چو پړکی دوطن چه به زړه سوانده وه تر ټولو
د میړاني د هویت هغه غښتلي نومیا لان څه شول

و طنپال د خپلو خلکو شپه او ورځ به کړید له
د غیرت په تارتړلی زمونږ منلی مشران څه شول

چه په توره یې دا خاوره دد ښمن نه تل سا تله
دابا توره باغیرته دولس په نوم هغه اتلان څه شول

چه خپل ځان یې قربانی د خپلی خاوری اووطن کړي
د وطن د مور په غیږ کی هغه تللې شهیدان څه شول

د انصاف او عدالت پر قضاوت چه شول مشهوره
ددی لاری د قا نون د فیصلو هغه قا ضیان څه شول

دنیکونو او پلرونو د تګلاری دعبرت د پیغام هیلي
دا دلوړهمت غښتلي ننګیالی هغه زمریان څه شول

دغلیم پرسرچه سپروه په جګړوکی ترهرچا وله غښتلی
دغورځنګ په نوم ویا ړلی هغه ښه قهر ما نان څه شول

په تصمیم او اراده به دا پاشلی وطن بیا سره را جوړکړو
دجګړی نه چه پشیمانه دوطن په ګټه هغه طا لبان څه شول

څومره خوارشولو برباد شولو نور څه وکړو نورزیه
د وحدت او پیوستون د لاری مل هغه دوستان څه شو ل
لیکونکی: ولی محمد نورزی

{/slide}{slide=ښکلی کند هاره}

د تاریخ د ویا ړ شا هده زمونږ ښکلی کند هاره
د احمد میرویس وطنه پرتا ډیر ویاړم سر شاره
د افغان دژوند ازمون ته د میړانی لوی سنګر وي
ستا لمن کی دی لوي شوی زرغونه او نازو دواړه
د اشرف د ننګ کیسی خو نن له تا سره پرتي دی
د هو تکو د پلار کوریې د عینو کاریز ملیاره
د میوند د جګړی پت یې د ایوب د جنګ مر چله
د ملالی د خولی چیغۍ دښمن مات کړل بی اختیاره
ستا په خاوره کی پرته ده دخرقی لوی افتخار
چهل زنه او منزل باغ دی د تاریخ په ویاړ یاد ګاره
د بابا ولی میلو ته به در ځمه که وزګازشوم
ارغنداب د میوو ځای دی که څوک پریږدي پر قراره
نن ته ولی ډیر خپه یې ستا له سترګو اوښکی څا څی
ستا ځلمیان په وینو رنګ دی مځکه سره ده کور ویجاړه
ستا په خاوره کی نن ولی د پردو ځا لګۍ جوړی
دا لمسیان دی ټو له څه شول یو پر بل بی اعتباره
ځان را ویښ کړه ته د خوبه ټول افغان ستا په امید دی
بیر ته اور سه سره لمبه شه د دښمن د ستر ګو خاره
ته د ټول افغان اولس ته دوحدت لاسو نه ورکړه
د نفاق تخمونه ورک کړه د تاریخ ستر افتخاره
دعلمی نړۍ ډګرته د عر فان ډیوه کړه بله
د وروری چوکاټ پیداکړه آزاد ګرځه لاس تر غاړه
د نیکانو تیر تاریخ ته د عزت په ستر ګو ګوره
د غلیم غلامی پریږده د خپل خاوری خدمتګاره
په جګړو کی خیر نشته د خپل پلار وطن آباد کړه
د محبت کاروان ملتیا کړه ژوند کوه په افتخاره
دعبرت در سونه واخله د ظالم ظلم کړه ختم
ددوستی نیا لونه کښیږده نوی نسل کړه کا مګاره
ستا قربان شم کند هاره لږ څه سوچ او فکر وکړه
د خپل ځان اعتماد خپل کړه تا ته ټول دی انتظاره
څومره ډیری دی خبری ،مشوره بس ده نورزیه
د افغان اولس ویښتوب ته دعا کړمه تر سهاره

{/slide}